Warm welkom

Suriname voelt als een warm bad: letterlijk en figuurlijk. Het is hier kleine regentijd wat betekent dat er in de middag meestal een beste plensbui valt. Het is daardoor vochtig warm en bij de minste activiteit breekt het zweet je uit. Omdat we op de rivier min of meer aan het regenwoud liggen zorgt dit weer ook voor de nodige muskieten dus alle luiken op de boot zijn weer voorzien van de horren om het gespuis buiten te houden. Regelmatig insmeren met deet is buiten de boot een must, zeker vanaf het begin van de avond.

1 keertje zondigen met patat en frikandel mag

 Figuurlijk beland je ook in een warm bad: mensen zijn over het algemeen super-vriendelijk, zijn in voor een praatje, behulpzaam en geinteresseerd. Niet iedereen is even betrouwbaar: een man zou voor 20 SRD een zak sinaasappels en grapefruit in de bijboot zetten maar tot vandaag moet dan nog gebeuren: hij vent wel elke dag met ander fruit en zegt 'het komt ! het komt !' dus we houden hoop. Waarschijnlijk verkoopt hij wat hij vindt/plukt en kon ie tot vandaag nog geen citrus vinden.

En uit Nederland komt bericht dat het met Tijgertje goed gaat, waarvan blijk !

Het verkeer is redelijk beschaafd: het is een gezonde chaos waar je je plekje moet opeisen als je ergens wil op- of afrijden maar op enige moment wordt er wel ruimte gegeven. Het links rijden is wel even wennen maar los van het richting aangeven als je wil ruitenwissen en andersom (de hendels aan het stuur zitten andersom) gaat dat prima. Het is prettig dat alle wagens hier automaten zijn, dus schakelen met de pook links is niet nodig.

Onafhankelijksheidplein in Paramaribo

 De eerste twee dagen na aankomst doen we lekker rustig aan: genieten van het eten in Domburg, een beetje rondhangen in de havenbar (koud bier en hollandse snacks :) ) en bijkletsen met de andere boten. Op vrijdag 23 december halen we de huurauto op bij Richie, de lokale autoverhuurder. Hij maakt zich totaal niet druk: doe maar de borg die je wil, en we trekken de huurprijs wel van de borg af later, alles is 'komt wel', 'doe maar wat je wil','komt goed'. Heerlijk relaxed. Zijn auto's zijn prima: niet gloedje nieuw maar wel technisch in orde en voor een tientje per dag 'excellent value'. We krijgen een 4x4 mee omdat de gewone auto's op zijn, een mazzeltje want 4x4 is wel erg fijn hier gezien de staat van de wegen.

Alsof je in Nederland bent

 We rijden naar Paramaribo om in te klaren, iets wat nogal een klusje schijnt te zijn. Het kost ons een uur om aan de andere kant van de stad te komen bij de MAS (de maritieme authoriteit) waar we ons als eerste moeten melden.

Houten kathedraal, grootste houten gebouw van Zuid Amerika

 We kunnen de auto daar laten staan om de andere adressen lopend te bezoeken. Bij de MAS gaat het vlot: we geven de bemanningslijst af, ze kopieren paspoorten en scheepspapieren en weg zijn we weer. Het kantoor is wel zoals je het verwacht: veel ambtenaren, veel papier, zoemende airco's, oude typemachines.

Ook van binnen prachtig

Na de MAS gaan we naar consulaire zaken Buitenlandse zaken om 5 keer 30 euro af te rekenen voor vijf toeristenkaarten; dit schijnt een pesterijtje te zijn naar Nederland toe: toen Nederland visums verplicht stelde voor Surinamers deed Suriname hetzelfde met een straffe fee erbij. Het begon met 90 euro per persoon maar na een paar weken werd dit naar 30 euro bijgesteld, nog steeds pittig.

Nog geen kindeke Jezus in de stal, die komt pas met kerst natuurlijk

 We vragen ons af of er een haan naar kraait als je je uberhaupt niet meldt in het land maar goed, het stempel in het paspoort is ook wat waard. Het laatste station is de Militaire Politie waar de immigratieofficier zit: hier is het reuze gezellig. De officier zou nooit op een boot stappen sinds ze Titanic heeft gezien. Ook niet met Leonardo di Caprio vraagt Robert? Nee zelfs dan niet.

Alles wat niet genoemd is mag je wel vernielen dan of zo?

In anderhalf uur hebben we de klus geklaard, erg vlot naar het schijnt. In hotel Toranica vragen we of de Parklaan hier misschien in de buurt is: we hebben het adres gekregen van 'tante' Netty en 'oom' Cornelis: de zus en zwager van tante Rinia, een tante van Anneke.

Lorre zijn kooi staat altijd open, maar hij komt er nooit uit

Zij wonen op de Parklaan en als we voor het hek parkeren komt Netty naar buiten: 'de zeilers, jullie zijn er !'. We werden dus al verwacht. Na een brasa (= Surinaamse knuffel) worden we verwend met drinken en cake en de rest van de dag vliegt voorbij met bijkletsen. Op de terugweg stoppen we bij de Tulip: een supermarkt die als je niet beter weet in Nederland zou liggen: huismerken van Spar en Poeisz en verder alle A-merken zoals in Nederland. De kinderen mochten voor 50 SRD per persoon dingetjes uitzoeken: speculaas, chipjes en koekjes.

Ananas plukken in je eigen tuin

De dag voor kerst gaat Robert met Baudien, Marije en Joke naar Paramaribo om boodschappen te doen voor de BBQ op tweede kerstdag. We gaan langs de Tulip, slagerij Stolk en groentemarkt De Zonnebloem en slagen goed. Bij De Zonnebloem worden we nog getracteerd op drinken en lekkere hapjes: een kerstactie van de zaak. Robert haast zich daarna terug naar de haven: we gaan vanavond met Netty naar de kerstdienst in Paramaribo en moeten op tijd weg gezien de constante drukte in het verkeer.

Dit vindt je in Nederland niet in je achtertuin

 De kerkdienst is fantastisch. De liturgie is zoals je 'm verwacht van een hervormde kerk maar een deel van de liederen is in het Sranan Tongo en de mensen zijn feestelijk in rood en wit gekleed. De dominaa is ook wat frivoler dan wij gewend zijn: 'Mensen, oudjaarsdag is er om 07.00 dienst, dus niet te veel drinken vrijdagavond en op tijd op, zaterdag is er weer een feestje'. Dat zou je in Nederland niet horen.

Prachtig kerkgebouw ook

 Tante Netty is trots op ons: we worden aangekondigd als de familie Waldring die uit Friesland is komen zeilen en na de dienst hebben we hier en daar een praatje.

Iedereen krijgt een kaars bij de dienst

Eerste kerstdag doen we een rustdagje: lekker zwemmen in het zwembad, een borreltje 's middags en eten aan boord met tot slot een spelletje Monopoly wat weer eens een keer door Robert wordt gewonnen.

Op tweede kerstdag halen we om 09.00 Netty op om naar de Javaanse markt te gaan (een markt met allerlei eetstalletjes) maar helaas is de markt niet vandaag. De Surinaamse telecom werkt kennelijk niet voor onze Nederlandse mobiel: ze hebben wel 30 keer geprobeerd ons te bellen.

In de ijshal, toch nog een beetje winter voor ons

 Als alternatief programma gaan we naar het bedrijf van Cornelis: een visbedrijf met overslag, ijsfabriek en 11 eigen kotters. Het is superleuk om daar rond te kijken en te leren over hoe de visserij hier werkt. Wonderlijk zijn de visblazen (BangBang) die bijzonder waardevol zijn en naar China worden verkocht voor 140 $ de kilo (!!). Moet er niet aan denken maar in China zijn ze er gek op, onder andere om er soep van te maken. Ook hier in Suriname is een broodje BangBang een populaire snack.

De meeste kotters zijn nog van hout

Alleen bij hoog water vertrekken

We leren ook over de downside van Suriname: Cornelis wacht al een jaar op een extra stroomaansluiting voor nieuwe ijsmachines die werkloos in het transportkrat staan te wachten: een investering van tonnen. Er is hier veel bureaucratie en corruptie. We worden weer ontzettend in de watten gelegd met lekker eten en drinken en de dag vliegt voorbij.

Gezellig met elkaar BBQ-en op tweede kerstdag

 Dinsdag 27 december gaan we met de auto wat toeren: eerste bestemming is Brownsberg aan het Brokopondo stuwmeer maar omdat we de 4x4 moesten omruilen voor een 'normale' auto kunnen we niet helemaal de berg op: de weg is te slecht en onbegaanbaar voor een gewone auto. Als alternatief rijden we naar Stoneiland maar ook daar halen we het laatste stukje niet: we smeren ons van top tot teen in en lopen het laatste stuk en genieten van prachtige vlinders in het woud.

In het oerwoud, op het pad blijven !

 We rijden naar de Blommestein stuwdam die is aangelegd voor de stroomvoorziening van Suralco, een grote aluminium producent. De opbrengst viel erg tegen, de fabriek is gesloten en de stroom gaat nu meest naar Suriname.

Het stuwmeer

Aan de lage kant van de dam

 Op de terugweg komen we langs Berg en Dal, een voormalige plantage waar nu een resort en adventurepark zit. De kinderen kunnen hier canopy doen (een soort rodel-hindernisbaan) en lekker zwemmen in de rivier: er is een stuk rivier afgezet met netten om slangen, piranha's en andere bewoners buiten te houden. Het water is heerlijik fris, zeker in vergelijk met het wat zilte water in het havenzwembad. 's Avonds doen we ons weer tegoed aan lokaal eten in Domburg: koken aan boord zou je hier eigenlijk niet moeten doen. Voor een paar euro eet je hier fantastisch lekker bij een van de vele eettentjes.

Canopy

 Na een rustig (en koel: want het regent een deel van de nacht) nachtje slapen op de rivier rijden we naar Fort Zeelandia: de eerste nederzetting hier op de rivier vanwaar koloniaal Suriname werd bestuurd. In het fort is het Surinaams museum gevestigd wat erg interressant is.

Zou ook in Enkhuizen kunnen zijn

 Er is veel te leren over de geschiedenis van het land en van alle aspecten van het land en de volken die er leefden en leven. Tegenover het musuem staat het huis waar tante Rinia vroeger heeft gewoond. Hier is nu ook een museum wat is gewijd aan lichaamsverfraaiing en we mogen met de kaartjes van Zeelandia naar binnen. De kinderen gruwelen van een aantal van de 'verfraaiings'-manieren die ze hier in Zuid Amerika mooi vinden zoals scarificatie en het doorboren van neusschotten en uitrekken van oorschelpen. Tja, lands' wijs lands' eer.

Lekker Roti eten

We schuiven rond het middaguur aan bij Netty en Cornelis voor Roti met lekkere soep vooraf. Anneke en de kinderen moet nog Roti leren eten maar het gaat ze prima af en er wordt van gesmuld. Nicht Cynthia is er ook. Zij is 'de' Cynthia McLeod', een van de beroemdste schrijfsters van Suriname en ze verteld ons over de historie van Berg en Dal en haar bewoners: een prachtig verhaal. 3 januari organiseert ze weer een excursie naar Berg en Dal en jodensavanna: we zullen in de haven reclame maken voor deze trip.

Geduldwerkje

Donderdag is voorlopig de laatste dag dat we de huurauto hebben dus Robert en Ties gaan groot boodschappen doen terwijl Meike en Amarins hun haar met kraaltjes laten invlechten door Sherida, de hulp van Netty. Ties en Robert komen terug met rijstwafels, hagelslag, kipburgers in folie, vlokken, aanmaaklimonade en zo nog wat zaken die we voorlopig niet meer in de winkels gaan vinden en de meiden zien er fantastisch uit met hun 'Surinaams haar'. We worden verwend met Moksi Alesi, een rijstgerecht met kabeljauw en gebakken banaan en smullen er weer van. Alles we we zijn afgevallen tijdens de oversteek vliegt er nu weer aan met al dat lekker eten.

Dat is een

's avonds maken kennis met Gerben. Hij is een Harlingen die al 10 jaar hier woont en werkt. Samen met zijn vader en oom vissen ze hier, in Nederland was er niet meer genoeg te verdienen in de visserij. Ze hebben hun kotters zelf uit Nederland overgevaren: hadden we dat toch goed gezien op de rivier dat er voormalige Texelaars, Harlingers en Stellendammer kotters lagen. Het overvaren ging zonder verzekering, dat scheelde een boel gedoe en geld en is hun goed afgegaan: twee en een halve week stomen en de extra uitrusting die nodig was ging per container weer terug naar Nederland voor het volgende schip wat over werd gevaren. Out-of-the-box denken zeg maar, en waar een wil is is een weg. Inmiddels hebben ze 170 man in dienst en zijn ze de grootste werkgever van Domburg.

En twee, Ties wou niet :)

Gerben regelt ook dat we op oudjaarsdag met een korjaal naar Paramaribo worden gebracht en weer terug worden gebracht. Het verkeer wil je niet in die dag dus dat is perfect geregeld. We zijn erg benieuwd naar het feest aldaar wat legendarisch zou zijn. Daarover de volgende keer meer !