Habla Ingles ?

Habla Ingles ? Meestal niet dus, maar wel een beetje Frans vaak, dus we redden ons hier wel.

We brengen een paar dagen door in de Ria Cedeira, 20 mijl Oostelijk van La Coruna. Het is een mooie plek om de harde wind rond La Coruna en verderop bij Finisterre af te wachten. Heel de baai van Cedeira is een natuurreservaat maar ankeren mag overal dus we hebben een mooi plekje gezocht op ongeveer 500 meter van het strand. Dichterbij zou qua luwte fijner zijn, maar het waait aardig door en de boot zou in no-time onder het fijne zand zitten dus dat doen we maar niet.

Spanje is letterlijk en figuurlijk een warme deken: wat drinken op een terras, boodschappen doen, 's  avonds uit eten: het is allemaal heerlijk betaalbaar vergeleken met de Isles of Scilly en de Engelse zuidkust waar we hiervoor waren en het warme weer maakt het af.

De kinderen kunnen ook goed wennen aan het Spaanse ritme: tot laat in de speeltuin in de stad en 's ochtends lekker uitslapen, het leven is goed.

que ?

 We strijken maandagmiddag neer in het restaurant aan de haven voor koffie en fris : Meike en Amarins regelen de bestelling aan de bar en we gebruiken de WIFI om ons te verlekkeren aan foto's van Redmer en op de hoogte te blijven van hoe het gaat met Ietje en Johan. Meike en Amarins kunnen weer eens uitgebreid facetimen met vriendinnen.

Lunch !

Ties heeft geleerd hoe te vissen op lokale witte visjes (kan de Spaanse naam even niet terughalen) en Anneke fileert de vangst op het achterschip. Even bakken in hete olie en zowaar, ze smaken uitstekend.

De meester aan het werk

Dinsdagavond gaan we uit eten. Het blijft verbazingwekkend hoe slecht (of gewoon niet) veel Spanjaarden engels spreken. Er moet een vertaal-app aan te pas komen waarmee we de ober duidelijk proberen te maken hoe en wat en vice-versa. Na elke bestelling komt de (overigens erg vriendelijke en vlotte) ober terug en vertelt ons (althans dat denken we) dat het gerecht op is, totdat er ineens eten op tafel verschijnt. Het roept een lichte associatie met Manuel (the 'Iberian Imbecile' uit Fawlthy Towers op: me from Barcelona, me know nothing :) ) maar hij doet vreselijk zijn best en het eten smaakt heerlijk Super verse vis, goede wijn en een mooie plek om te zitten.

Het leven is goed

 Op woensdag doen we eigenlijk niet zo veel: de kinderen Wii-en wat aan boord. Anneke en Robert houden een siesta en Ties gaat later nog te vissen. Helaas wordt Ties zijn viskoffer uit de bijboot gestolen wanneer hij er een tijdje bij weg is: de tranen zijn groot, alle mooie haken, lijnen en kunstaas. We hopen nog dat iemand per ongeluk 'm meegenomen heeft en dat ie er later weer staat maar we zien de koffer niet meer terug. Dat wordt nieuwe spullen kopen.

Ter compensatie voor het niet meer kunnen vissen kopen we op de lokale vismarkt een stuk verse vis: de vis wordt voor ons in moten gesneden en de staart wordt gefileerd waarna we met 1.3 kg vis terug aan boord komen. Iets meer dan de bedoeling want ja dat Spaans.... maar het gaat schoon op.

Mjammie

Onderweg terug naar de boot komt een lokale visserman naar ons toe en waarschuwt ons dat er vannacht 35 knopen wind komt te staan. Nu liggen we geankerd met 40 meter ketting op een 30 kilo anker in maximaal 5 meter water op goede zandgrond dus houden  zal het wel, maar voor een rustige nacht besluiten we toch iets dichter onder het strand te gaan liggen. Net als we in 1 meter diep water het anker willen laten vallen komt er een lokale official met een heel expressief (lees: boos) gezicht aanscheuren in een RIB.

Hij duwt ons een foldertje in de hand (in het Spaans uiteraard) met aanwijzingen omtrent het natuurreservaat maar met de beste wil kunnen we er niet uit halen dat we hier niet zouden mogen ankeren. Om gezeur te voorkomen gaan we toch maar terug naar ons oude plekje.

De wind komt er 's nachts: we liggen te gieren en te draaien in de vlagen die tussen de bergen komen zetten maar het anker houd als een huis. Rustig slapen is er echter niet bij. We meten als 40 knopen als hardste windstoot.

De hele volgende dag blijft het erg winderig. Gelukkig stopt de windgenerator dan ook lekker veel amperes in de accus, dus de kinderen Wii-en dat het een lust is. 's Middags gaan Robert, Ties en Amarins nog even naar het strand maar het is net wat fris en je wordt er half gezandstraald.

's Avonds en 's nachts neemt de wind weer verder toe en waait het weer regelmatig 35 knopen:  Het plan is om vrijdagmorgen te vertrekken richting La Coruna maar het is haast niet voor te stellen dat het 's ochtends rustig zou moeten zijn.

Vertrek uit Cedeira

Als vrijdagmorgen Robert de buitenboordmotor aan boord hijst zit deze onder het zout: het heeft zo hard gewaaid dat de er spray over de motor heen gevlogen is en het zout heeft achter gelaten. Het weer is nu wel heerlijk rustig en om 09.30 gaan we anker op om naar La Coruna te zeilen. Het anker op gaan kost nog wat moeite omdat het anker zich haast tot in China heeft ingegraven.

Bij de Tallships

Eenmaal buiten gaat de genua uit en zeilen we langs de kust richting La Coruna waar we in de loop van de middag aankomen. Er lijkt wel iets van een feestje te zijn en inderdaad het circus van de Tall Ships race is hier dit weekend en dit speelt zich af naast/in de haven waar we liggen.

Bij aankomst worden we begroet door twee bekende boten: een Zwitser die Robert eerder in Sneek (!) trof en onze Duitse buurman uit Bryher. La Coruna is dan ook een echte vertrekkers-verzamelplek.

Het weer is wederom heerlijk en de stad is mooi. De kinderen vermaken zich rond de haven met vissen en spelen terwijl Anneke wassen draait en Robert aan boord wat klussen doet.

De weerberichten zijn nog steeds gunstig (rustig qua wind) om Kaap Finisterre te ronden dus morgen schuiven we waarschijnlijk een stukje op richting Camarinas.

Kleine wasjes, grote... neuh, alleen grote wasjes