donderdag 10 november 2016

Een weekje extra op Tenerife

We hebben hard gewerkt op donderdag. Vrijdag vertrekken we richting Kaap Verden en en de dag is zo om met allerlei laatste klusjes: onder andere de was. Op de Kaap Verden is water niet meer zo makkelijk te krijgen en vaak ook niet uit de slang (dus sjouwen met jerrycans). Daarom doet Anneke nog een ronde was. Helaas is de was donderdagavond nog niet droog en valt er 's nachts een buitje. 's Ochtends nog even wachten dus totdat alles droog is.
Koen, Ties en Melle op de Bojangles
 Vrijdag rond 12.00 uur gooien we uiteindelijk los. De Bojangles is dan al twee uurtjes onderweg, we hebben groottendeels hetzelfde vaarplan. Eerst wat meer West houden om het later bezeild te houden en gang houden om de harde wind van dinsdag ruim voor te blijven. We zullen via de SSB 2 keer per dag contact proberen te houden: gezellig en naar later blijkt ook nuttig.

Tegen zonsopkomst bij Tenerife
 Er waait een westenwind kracht 4 en aan het eind van de dag hebben we Hierro dwars. Met een knoopje Canarische stroom mee schiet het lekker op. Bojangles vaart ongeveer 10 mijl voor ons en gaat ook voorspoedig. Wanneer het donker wordt valt het op dat de accuspanning hard inzakt: de marifoon klaagt over onderspanning, de stuurautomaat die bij staat omdat we met motor bij varen trekt de spanning erg omlaag en de algehele spanning lijkt ook sneller te zakken dan gezond is. Robert doet wat diagnose op de accus en de kabels en de laadtoestand en is er niet zeker van of er een probleem is en wat dan is. Met nog zes dagen (en vooral nachten van 12 uur) te gaan en beperkte winkels en apparatuur op de Kaap Verden besluiten we terug te draaien naar de Canarisch: als er werkelijk een probleem is kunnen we dit beter daar oplossen dan op de Kaap Verden. (Worst case scenario zouden 4 nieuwe accus zijn waar op de KV niet makkelijk aan te komen is)

Fotogeniek buitje voor La Gomera
Tijdens ons SSB moment met de Bojangles vertellen we dat we teruggedraaid zijn. best raar. We besluiten niet naar La Gomera terug te varen maar naar Tenerife: daar zitten de watersportwinkels en op zaterdagmorgen lopen we, na een mooie dolfijnenshow, San Miquel aan. Als de kinderen wakker worden verbazen ze zich over het 'land in zicht' wat ze niet verwachten. Tja, het kan verkeren.

Wolken forceren zich over Tenerife heen

In San Miguel mogen we driedubbel-dik vastmaken aan de bunkersteiger en er blijken nog 12 wachtenden (voor een ligplek) voor ons te zijn. Dat is sowieso niet fijn maar al helemaal niet als je van boord moet kunnen voor reparaties dus we bellen met Las Galletas (ook vol) en Santa Cruz (die heeft nog een plekje). Weliswaar ligt Santa Cruz aan de Noordkant dus 35 mijl varen verderop maar het is ook de hoofdstad met de goede winkels dus we gooien los voor de laatste ruk omhoog.

Op de potluck
We hebben een prachtig zicht op de buien die over de bergen van Tenerife heen komen zetten en zien en horen ook regelmatig onweer en zien enorme regenschermen die van de heuvels af komen. Rond 15.00 uur komt er een bui de zee op en daarbij verandert ook de bliksem in zware CG's (cloud-ground ontladingen, ofwel inslagen in zee). De onweershaard van de eerste bui kunnen we nog net voorblijven al blijven we wel zekerheidshalve allemaal binnen zolang het onweer nog erg actief is maar de tweede bui varen we achterop. Op de radar is heel mooi te zien waar de meeste neerslag zit en we kunnen het ergste ontwijken door een paar mijl terug te varen.

Om zes uur zijn we dan bij Santa Cruz. Tenerife Traffic waarschuwt ons voor allerlei floating 'iets' in de haven. Drie keer vragen geeft geen duidelijkheid wat er dan rondrijft dus we zullen opletten. Snel wordt duidelijk wat het probleem is: halverwege de haven mondt een regenafvoer van Santa Cruz uit en de enorme regenbuien hebben heel veel afval, rommel, takken, struiken en nog zo wat meegespoeld de haven in. We pikken zelfs nog 'iets' op in de schroef terwijl we naar de box varen maar met wat voor- en achteruit slaan is dat er zo weer uit gelukkig en komen we verder zonder problemen voor de wal.
Alweer een winnaar !
In de haven worden we verwelkomt door Jouke en Pleuni van de Island Lady. Die hadden we sinds Marokko niet meer gezien en nu kunnen we ook eindelijk de geleende wasknijpers teruggeven. Omdat we moe zijn en ook best wat balen van het terugdraaien en de nog onbekende problemen gaan we op tijd te kooi: morgen maar eens verder zien. Wel hebben we nog SSB contact met de Bojangles: zij schieten nog steeds lekker op maar hebben een mogelijk medisch probleem aan boord: een van de bemanning heeft eerder op de dag last gehad van hevige buikpijnen en ze zijn niet gerust op de situatie.

Het lukt ze niet om via de SSB gesproken contact te maken met de Radio Medische Dienst en Tenerife Radio reageert niet op hun oproep op de MF distress frequenctie (waarschijnlijk luisteren ze alleen naar DSC calls maar de SSB op de Bojangles is niet een marine uitvoering met DSC. Wijj bieden aan voor hen te proberen contact op te nemen met Susanne van de Freya zodat zij misschien voor de radio kan komen voor medisch advies en we bellen met de kustwacht in Nederland om te vragen of er een Radio Medical mogelijk is via een HF frequentie en wat te doen qua contact maken. Helaas kunnen we de Freya niet bereiken, wel krijgen we via de kustwacht direct e-mail adressen en bieden we aan relay te zijn voor informatie als dat nodig is. We hebben die avond nog een paar keer contact om de informatie door te geven. Onze dag wordt weer een beetje goed gemaakt omdat we anderen hebben kunnen helpen in een vervelende situatie. Ons accu-probleem wordt vergeleken hiermee ook meteen tot een probleempje gereduceert: relativeren helpt.
De douchepompmotor, job done
We gaan te kooi in simulatiemodus: we gaan niet aan de walstroom en laten alles aan staan wat we tijdens het varen ook aan hebben: koelkast, instrumenten, marifoon, plotter, 3-kleur, wat binnenverlichting, autopilot op standbye etc. Zo hopen we 's ochtends te kunnen meten hoe het met de accus vergaat.

Zondagmorgen als we wakker worden werkt alles nog en de accuspanning is niet noemenswaardig gedaald. Fijn en toch niet: het liefst zijn problemen zo groot dat je meteen ziet waar het zit. We blijven van de walstroom en laten alles aan staan. We hebben contact met de Bojangles en horen dat ze gelukkig een goede nacht hebben gehad: de klachten zijn vermindert en de ergste zorg is weg.
Santa Cruz
 De kinderen ontdekken dat hier ook de Bonaire en de Emerald Bay liggen en de boot van Jay en Damon en nog een paar andere bekende jachten. Zij zijn op slag niet meer rouwig om het omkeren en storten zich vol op hun oude vriendjes en vriendinnetjes. In de haven is vandaag een potluck lunch georganiseerd dus terwijl Robert zich vol op de diagnostiek van de electra stort gaat Anneke naar de supermarkt voor ingegredienten voor een pasta-salade voor te lunchfeestje.

Mario

 Jay heeft een professionele stroommeter aan boord (hij is electrotechnicus) waarmee we draad voor draad heel precies kunnen meten hoeveel stroom er doorheen loopt en we doen tests op de accus, alle accukabels, de alternator, zonnepanelen, windmolen, stuurautomaat en zo nog wat. We doen ook nog een capaciteitstest: we trekken 5 minuten lang 100Ah stroom (veel !) en zien hoe de accus spanning verliezen en hoe de spanning daarna weer oploopt. De accus vertonen een gezond beeld en het probleem zit downstream op meerdere plekken. De voedingslijn van de marifoon is aangetast, de carbons van de stuurautomaat zijn vies waardoor de pomp te veel stroom trekt en de voltmeters geven in rust .5 volt te veel aan en onder belasting .5 tot 1 te weinig. Dit met elkaar geeft het beeld dat er met de accus iets mis zou zijn, wat gelukkig niet het geval is. Wel balen natuurlijk dat je eigenlijk voor niets bent omgedraaid, maar goed, better safe than sorry. Robert lost in de loop van de dag alle gevonden probleempjes op.

De potluck is bijzonder gezellig: de kinderen houden watergevechten, er is heerlijk eten en drinken en we kletsen gezellig bij met de crews van bekende en onbekende boten. Het is een bonte verzameling kostgangers varierend van een jonge fransman die met een oude halftonner en zonder geld naar de pacific gaat tot aan oudere paren met onbeperkt tijd en budget voor een lange reis. Santa Cruz is een echte vertrekkerhaven en ook start hier over een week de Atlantic Odysee van Jimmy Cornell, een soort rally naar de overkant. We krijgen steeds minder spijt hier te zijn. Anneke krijgt nog de kans wat accordeon te spelen. Voor we het weten is de dag voorbij en nadat we via de SSB horen dat op de Bojangles alles nog steeds goed gaat gaan we lekker op bed.

Feessie !
Op maandag bakt Anneke een cake, eigenlijk een dag te laat want we zouden dit elke zondag doen (aldus de kinderen). Deze cake is zo mogelijk nog perfecter dan de vorige en we eten onze vingers er bij op. We worden nog eens echte bakkers. Robert is in de tussentijd de stad in naar de verschillende watersportwinkels. Als we dan toch in Santa Cruz zijn kunnen we nog wel dingetjes gebruiken: nieuwe gennakerschoten omdat de oude inmiddels dienst doen als bulletalie en de reserve eigenlijk ergens anders voor zijn. Een stuk railingnet omdat de netjes waar we nu fruit en groente in ophangen niet voldoen. Nieuwe ledlampjes (en nu goede en geen chinese prut) voor in de salon. Een Imray C100 (hebben we er straks drie: degene die we per ongeluk thuis hebben laten liggen, de op Mindelo bestelde, en deze, maar goed, via Marktplaats ben je ze ook zo weer kwijt straks). Reserve stuurlijnen voor de windpilot, en zo nog een paar dingetjes. Het voelt wel goed te merken dat we best goed voorbereid zijn: als je hoort wat anderen vragen in winkels of hoe sommige boten voor de wal liggen, it makes you wonder.

In de middag gaan we door in productiviteitsmodus: Robert servicest de douchepomp die soms bleef hangen en de autopilot pomp die te veel stroom trekt en doet nog wat klusjes en Anneke gaat Meike naar de kapper voor wat bijpunten. Amarins en Ties zijn ondertussen heerlijk over en nergens aan het spelen.

Op dinsdag is Ties niet fit: hij heeft wat koorts en waarschijnlijk komt dit van wat onstoken schaafplekken op zijn knieen. De antibiotica zalf die Meike eerder nodig had kunnen we nu op Ties inzetten. We moeten dit meer in de gaten houden dan thuis: in deze omgeving is een wondje of plekje kwetsbaarder dan thuis, iets waar we rekening mee moeten houden. Ties blijft wat in zijn bed hangen en leest zijn zoveelste kameleon-boek uit (we hebben er 'maar' 60 op de e-reader).

Ssst! Voorstelling is bezig
 Meike, Amarins en Anneke bedenken wat leuks: we organiseren een bioscoopvoorstelling op de Grutte Grize voor de bevriende kinderen van een aantal boten. Woensdag om 15.00 uur draait 'Minions' bij ons aan boord. Uitnodigingen worden geschreven, met vermelding van crisps en drinks, en rondgebracht naar oa de Emerald Bay en de Bonaire. De kindertjes reageren verheugd maar ook Guy van de Emerald is erg blij: zijn vrouw is een weekje terug naar Schotland dus hij heeft nu de een middag de handen vrij om wat bood- (en boot-)schappen te doen.

Het uitdelen van de uitnodigingen loopt uit op spelen en zo plukken we 's avonds pas om half tien Meike en Amarins van de Bonaire. Ze waren alleen even thuis geweest om de zelfgemaakte en zelfgebakken pizza te eten: wederom een baksucces aan boord, het wordt nog wel eens wat. De berichten vanaf de Bojangles zijn gelukkig nog steeds goed, zij zijn inmiddels de Kaap Verden dicht genaderd.

Woensdag gaan Robert en Anneke weerberichten kijken en het lijkt alsof zaterdag 12 november een goede dag is om nog een keer naar de Kaap Verden te vertrekken. We vernemen dat Tsuru, Freya en de Emerald dit ook van plan zijn dus dat wordt misschien nog gezellig opvaren. Na school en de nodige klusjes gaat de Cinema open. Er zitten 8 kindertjes heerlijk film te kijken en ze hebben een reuze leuke middag met elkaar. Ties knapt gelukkig over de dag heen ook weer aardig op.

We zien dat hier ook twee schepen van de School at Sea liggen. Daar willen we een van de komende dagen eens op gaan kijken als dat mag.

4 opmerkingen:

  1. Schip ahoy, een multimeter. Never leave home without it :p Mooi dat de problemen opgelost zijn. Hoe ziet de grutte grize er inmiddels uit? Ik heb zo'n beeld van zo'n vertrekkers boot met vaatjes aan de zeereling geknoopt, een versleten vlag en allerlei handigheidjes. Vanavond is het sint maarten. Het is koud en regenachtig. Precies zoals ik me sint maarten herinner. Nee dan liever in je korte broek en je hemdje naar de grutte grize cinema.
    Veel groetjes van wim en maroesjka

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Multimeter hebben we maar een amp meter die om de draad heen kan was goud waard. Bootje houdt zich prima, en omdat we goed in de ruimte zitten nog geen uitdragerij aan dek :) wel idd de eerste vlag vervangen wegens bleek en gerafel. Groetjes vanaf de Kaap Verden

      Verwijderen