Biskaje

Vrijdagmorgen om 08.00 uur gooien we los om de 400 mijl lange oversteek te maken naar Galicie, Noord Spanje. We ken de Golf van Biskaje over, een roemrucht stuk water. Eenmaal onderweg is uitwijken voor slecht weer eigenlijk geen optie (stuurboord ligt Amerika, en aan bakboord het continentaal plat en de franse lagerwal waar je zeker niet wil zijn) dus het is zaak op een goed weerbericht te vertrekken.

De windvaan stuurt ons perfect, geen omkijken naar

 Boven Biskaje ontstaat een hogedrukgebied en dit houdt een beest van een depressie noordelijk genoeg om ons in het begin westenwind te geven. Na een etmaal varen we bij Ouessant de hogedruk in waar we doorheen motoren om aan de zuidkant ervan een noordooster op te pakken die ons naar Spanje blaast.

In deze situatie ontstaat er acceleratie bij Finistere waardoor we aansturen op Cedeira en afhankelijk van de weersontwikkelingen oostelijker of westelijker sturen.

We hebben een dagindeling gemaakt: 08.00 ontbijt, 12.00 lunch, 18.00 diner en Robert en Anneke verdelen het wachtlopen tussen 20.00 en 08.00 uur. De kinderen hebben de drie nieuwe ice-age films bewaard: elke middag eentje.

Hangjongere

Het eerste stuk vanaf St Mary's waait het nog nauwelijks maar eenmaal 15 mijl buitengaats kan de motor uit en is het heerlijk zeilen. Aan het eind van de dag naderen de TSS Ouessant: dit willen we oversteken zodat we oostelijk van de hoofdroute richting Finistere blijven: op deze manier varen we de contstante stroom tankers vrij. Het oversteken net buiten de TSS vraagt nogal wat aandacht: we varen zelf Zuid dus zitten erg lang in de ZW en NO gaande stroom schepen: de AIS is goud waard: we zien en worden gezien en bij twijfel heeft Robert marifooncontact met de wachtleider in kwestie over wijken en achterlangs lopen.

3 daags nieuwe weerberichten ophalen voor de routering en mail checken ivm babynieuws

 Zaterdagmorgen zijn we er overheen en wordt het een stuk rustiger. De wind is er inmiddels helemaal uit en de barometer klimt: een teken dat het weer zich ontwikkeld zoals verwacht. We zetten de tillerpilot op de windvaan en ook dit werkt uitstekend. Geen omkijken naar.

Al varend tikken de uren weg: we eten, kletsen, luisteren muziek, halen weerberichten op, praten wat met Alain via de SSB.  We zetten om 4 uur de satelliettelefoon even aan om te zien of een SMS of belletje hebben gehad van Ietje met babynieuws. De eerste keer bellen we even met Opa en Oma: even checken of het werkt.

De kinderen verslinden Harry Potter boeken op de e-reader. Dit is wel even uit te houden zo.

Er zwemmen dolfijnen met ons mee, waaronder een dolfijn met jong (kalf heet dat?) en later op de dag zien we dieren die twee keer zo groot zijn als een dolfijn en een stompe kop hebben:  Grienden.

In de loop van zondag komen we in de Noordoosten wind terecht. Het begint met 6 knoopjes, en gestaag neemt dit toe toe een frisse bries. De seastate wordt er helaas niet beter op: er staat een oude swell uit het Westen, oude windgolven uit het Oosten, en de Noordooster zet hier nieuwe windgolfjes boven op. Vooral als de stroom een beetje tegen staat is het onrustig: we hotsen en knotsen de mijltjes weg. Zondagnacht om 01.00 mindert Robert wat zeil: binnen is er niet meer te slapen.

Spanje in zicht

 Anneke neemt de wacht over om de laatste nachtelijk uren van de oversteek te zeilen.

De zeegang kost ons een bulletalie: deze schavielt door in het keerblok. Dat moeten we dus anders optuigen. Ook verliezen we bijna de onderste zeillat: de borgbout is er uit geslagen. Zo een oversteek van 400 mijl is ook wat je vaart in een gemiddelde zomervakantie, dus het is normaal dat er hier en daar wat slijt en stuk gaat.

Check, dubbelcheck, we zitten goed

Maandagmorgen komt er land in zicht: de hoge kust van Galicie. We controleren de aanloop en landmerken want het blijft een gevaarlijke lagerwal maar vlak voor de de Ria varen we de zomer in: eerst ruiken we naaldhout en een paar tellen later verandert de wind in een warme fohn. Wat een heerlijk gevoel.

En toen was het zomer

We ankeren in de Ria waar we welkom worden geheten door Alain. We gaan aan land en gaan wat boodschappen doen en de kinderen vermaken zich op het strand. We willen uit eten maar voor 20.00 hoef je hier niet om een diner te komen, dus dat bewaren voor morgen: iedereeen gaat vroeg naar bed.

De gastenvlag wappert blij na drie jaar opgerold in het foudraal te hebben gezeten

Er komt goed nieuws uit Nederland: neefje Redmer Frans is geboren. Helaas gaat het in het begin met Ietje minder goed, maar later op dinsdag gaat het met Iet ook beter. We gaan ons verdiepen hoe we wanneer we even terug naar Nederland kunnen voor een kraambezoek.

Op dinsdag leert Ties hoe een lokale en eetbare vissoort te vangen: hele families zitten op de dinghy-steiger hun lunch bij elkaar te vissen. Een mooi tafereel en de teller staat op zes: tijd voor Anneke om het fileermes uit het vet te halen.

Lunch !