Grutte Grize net mear ûnderweis

Ruim anderhalf jaar geleden begonnen we met dit blog. De reis leek toen nog ver weg en we schreven over voorbereidingen voor huis, boot en school. En nu zijn we bijna terug. Een heleboel mooie ervaringen en herinneringen rijker. Veel geleerd, goedschiks, en soms een beetje kwaadschiks (gelukkig hebben we weinig echte problemen gehad onderweg). De kinderen een stuk groter en wijzer en wij een beetje slanker en hopelijk ook wat wijzer.

Ties magneet-vist een fiets uit de gracht

Dit blog is het laatste echte ‘verhalende’ blog van deze reis. Er zal er nog wel eentje volgen met een wat (zeil-)technische verhandeling maar die is waarschijnlijk enkel voor de zeiler interessant.

En zo worden we dus wakker in de Prinsentuin. Anneke doet school en Robert strijkt neer bij Tresoar om het vorige blog te typen. Wat een fantastisch snel internet hebben ze hier en als je eenmaal de netwerknaam kent is ie ook gewoon met de powerwifi op de boot te ontvangen.

De bibliotheek leeg geroofd

Anneke leeft zich uit met de kinderen in de bibliotheek. Ideaal, lenen in Leeuwarden en terugbrengen in Beetsterzwaag. Ietje komt gezellig langs en later in de middag staan Ronald en Loeky naast de boot. Leuk !  Een lang gekoesterde wens gaat in vervulling: we eten boerenkool met rookworst en piccalily. De piccalily konden we al in Engeland kopen, noem het voorpret. Het weer doet ook lekker mee met het menu: het waait stevig en er valt regelmatig wat regen. Heerlijk, eindelijk Nederlands weer: wind, zon, regen, geen wind, en dat dan allemaal door elkaar. Dat hebben we best gemist in die ‘saaie’ warme streken.

Hollandse kost, nog geen verse boerenkool dit seizoen helaas, maar verder top

Om 18.00 na de spitssluiting gooien we weer los voor het een-na-laatste stukje naar huis. Met een halve boom in de mast (ok, lichtelijk overdreven: een paar twijgen en takken) varen we Leeuwarden uit en gaan het Van Harinxma weer op richting Warten. Voorbij de afslag Froskepôle kan er zowaar een zeiltje op en we drijven rustig richting het Waldwei-aquaduct.

Er duikt op facebook een foto van ons op in dit stukje water: we kunnen ook nergens ongezien varen hier in Friesland. Vlak voor Wartena zien we een marrekrite-steiger waar nog net 13.50 ruimte lijkt (we zijn 13.37 lang). De eigenaren van de kruiser ervoor en erachter kijken even mee en pakken een lijntje aan. Logisch, we zien er best vervaarlijk uit met al die vertrekkerskit op- en aan de boot en een zwaar uitstekend anker. Als je die in een mooi glimmend gepoetste kruisertje parkeert is niemand blij. Maar gelukkig zijn we het varen in heel klein Fries water niet verleerd en we driften de boot er precies tussenin.

Drachten bakboord uit

Donderdag (14 juli) worden we wakker in het heerlijk Friese landschap. Een zonnetje, het geronk van een trekker in de verte, vogeltjes in het grasland. Zalig. Anneke doet nog wat laatste school en Robert maakt de boot wat schoon: er ligt nog een halve Prinsentuin aan dek en alle zoute lijnen en landvasten kunnen even worden gespoeld in zoet thuiswater.

Dan gaan we onderweg voor het laatste stukje naar Drachten. Mem app’d dat we niet voor 16.00 uur aan mogen komen: ze is nog onderweg naar Drachten en wil fotos maken van de aankomst. We zijn eenvoudig voor de gek te houden en halen de gang er wat uit. Dit is geen straf op de route door de Alde Feanen bij Eernewouden en naar de Hooidammen. Wat is het toch mooi (waren we niet vergeten, maar worden er graag weer aan herinnerd).

Het gaat nog steeds wat te snel dus na de Hooidammen brug varen we verder op alleen een paar vierkante meter genua. Het waait amper windkracht 2 dus we worden wat meewarig aangekeken door passerende en tegemoetkomende boten. Met een gangetje van nauwelijks 1 knoop worden we zelfs voorbijgeroeid door een paar skiffs van de Drachtsterroeivereniging. “He, nu halen we een een zeiljacht in”. “Ja, we hebben geen haast….”. Af en toe komen een broodpoeper tegen en aangezien de vaart naar Drachten maar smal is zetten we dan wel even de motor bij: we zouden in de zuiging volkomen onbestuurbaar worden als we zelf zo langzaam varen en er is geen ruimte voor ons om gezellig een rondje te tollen naast zo’n groot hok. 11.500 mijl schadevrij gedaan, graag de laatste ook.

We gaan zelfs zo langzaam dat we de bocht naar De Wilgen niet halen en buitenom de scheidingston erin moeten draaien. Naar goed Fries gebruik lopen we vast, goed voor de gewenste vertraging. Zwaard er een beetje uit en we gaan weer verder.

De laatste meters

Om de hoek bij Buitenstvallaat horen we kinderstemmen en even later zien we vlaggen en horen we gejuich. Mem nog onderweg voor foto’s, yeah right: er is een heus ontvangstcommittee en worden met veel lawaai binnen gehaald. Nog maar koud voor de wal bij Bolt hebben we minsten 10 kinderen extra aan boord en we worden begroet door vrienden en familie. Froukje en Heit ontkurken de champagne. Wat een te gekke aankomst.

Of we de boot zo kunnen laten liggen, vraagt Froukje. Eeeh, hoezo? Nou of we wel even in willen stappen in de auto. Robert doet snel even wat luiken dicht en off we go. We laten ons heerlijk binnendoor naar Beetsterzwaag rijden en komen aan bij ons huis, wat versierd is met slingers en een spandoek.

Langzaam genoeg ?

We staan bij de voordeur en twijfelen even met naar binnen lopen. Waarom weten we niet, misschien omdat de reis dan echt ten einde is en het normale leven ons snel weer zal opslokken?  Enkele overpeinzingen later lopen we naar binnen. Het huis is al deels weer ingericht: Heit, Johan en Henk waren vorige week al in huis bezig geweest om een groot deel van onze spullen weer op de plek te zetten. Er liggen lieve kaartjes en mooie bloemen en er staan drankjes en lekkere hapjes. Er is gewoon een feestje voor ons georganiseerd: wat een heerlijke thuiskomst!

Kinderen rennen in en uit, we kletsten bij waar we kunnen en doen een rondje door het huis: even alle kamers langs, hier en daar een kijkje. Het huis is keurig achter gelaten door onze huurders. We hadden eigenlijk niet anders durven hopen omdat we het zelf ook zo netjes als we maar konden hadden achtergelaten, maar toch erg fijn! Smokje laat zich voorzichtig zien, de oude dame prieuwt en mieuwt en ze lijkt ons niet vergeten. Van Tijgertje kunnen we het niet met zekerheid zeggen: die hoereert nog steeds met de hele buurt. Beide zien er blakend gezond uit.

Hooooooiiii !

Onderweg kregen we vaak de vraag hoe we aankeken tegen het thuiskomen en het komende einde van de reis. We vertrokken niet om ergens weg te gaan maar om nieuwe avonturen te beleven en we hebben altijd geweten dat het fijn zou zijn weer thuis te komen: in ons fijne dorp, ons fijne huis, met alle lieve mensen om ons en de kinderen heen. Iedereen is blij ons weer te zien maar wij zijn net zo blij iedereen weer te zien. Het is mooi en goed geweest en het is even mooi en goed dat we nu weer zijn.

Heit en Mem brengen ons laat op de avond terug naar de boot: we slapen het laatste nachtje aan boord voorlopig en dat in de haven van Bolt in Drachten. Heerlijk geslapen.

In de ochtend beginnen we met het eerste inpakken: de belangrijkste papieren, wat kleren, boeken en koelkastinhoud wordt ingepakt. Heit haalt ons om 10.00 uur op en we rijden weer naar Beetsterzwaag: werk aan de winkel. Dozen uitpakken, werkkamer inrichten, keukeninventaris weer op de plek, wat kleine klusjes in het huis. Langzaam wordt het weer ons thuis. Ietje met Redmer en Mem komen ook nog langs: erg gezellig. In de middag gaan we een kwartier voor het einde van de lessen naar school en we halen het niet tot de ingang. De klas van Meike kijkt uit op het schoolplein en de klas van Ties staat in het gymlokaal ook met zicht op het plein: er gaan een paar deuren open en er stormen kinderen naar buiten.

Plop !

Binnen in de school worden we verwelkomd met spandoek en veel lawaai. Het weerzien met alle juffen en meesters is ook te gek: veel kennen we natuurlijk ook van op het dorp. Serah heeft cupcakes gebakken voor de hele klas van Ties. De kinderen kunnen hun lol niet op en wij eigenlijk ook niet: heerlijk om te zien dat ze (en wij) er weer zo ‘in vallen’.

Thuis !

Na het warme eten als iedereen naar huis is zitten we dan de eerste keer weer alleen in ons huis. Ergens klopt het niet: een stemmetje ergens in het achterhoofd zegt dat we zo weer terug moeten naar de boot. Best apart. Heit en Mem hebben hun auto laten staan, die mogen we de eerste paar dagen gebruiken tot wij een andere hebben gekocht. Ook zo lief. ’s Avonds gaat de buitenkachel aan, lekker fikkie stoken.

Meike is naar het eindfeest van Groep 8: bij Roos in de tuin hebben ze een prachtig feest met BBQ, zwemmen en een karaoke. Meike is erbij alsof ze nooit is weg geweest. Wat zijn we blij dat we vanaf het begin hebben geprobeerd om in de laatste schoolweek terug te zijn.

Op de plek, lijntjes bijna vast

Aan wat kleine dingen merk je dat je nog niet zo gewend bent aan het wonen in een normaal huis: Robert doet de kraan maar mondjesmaat open en hem direct weer dicht, water is tenslotte eindig en duur. We doen zoveel mogelijk lampen en apparaten achter ons uit: ook stroom is schaars. Een toilet wat gewoon doortrekt met een druk op de knop en een warme oneindige douche die alleen door de familie wordt gebruikt, en dan vergeten we nog de gratis wasmachine en droger en de vaatwasser. Best fijn eigenlijk zo’n huis, jammer dat het niet zo zeewaardig is. We storten neer in ons enorme bed en genieten van de dikke boxsprings en matrassen:  we hebben aan boord een jaar heerlijk geslapen maar dit is toch even liggen van een andere orde). De kinderen zijn wat onrustig en kunnen slecht slapen: het is voor hen ook druk, een grote overgang, alle contacten….dat zal nog moeten wennen en het is opletten dat ze zichzelf niet voorbij rennen in al hun enthousiasme.

Dan beginnen onze missies pas echt, er moet heel wat geregeld worden: zaterdag eerst om een auto en we slagen weer eens bij de autofarm (we hebben hier vroeger wel vaker auto’s gekocht en dat beviel altijd goed).  Een mooie lichte station met trekhaak op benzine en goedkoop. Ideaal voor de eerste paar weken of paar maanden tot we een ‘echt’ wagenpark gaan aanschaffen. Makkelijk weer in te ruilen voor ongeveer hetzelfde geld. Daarna naar de supermarkt voor een beetje basisvoorraad en ’s avonds patatjes bakken. De kinderen vliegen nog steeds overal en nergens heen en wij besteden de vrije tijd hier en daar aan het uitpakken van dozen en zakken met kleren.

Voor het eerst in ruim een jaar alles uit

De volgende missie is poesiefroes: Robert zijn zus (en zwager en kinderen natuurlijk) hebben meer dan een jaar op Fireball en Snoesje gepast en zondag rijden we naar Son om ze te op te halen, en natuurlijk ook om de familie te zien. Opa en Oma komen ook op bezoek, we zijn tenslotte om de hoek. We hebben een ontzettend gezellige dag maar moeten toch echt aan het einde van de middag in de auto terug naar Friesland. Het afscheid van de katten valt niet licht: er valt een traan: ondanks wat trammelant af en toe zijn ze erg aan de poesies gehecht geraakt (snappen wij !). Het is nu onze beurt om weer goed voor te zorgen: ze hebben een fantastisch goed thuis gehad. (over dat trammelant: Ballie heeft SBS-nieuws, Omroep Brabant en RTL gehaald omdat ie veel te hoog in een boom zat en maar met veel moeite na drie dagen eruit gehaald kon worden). Terug in Beetsterzwaag lijken ze meteen hun oude huis weer te herkennen en met Smokje en Tijgertje blijft de reactie beperkt tot wat snuffelen, likken en af en toe een snauw of wat geblaas. Dat komt vast goed.

Ties terug in de klas

Maandag weer een klassieke schooldag: vroeg op, brood in bakjes, thermosflesjes met thee en hup op de fiets.  We genieten nog even van het brengen van de kinderen, nu kan het weer.

We gaan naar de boot om alle kleren, de laptops en wat proviand eruit te halen. De huisarts verblijden we met een bezoekje (hoi, we zijn er weer) en we lopen bij de tandarts binnen voor een groepsafspraak. Op het gemeentehuis schrijven we ons weer in in de gemeente, we zijn nu officieel weer woonachtig in Nederland. De kinderen gaan na school weer lekker te spelen hoewel ze merkbaar moe zijn van alle nieuwe drukte. Wij eigenlijk ook: het is even wennen aan de drukte van de omgeving en de regelarij, maar het voelt nog steeds goed om thuis te zijn.

Groep 8 eindfeest

’s Avonds bellen we met een mogelijke Zeilenderwijs-klant: we overleggen over de eerste training van 2017. We zijn tenslotte weer beschikbaar voor het geven van training en instructie en onze portfolio is uitgebreid met een heel scala aan ‘vertrekkersvaardigheden’.

Dinsdagmorgen de orthoptist voor Meike: tijd voor een nieuwe bril. Het is juffendag en voor de lunch bezorgen we wat fruit bij de familie Tolman thuis: groep 8 heeft levend stratego in het bos gedaan en houden daarna picknick bij hen in de tuin. De auto ophalen wordt een dagje later omdat autofarm de papieren nog niet compleet heeft (de auto was nog maar net binnen). Robert regelt de wijzigingen in de verzekeringen: auto, avp, de verhuurclausule uit de opstal.

Niet minder dan het origineel uit de Carieb !

Amarins komt uit school met pijn in haar pols: ze is gevallen met skeeleren en hoewel niet de flauwste lijkt ze er echt last van te hebben. ’s Middags glijdt ze bij een vriendinnetje uit op het parket: rennen op sokken. De pols krijgt nog een keer een tik.

’s Avonds is de jaarlijkse vossenjacht van School en we gaan lekker mee als begeleider. Amarins haar arm doen we voor de zekerheid maar in drukverband en in een draagdoek. Na afloop zijn er broodjes en koffie op het schoolplein.

De Musical

Als we de dag erna de nieuwe auto willen overschrijven op onze naam lopen we weer tegen zo’n typisch vertrekkersdingetje aan: volgens de RDW zijn we niet geregistreerde personen en het overschrijven lukt niet. Kennelijk duurt het een paar dagen totdat onze inschrijving doordruppelt naar de verschillende gekoppelde systemen. Gelukkig vindt Heit het geen probleem als we de auto een paar dagen op zijn naam zetten en we vertrekken mét auto.

We brengen de auto van Heit en Mem terug naar Stiens en doen even een bakje bij Ietje. Op de terugweg zijn we even de Friese VVV voor de Anna Lisa: zij zijn op Vlieland aangekomen (in 1 haal vanuit La Coruna want haast vanwege de vertraging aldaar met de stukke motor) en wij voorzien ze van alle info over wat te doen, en hoe vanuit Harlingen naar Lauwersoog te komen op een leuke manier. Thomas merkt op ‘Is there any place around here you do not know?’. Ons antwoord is kort en bondig: ‘Noop’.  Ondertussen staan we voor we thuis zijn voor drie openstaande bruggen: stomme zeiljachten altijd die maar door de provincie willen varen J.

Na het uit het raam gooien een lied van de leerkrachten

Net op tijd zijn we terug bij school en Amarins klaag nog steeds over pijn in de pols. Terwijl Anneke met Meike naar de orthodontist gaat (‘We hebben de beugel in een restaurant op Tenerife laten liggen per ongeluk’) maakt Robert een afspraak bij de huisarts voor Amarins. De ortho is dik tevreden: alles staat nu goed voor een blokjesbeugel. De huisarts is iets minder blij: ze vermoedt een breukje en zo staan we 15 minuten later op de rontgen in Nij Smellinghe. Van de rontgen mogen we naar de SEH want jawel: er zit een twijgbreukje in Amarins haar onderarm en nog een half uurtje later staat Amarins met een gipsspalk weer buiten. 13 maanden zeezeilen zonder een schrammetje of ongelukje en koud 4 dagen thuis en je arm in het gips. Wereldreizen per boot is veiliger dan buiten spelen kennelijk.  Amarins is niet blij: het doet niet heel zeer maar ze heeft wel twee kinderfeestjes met de magische woorden ‘zwemspullen mee’ op de uitnodiging. En dat kan dus even niet en dat is balen.

'Oude' tijden herleven: eten met de fam.Veber

’s Avonds is de musical van groep 8 in het Buorskip. Het is een prachtige uitvoering voor een volle zaal. Het is duidelijk dat er lang en veel geoefend is en ook de decors zijn prachtig gemaakt. Meike mag ook nog mee doen in een mini-rolletje. Aan het eind krijgen alle groep 8-ers hun rapport met een praatje van een van de juffen of meesters die ze ooit in de klas hebben gehad en Meike wordt (hoewel zonder rapport) ook niet overgeslagen. Ze doet mee alsof ze er het hele jaar was, erg fijn.

Amarins op de gipskamer

Donderdag is dan de laatste schooldag. Traditioeel worden de groep 8 kinderen uit het raam gegooid en Meike ook. Tijdens en na het afscheidslied van de leerkrachten is er veel emotie: bijna alle leerlingen zijn in tranen. Alsof het van boven zo getimed is barst er na vijf minuten een enorme hoosbui los en iedereen stuift uit elkaar richting boom of afdak. Een mooie manier om een emotioneel moment af te sluiten. In de namiddag rijden we naar Lauwersoog waar de Anna Lisa inmiddels is aangekomen en we hebben weer een heerlijk vertrouwde avond: lekker kletsen over zeilen, de kinderen, onze avonturen, technische dingetjes over de boot. Het is net of we nog onderweg zijn behalve dan dat wij met de auto aan kwamen rijden: we zijn nu weer landrotten en de Vebers zijn nog vertrekkers.  We eten bij het Booze Wijf (dikke prima daar) en nemen voorlopig afscheid. De Anna Lisa begint vrijdagochtend aan hun thuisreis naar Skanor in Zuid Zweden. Maar we gaan elkaar zeker dit jaar nog zien.

En weer genieten van de houtkachel

En dan is het vrijdag vakantie, maar onze logistiek gaat verder: een afspraak op het Liudger met Meike haar aanstaande mentor, Robert naar de mondhygieniste, Meike naar de ortho voor fotos voor de nieuwe beugel, Robert naar Heerenveen naar een oud-werkgever om wederzijds bij te praten en mogelijkheden te bespreken. Ties en Amarins hebben een kinderfeestje en Meike gaat lekker BBQ-en bij Iris. 

En zo zitten we zomaar weer in het oude ritme.........we zijn weer thuis !

Út en thús

Om kwart voor vijf gaat de wekker. Gelukkig zijn de dagen lang dus is het al licht. En het doel is het vroeg opstaan waard: om half zeven gaat onze trein naar Parijs, het laatste 'schoolreisje' voorlopig. We lopen naar het treinstation van Boulogne en na even wachten kunnen we instappen.

In de Parijse metro

De trein stopt in een paar plaatsjes die wel wel kennen van het varen waaronder Etaples en het landschap is typisch Noord Frans: gele korenvelden en af en toe een stadje of dorpje. Na een uur of wat wordt het landschap steeds stadser. We zijn de voorsteden van Parijs ingereden en niet veel later stoppen we op station Gare du Nord.

De Notre Dame vanaf de Quartier Latin

We kopen snel metrokaartjes en springen op de lijn richting Ile de Cite, het oorspronkelijke centrum van Parijs. Bij de uitgang van station Cité maken we meteen kennis met een oplichterstruc waarvoor op de diverse sites over Parijs al werd gewaarschuwd. Vrouwen vragen je handtekening onder een petitie om iets voor doof-stomme mensen te organiseren en als je je krabbel zet gaan ze ineens om geld vragen omdat je voor iets van een donatie zou hebben getekend.

Een van de oude huizen in de Quartier Latin

Toeristen hebben geen zin in ruzie op straat en betalen dan maar wat. Een grote scam en hoewel wij sowieso geen krabbel zetten onder vage petities voor joost-mag-weten-wat is het toch fijn als je vooraf gewaarschuwd bent. We komen dit soort groepjes op wel drie plekken in de stad tegen.

Het oudste uurwerk van Parijs in de Conciergerie

Vlakbij Cite is de Notre Dame, de eerste must-see voor een eerste keer (voor de kinderen dan) Parijs en ze kijken hun ogen uit naar alle pracht en praal maar ook naar de drukte aan verkeer, toeristen, en alle overweldigend grote en mooi gebouwen.

Mieuw!

Na de Notre Dame lopen we naar de Quartier Latin, en komen in het echte oude Parijs: middeleeuwse kerkjes en een prachtig eeuwenoud houten woonhuis weggestopt tussen alle 'nieuwbouw'.

De Arc de Triomph

De reis vervolgt richting La Conciergerie waar we toevallig een dierewinkel tegenkomen. Er zitten raskatjes en -hondjes in de vitrines en onder de 1000 euro slaag je niet voor een kitten of pup. Schattig om te zien, en aangezien de kinderen hun periodieke portie poesiefroes niet kunnen missen een leuke tussenstop.

Op de Place Charles de Gaulle

Verder gaan we weer, nu naar Louvre, Place de la Concorde en rechtsaf naar de Rue Fabourg. Dit is de meeste chique winkelstraat van Parijs. Alle dure merken hebben hier hun winkels en er flaneren mensen over de stoepen die zo de Vogue in kunnen (als in lang, dun en uitermate goed verzorgd en dus waarschijnlijk model of mannequin). De kinderen kijken hun ogen uit in de etalages. Zelfs in de Salé (uitverkoop) doet een paar schoenen nog 1499 euro en een bijpassend jasje het dubbele.

Commentaar overbodig

Via de Champs Elyssees komen we bij de Arc de Triomph waarna we via de Avenue Kleber en Trocadero naar de Eiffeltoren lopen. Het rondje centrum is compleet want je kan maar zoveel doen op een dagje en we stappen in de metro naar de Sacre Coeur die we zeker niet willen overslaan.

De Sacre Coeur

Na de Heilige Hart lopen we naar het Place Montmartre. Dit is het beroemde pleintje waar de portret- en karikatuurschilders hun brood verdienen aan de toeristen en Anneke en Robert zijn hier zelf ook niet eerder geweest. Er hangt een heerlijk dorpse sfeer en dat zo in zo'n grote stad. Heerlijk even uitblazen.

Kunstenaar aan het werk op de Place Montmartre

Vanaf Montmartre is het maar een kwartiertje lopen naar Gare du Nord en omdat we de trein van half acht terug hebben gaan we na een hapje eten (bij de Mac :( , maar wel gegarandeerd snel en dus de trein halen) naar het station terug. Drie uur later stappen we eer uit in Boulogne en na een korte wandeling naar de haven stort iedereen in slaap.

Een Notre Dame van chocola in de chocolade winkel in Montmartre

Voor Anneke en Robert is het een kort nachtje. Om vijf uur gaat de wekker alweer want het tij Noordwaarts staat er vanaf half zes in en we willen maximaal profiteren van een duwtje in de rug.

Het doel is zo ver als mogelijk richting Nederland te komen, ook omdat woensdag (over anderhalve dag) de wind naar het noordoosten zou draaien wat niet fijn is voor de Hollandse kust. We willen dan al zo ver mogelijk zijn.

In de trein terug met Minions die een anker afschieten (mmv de Mac)

Cap Gris Nez wordt gerond en Calais en Duinkerken verschijnen spoedig aan de horizon. Na de Pas de ZuydCoot komen we voor Nieuwpoort en pas bij Oostende krijgen we iets stroom tegen. Lekker zo'n dubbeltij: op de vloed uit het kanaal mee, en dan de eb naar de Noordzee oppikken. We love it when a plan comes together zeg maar.

Cap Gris Nez

Met zonsondergang varen we al voor de Westerschelde langs en we verkneukelen ons aan de eerste scheepsberichten van de Nederlandse Kustwacht. We varen ongeveer hetzelfde schema als drie jaar geleden toen we uit Ramsgate kwamen na een zomervakantie in het Kanaal.

Ties eindelijk zijn nachtwacht-met-ravioli-uit-blik

De kinderen willen al tijden een keer een nachtwacht meedoen. Deze nacht pakken we de voorlopig laatste kans, wekken iedereen om 03.00 uur en maken ravioli en chocolademelk (doen we zelf nooit maar volgens de kinderen hoort dit bij een nachtwacht).

Nachtwacht-feestje met chocolademelk

Om zeven uur steekt Robert de maasmond over bij Rotterdam. Maas Entrance vraagt of we zeilen of motoren. Motoren dus, maar we gaan inderdaad niet zo snel. Of we daarmee rekening willen houden met oversteken. Een aangegroeid onderwaterschip, vertrekkersbelading en stroom tegen. We weten er nog net 5 knopen uit te persen maar meer wordt het echt niet. Gelukkig is de maasgeul niet zo breed dus we zijn snel aan de overkant.

Zonsondergang op de grens van Belgie en Nederland

Later gaat de wind aan en kunnen we zowaar heerlijk zeilen. Eerst nog met stroom tegen maar ter hoogte van IJmuiden kentert het tij en vliegen we met 8 a 9 knopen richting Den Helder. Er komt een SMS van Ietje binnen waar we denken uit te komen. We zijn soort van in Nederland en de AIS verraadt dat we de sokken erin hebben.

Visserman

Het tij zou nog tot 20.00 uur mee moeten lopen het Schulpengat in en we lopen ondanks de inmiddels gedraaide wind precies op de kentering de haven van Ouderschild in. Van de havenmeester mogen we vastknopen naast de loodsbotter Texelstroom omdat we toch maar even tijstoppen.

Aanloop Schulpengat, bijna thuis.

Wel vinden we nog even tijd om naar de grote speeltuin in de jachthaven te gaan maar het voelt wat onwezenlijk: Nederlandse bodem, bekend terrein, maar we voelen ons nog niet echt thuis in dit Nederland. Zal wel even moeten wennen. 

Kunnen t niet laten, lekker afsteken, visserman bakboord van ons

Er is nergens op Oudeschild nog een snackbar open waar we een baal patat kunnen halen, ook dat komt ons weer bekend voor, dus we koken nog snel wat en gaan te kooi. Het doel is namelijk Terschelling en om weer het gunstige tij te hebben moeten we wederom vroeg weg: wekker op half zes, zes uur varen. Het lijkt wel werk.

Eindelijk patat en snacks op Terschelling

Het wadvaren bevalt weer goed. Met een lekker stroompje in de rug door het scheurrak, de bocht afsteken om rechtstreeks op de Paardenhoek af te gaan en zo een half uur tegenwind te besparen. Heerlijk. Eenmaal in het Inschot gaat de eb meelopen en via het Schuitengat varen we naar het Groene Stand bij Terschelling.

Weerzien op het Groene Strand

We weten ons nog net op de plaat te parkeren, zij het een beetje dicht bij de rand waardoor we op de golfslag van de veerboten wat liggen te rollen en te stuiteren. Dank je wel Tiger en Waddentransport: gewoon vol het gas erop vanaf de havenuitgang, zal het jullie wat kunnen schelen dat er een jachtje ligt. Maar goed, dit is bekend van het Groene Strand en ons aluminium huisje kan er wel tegen.

Krabben vangen

Rond laagwater gaan we lekker vliegeren, lopen naar West voor heerlijk Nederlandse brood en een 'vette bek'. Kroket,frikandel, patat-speciaal. De guilty sins van een terugkerend wereldreiziger. Rond vier uur komen we terug bij de boot en we moeten het laatste stukje door kniediep water.

50 seconden, netjes Ties

Amarins heeft er iets meer moeit mee

Vanaf de verte zien we een paar mensen bij de boot staan en verrek als we dichterbij zijn zien we dat het Bea, Henk en Jetty zijn. Zij hebben de primeur omdat ze bij toeval op Terschelling waren vandaag. 

Zeeleven naast de steiger

Via de telefoon en App wordt ook het nodige bezoek gepland: Roos komt vrijdagavond met de snelboot en blijft een nachtje logeren. Ietje, Johan en Redmer komen zondag en Froukje komt zaterdag. Renee en Gretha komen zondag ook een dagje heen en weer. Gezellig !

Eindelijk !

Meike en Roos zijn vrijdag weer even herenigd. Nadat we de boot iets hogerop hebben gelegd, peddelen Anneke en Robert even naar de Walvis voor een drankje als de kinderen op bed zijn. 8 euro voor een wijntje en een lokaal gebrouwen biertje. Thuiskomen heeft ook zijn mindere kanten. Dat is toch bijna vier keer zoveel als in een barretje op de Azoren. 5,5 euro betaald voor het uitzicht op onze boot zullen we maar zeggen.

Renee en Gretha komen aan met de Tiger

Zaterdag halen we Froukje van de veerboot en we gaan met zijn allen West op. Er is een country & western weekend dus er is van alles te doen: Paardenshows, muziek, line-dancing. Best leuk en heel het dorp (en veel bewoners) is aangekleed in stijl.

Als in nooit weg geweest

Zondag wacht ons nog een grote verrassing. Waar we dachten alleen Ietje, Johan en Redmer op te halen, komen ook Heit, Hessel, Sabine, Isa en Marin van de veerboot af gestapt. Leuk ! We horen Marin al de hele tijd 'Tante Anneke, Tante Anneke...'. Dat hebben we lang niet gehoord. Redmer is ook al een hele kerel.

Roos en Meike herenigd

Een uurtje later halen we Renee en Gretha van de veerboot. Amarins en Renee maken meteen weer drukte voor vier alsof ze nooit bij elkaar uit de buurt zijn geweest.

Op t Groene Strand

Hebben we zomaar de boot weer vol en gelukkig is het mooi weer dus we waaieren uit in het dorp en over het Groene Strand. In West lopen we Michiel nog tegen het lijf, hij is met gezin een weekje op het eiland.

Heb je zomaar twee juffen op de boot

Als 's avonds de rust is wedergekeerd gooien we los voor Vlieland. Froukje vaart nog een dagje extra mee, die zetten we maandag in Harlingen weer op de wal. Het ligt heerlijk rustig voor anker in de Vlielander balg en de volgende morgen dinghy-en we naar de haven voor een bezoekje aan strand en dorp. 

Geankerd in de Vlielander Balg

Met de laatste ebstroom glijden we de Vliestroom uit om stuurboord uit te gaan richting Harlingen. Zowaar draait de wind naar zuidwest en trekt wat aan. We krijgen een toegift en zeilen heerlijk naar de vaste wal.

Ook lang niet gezien, charters

De Tjerk Hiddeszsluis wordt ons eerste sluis in 13 maanden maar via de VHF horen we dat we niet vast hoeven te maken: het water staat binnen en buiten even hoog dus als we rustig doorvaren gaan de deuren al weer open voor we door de kolk heen zijn. De snelste passage ooit, lekker binnen komen, letterlijk.

Achter de Tsjerk Hiddeszsluis

Na de sluis zetten we Froukje af. Haar auto staat op het Doeksen parkeerterrein om de hoek. Wij varen door richting Franeker: het waait en de bruggen draaien tot 22.00 uur. Een uurtje later maken we vast in de stad. Voor het eerst de wal van het vaste land onder de voeten.

Raadhuis van Franeker

Als we dan toch in Franeker zijn gaan we even toerist in eigen land spelen. De kinderen zijn nog nooit in het Planetarium geweest dus deze kans laten we niet onbenut.

Fragment van het planetarium

Het museum is uitgebreid met een expositie over de rol van sterrenkunde in de scheepvaart-navigatie en een expositie over amateur-astronomen en boeren-professoren uit Noord-Friesland. Erg leuk.

Prachtig

Later op dag zeilen we het Van Harinxma kanaal af richting Leeuwarden en net voor zes uur maken we vast in de Prinsentuin. Het is al erg druk maar een boot uit De Wilgen gaat een paar meter voor ons verliggen zodat we in de vrijkomend ruimte passen.

Lekker zeilen door de Friese kanalen

Met de mast in de boomtakken, maar dat zijn we wel gewend hier. De top steekt hoog genoeg uit, dus alles wat stuk kan zit veilig boven de boom.

Het Friese landschap, prachtig.

De avond is een komen en gaan van bezoek wat we wel een beetje hadden verwacht: Heit en Mem komen langs, Bea en Henk, Anneke II (of I, dat blijft altijd de vraag) en Iris met Grietje en haar broers. En zo wennen we langzaam weer aan het normale leven in Nederland.

Oranjekoek in de Prinsentuin

Vandaag varen we weer een stukje verder richting Warten of Eernewoude om donderdag in de namiddag echt 'thuis' te komen in Drachten en vervolgens naar Beetsterzwaag te rijden. Dat zal nog even raar zijn.....