The Isles of Scilly continues

Op de Christchurch pier van Bryher openen de kinderen hun winkeltje.  Binnen een half uur zijn er twee armbanden en wat beschilderde schelpen verkocht. Ties spreek de voorbijgangers aan met 'do you want to buy some lovely shells' en Meike en Amarins sluiten de deals. Prachtig om te zien en oh zo leerzaam: er wordt Engels gesproken alsof het niets is en goed samengewerkt. De zaken gaan dus goed.

Winkeltje

Robert vermaakt zich met wat klusjes aan boord en Anneke zit lekker op het strand. 's Avonds maken de kinderen nieuwe handel: Amarins bedenkt dat je oogjes en hoedjes op schelpjes kan maken: ze adverteren ze als 'funny face shells' en zijn 'hot' de volgende dag. Uiteindelijk weten de kinderen 18 pond om te zetten, een mooi zakcentje, en een onbetaalbare ervaring.

En we zagen van een afstandje dat het goed was

Daarbuiten doen we spelletjes, wordt er gevist en wat klusjes gedaan en wordt er vooral genoten van de omgeving. Robert neemt dagelijks via de VHF contact op met St Mary's harbour om te vragen of het pakketje uit Frankrijk als is aangekomen: we hebben nog een onderdeel voor de stuurautomaat nodig voor we verder kunnen (of willen) en dit is woensdag ergens in Cornwall door de koerier overhandigd aan de Royal Mail om het verder naar de Scillies te vervoeren. We maken kennis met Alain van de Azur (een Ovni 32, solo onderweg naar St Raphael) die ongeveer in dezelfde tijd naar Biskaje wil.

Tja.....

Donderdag en vrijdag is het ongekend slecht weer: er valt in twee dagen meer regen dan normaal in de hele maand juli en het waait hard door. Meike maakt een eigen monopoly spel genaamd 'Rondje Atlantic': kanskaartjes met zaken als 'betaal havengeld', 'je krijgt geld van de huurders van je huis', 'repareer je boot'.
De straten zijn vervangen door havens die we onderweg aan gaan doen: De Kalver- en Leidschestraat zijn nu Horta en Sao Miguel.

Rondje Atlantic

Ga verder naar Horta

We doen meteen een proefspelletje en dit bevalt goed. De kinderen hebben wat last van heimwee: niet raar met dit weer en onduidelijkheid over wanneer we verder gaan.

Op Zaterdag 30 juli belt Robert met het postkantoor op St Marys: er liggen 200 pakjes te wachten op 'dispatch today', de postboot had enkele dagen niet lunnen varen en nu is alles in 1 keer aangekomen. We varen naar St Mary's om uitgebreid boodschappen te doen en het pakketje in ontvangst te nemen: terwijl we water tanken komt de Royal Mail langs: joepie !

Joepie ! De 'clutch'

Na boodschappen en watertanken gooien we los voor St Agnes en Gugh: het meest ongerepte eiland (schijnt) van de Scillies maar met een ankerbaai die alleen onder de juiste omstandigheden comfortabel is. Eenmaal voor anker monteren Robert en Anneke het onderdeel van de stuurautomaat en hij doet het gelukkig weer zoals het hoort. Nu kunnen we onderweg naar Spanje.

Het weer verslechtert weer en we varen terug naar Green Bay om ons hoog en droog onder de hogerwal te ankeren en ons uitgebreid te gaan verdiepen in het weer voor de komende dagen.
Samen met Alain bestudeert Robert met Alain de gribs, passageweather en de extended outlook van de UK Met Office. Er komt woensdag een frontensysteem over waarna de wind twee dagen in de westhoek zit terwijl er in Biskaje dan een groot hogedruk gebied ontstaat wat eerst geen wind biedt en later naar het zuiden een fijne noord-ooster. Tegen de tijd dat we daar zijn komt er een diepe depressie over Engeland heen waardoor de isobaren rond Finistere nog wat extra worden aangedrukt: het reisdoel zal Cedeira zijn om vrij te blijven van de harde wind rond Finistere maar dit is altijd onderweg nog te bezien en bij te stellen.

We vertrekken donderdag (wel 3-4 meter zee en 5Bft de eerste dag) of vrijdag (minder zee, maar ook minder wind rond Quessant). We verhuizen op woensdag weer naar St Mary's, doen boodschapppen en hebben een galgenmaal in de Mermaid. De dinghy wordt aan dek gesjord, alles wordt zeevast gezet en de doen zo nog wat voorbereidingen.

Even oefenen met de lifelines

Op donderdagmorgen waait het nog stevig en er staat een forse zee. Alain vertrekt wel maar wij besluiten nog even te wachten: met drie kinderen aan boord zonder Oceaan-ervaring willen we het wat rustig houden: dan maar wat meer diesel verstoken. In de middag is de seastate duidelijk rustiger en besluiten we te gaan.

Nauwelijks 30 meter van de kade verliezen we de aandrijving: het achteruit slaan om de boot op zijn plek te houden tijdens het opruimen van landvasten en stootwillen resulteert in niets: de motor draait maar de schroef niet. Schroef weg? As doormidden?

We gooien snel een anker over boord en Robert duikt in de achterhut in de motorruimte: de schroefas is los van de koppeling en 20 centimeter naar achteren gekomen en we maken fors water langs de schroefas-seal. Dat is geen goed begin (zacht uitgedrukt). We moeten terug naar de kade: het is twee uur voor laag water en als we de kade nog halen vallen we daar droog en hebben we 3 uur de tijd voor inspectie en reparatie. We vragen de harbour office via de VHF om een duwtje met de havenboot, en 10 minuten later liggen we weer waar we vertrokken waren.

In de 'Mermaid'

Gelukkig is de schroef niet weg: het blijkt dat de schroefas los is getrokken van de motor, en dat daarbij/daardoor de borgbout in de as is afgebroken. Het restant hiervan is door de seal heen getrokken waardoor deze aan flarden is gegaan en dus niet meer afsluit: vandaar het water maken. (overigens misschien voor de gemoedsrust van enkelen: we maakten wel water maar we hebben ook bilgepompen, dus als dit onderweg was gebeurd waren we niet gezonken of zo, we hadden alleen geen motor meer gehad en regelmatig moeten pompen).

Net voordat het water weer opkomt zit er een nieuwe seal in (hadden we bij ons), zit de as weer op zijn plek en zit alles vast met loctite. Pffff. Dus toch vrijdag vertrekken. Bijkomend voordeel is dat we nu nog tijd hebben om souvernirs te kopen en een cadeautje voor 'Ukkie Hamstra-Steegstra'. Ons neefje wordt waarschijnlijk geboren als wij op de Atlantic zitten. Anneke komt terug met hele mooie vesten en shirts ( ' home is where the anchor drops') en een rompertje met 'Can't row yet' gaat op de post richting Ietje en Johan.