Zweed jij ook?

Onze laatste week (hopen we) in Marigot Bay, Saint Martin! De weermodellen laten nu een stabieler systeem zien vanaf begin mei. Weliswaar onder invloed van lage ipv hoge druk, maar we gaan niet wachten tot er een Azoren-hoog ligt. We zetten een voorzichtige vertrekstreefdatum neer op woensdag 3 mei en als we dit overleggen met de Anna Lisa dan zijn zij er ook voor om daar naar toe te werken.

Ties en Thomas op de Polonika

Dit betekent dat we beginnen met het opstellen van een klussenlijst waarvan we dagelijks dingen af kunnen strepen. We hoeven er niet hard tegenaan te werken, gelukkig. Elke dag strepen we wat af en ondertussen doen we school, hebben we gezellige thee/koffie of borrelmomenten met andere schepen en we ontmoeten zowaar nog nieuwe Nederlanders die ook weer over gaan steken naar Europa. We merken dat de nieuwe accu's een wereld van verschil maken met de vorige. We hoeven geen motoruren meer te draaien om de accu's bij te laten. De zonnepanelen en de windgenerator vullen de accu's continu met stroom.

Het strand bij Phillipsburg

Op dinsdag gaan we met de bemanning van de Anna Lisa en Sofia van de Polonika met hun twee kinderen met de bus naar Phillipsburg. Zij zijn daar nog niet eerder geweest en wij willen wel even een uitstapje maken en kunnen dan meteen Caribische jurkjes scoren voor de meiden. Ze willen die graag als souvenir en we weten dat ze daar voordeliger zijn dan in Marigot. Phillipsburg zelf is nog net zo troosteloos als de laatste keer dat we er waren, al is het er deze keer lekker rustig omdat er geen cruiseschepen aan de terminal liggen.

Home cinema classics: The Blues Brothers

Op woensdag is er een meeting van binnenkort-vertrekkers-naar-de-Azoren. Er zijn zo'n 12 schepen die aan deze meeting meedoen en het is zowel gezellig als nuttig. Wat ons opvalt is dat het alleen maar Duitsers, Denen en Zweden zijn die aan deze meeting meedoen. Ons Zweeds was natuurlijk al heel aardig (ahum) maar inmiddels zijn we bijna 'vloeiend'. We komen in contact met Thomas, van de Lilli. Hij heeft een SSB-installatie met DSC-functie en we spreken af om onderling testen te gaan uitvoeren voor een DSC-noodoproep. Robert heeft namelijk een DSC-ontvangstantenne geïnstalleerd en we willen weten of deze goed functioneert. Thomas blijkt de eigenaar van het prachtige houten zeiljacht Lilli, we hebben deze boot met bewondering bekeken toen we 'm aan de steiger op Tenerife zagen liggen.

Wanneer we op donderdag op de afgesproken tijd willen testen, blijkt dat de installatie van Thomas niet goed werkt. Robert vaart erheen om te kijken of hij kan helpen. De rest van de dag knutselt hij daar aan de installatie. Opvallend is dat Thomas al een aantal keren electriciens aan boord heeft gehad om te onderzoeken wat er mis was met zijn SSB en keer op keer werd gezegd dat er electrisch gezien niks mis was. Toch vindt Robert snel het euvel, de antenne is bij installatie verkeerd gemonteerd en maakt kortsluiting. De reparatie kost wat meer tijd maar de mannen vermaken zich er de hele dag mee.

Als de zender zelf goed werkt gaan ze door met het solderen van de Pactor-modem kabels: Thomas kon van de buurman een modem overnemen dus deze hangen we er nog even aan. De passende software wordt nog even gekopieerd van onze laptop en na een werkdag als maritiem electronicus is iedereen blij. Thomas is dolblij met Robert's werk en als dank nodigt hij ons allemaal uit om uit eten te gaan op zaterdag.

Met zijn allen in de bus naar Phillipsburg

Op vrijdag doen we school, we zwemmen even lekker en doen 's middags een grote ronde boodschappen bij de plaatselijke SuperU. We mogen gebruik maken van de boodschappen-bolderwagen van de Polonika, dit scheelt ons veel sjouwwerk! De kinderen blijven op de boot, ze genieten van de wifi en Ties voelt zich wat ziek dus doet rustig aan.

In de namiddag hebben we een superleuk weerzien met de Agaath en de Zahree, zij zijn hier gisteravond aangekomen in de baai. Donatien viert haar verjaardag en we worden heerlijk verwend met zelfgemaakte worteltaart, lekkere hapjes en zelfgemaakte courgettesoep. We vernemen dat de Island Lady ook morgen in Marigot Bay aankomt. Zoetjesaan wordt het weer een Hollandse enclave dus.

De ouders van Robert kregen in NL een koninklijke onderscheiding

Ondertussen houden we natuurlijk de weersystemen in de gaten en we zien dat het vertrek op 3 mei nog steeds reëel is. We hebben er zin in om de boeg weer naar het Oosten te richten en zo dichter bij huis te komen. De andere boten schuiven hun vertrekplannen ook op richting woensdag, het beste moment voor wat het waard is: het weer is op zo'n lange termijn niet te voorspellen maar een goede start is het minste wat je kan afwachten. De Lilly gaat wel zondag onderweg en de Careka op maandag.

Op zaterdag staat er veel wind dus we gaan nog maar even niet de mast in, er zijn nog wel andere klusjes te doen: Robert haalt de windvaanstuur uit elkaar om alle lagers en verbindingen schoon te maken en het pendulum blad door te bouten: de bevestiging is wat 'fragiel'. Door wat onhandig optillen maakt Robert met het vaanblad een klein scheurtje in de buiskap maar met het door Rolf bij vertrek meegegeven reparatiemateriaal is het zo weer gefixed.  Rond etenstijd gaan we naar de Lilly, doen een sundowner aan boord en vertrekken dan richting restaurant Le Spinaker in Marigot.

De DSC functie werkt nu ook

Met Thomas (zijn vrouw Lilly was eerder zaterdag al met het vliegtuig richting huis gegaan) en zijn opstappers Michael en Michael (die met hem overvaren) hebben we een heerlijke avond met even heerlijk eten: Le Spinaker is met stip het beste restaurant waar we hebben gegeten in de Carieb: super Ceviche van Mahimahi,  tonijn in teryaki, en allemaal verser dan vers. Zo wil Robert nog wel eens een dagje sleutelen aan de boordelectronica (had ie ook wel om-niet gedaan natuurlijk maar zo'n bedankje is toch wel erg fijn). Als kers op de taart hebben ze bij het restaurant jonge poesjes: na het eten komt er een kartonnen doos met 10 weken oude katjes op tafel (alleen om figuurlijk op te eten).

De schoonmaakploeg (Meike schrobde ook mee maar moest even de foto maken)

Pas om 23.00 uur zijn we terug op de Lilly, wensen Thomas en zijn crew een goede vaart en varen terug naar de Grutte Grize om als een blok in slaap te vallen. De hele dag druk met klusjes en dan nog zo'n avond: devastating.

Zondag gaan we verder met voorbereiden: Anneke gaat de mast in om alle verstaging, blokken en vallen te controleren en alles ziet er nog uit als toen het spul op de schagen lag in Drachten. Een fijn idee, want met 2300 mijl oceaan voor de boeg in wisselende condities moet alles wel blijven staan. Ook is het wasdag: Anneke draait alle was bij de self-service wasserette waar ze verbluffend snel internet hebben. In een paar uur trekken we nog even alle Harry Potter en In de ban van de ring luisterboeken binnen. De kinderen komen ook digitaal aan hun trekken met het thuisfront en hun Sims-spelletjes.

Kunstig

 De tijd gaat snel want ondertussen druppelen andere boten binnen en hebben we hier en daar praatjes en borrels: de K'dans, Island Lady, Zahree, Agaath, Enjoyster, Nostress, een gezellige boel.

Maandag komt het piece-de-resistance: met vijf man gaan we te water om het onderwaterschip schoon te maken, een bereklus maar heel belangrijk zeker als er veel op de motor gevaren moet worden. En er zit wat onder: een bioloog zou er erg graag onderzoek willen doen. Met plamuurmessen en borstels gaan we aan de gang. Anneke en Ties duiken diep genoeg om ook het zwaard helemaal schoon te maken. Aan het eind van de middag is het hele onderwaterschip brandschoon en wij zijn goed moe: het is erg intensief om steeds te duiken, wat schoon te maken, weer te duiken etc.etc. Op een volgende tocht nemen we een klein duiksetje mee zoals we ooit mochten lenen van de Novatrix. 's avonds komen Jouke en Pleuni van de Island Lady een borrel halen en we spreken alvast een reunie af in Friesland met de familie Bijlsma: lekker valkje zeilen, weer eens wat anders.

Daar !!! Een enorme vis

Ties vraag zich af wanneer de Tsuru op Sint Maarten aan zou komen. Robert zegt 'ik verwacht ze nu nog niet want ze hebben wind tegen vanaf de BVI', maar we kijken uit het raam en verrek ze liggen 50 meter achter ons vers voor anker. Dat is leuk, spreken we elkaar net nog even voor ons vertrek. Zij zullen een weekje later onderweg gaan.

De weermodellen zijn nog steeds goed voor een vertrek op woensdag dus dinsdag gaat Robert met Ties naar de Carrefour voor groente, fruit, vlees en kaas. Op Sint Maarten wordt al het verse spul gekoeld ingevlogen dus de houdbaarheid is minder dan wanneer je lokale spullen op de markt koopt zoals op de Kaap Verden. In de winkel treffen we nog de Nostress en Gaby van de Island Water World: nog ff bijkletsen. Ook lopen we de Nederlander tegen het lijf die vorig jaar de Westwind van de Zeezeilers van Marken naar de Azoren gevaren. Hij zal Rob de groeten doen van ons.

Met een dinghy vol met verse spullen komen Robert en Ties terug: hierna is er voor 50 dagen eten en drinken aan boord van de Grutte Grize, waarvan voor 20 dagen vers, en we kunnen nu echt weg.

Galgenmaal

's Avond hebben we een galgenmaal met o.a de Anna Lisa en de Barolo die de komende dagen onderweg gaan. We verblijden restaurant L'Arhawak met 18 hongerige magen en houden de eigenaar aan zijn eerdere belofte van een gratis welkomstdrankje: er verschijnen heerlijke cocktails van het huis, alcoholvrije voor alle kinderen. Het uitserveren van 18 maaltijden kost wat tijd maar het is gezellig dus we hebben geen haast. Er is bij iedereen een gezonde spanning in verband met de aanstaande tocht. De kinderen verorberen een full-size pizza respectievelijk een heel bord spareribs: zeker trek gekregen.

Woensdag is het nog hard werken om de laatste dingen te doen: zeilen er af om nog even alle stiksels na te lopen maar alles ziet er nog uitstekend uit op een klein naadje in de genua na. Het grootzeil houdt zich fantastisch (UB Sails: wat een topzeil, drie jaar oud en nog niets aan versleten of hoeven te repareren), en de genua is ook meer dan goed (M-sails: hier en daar een stikseltje waar een draadje door moet maar eveneens dik tevreden). De dinghy moet leeg en aan dek, de motor op het hek, alle spullen aan kant, jerrycans vastgesjord, de kotterfok erop en zo nog tientallen laatste dingetjes. De kinderen zijn vandaag een beetje verloren maar klagen niet: ze weten dat er even doorgepakt moet worden en storten zich op Ipad, boek, film en Wii.

De Anna Lisa gaat onderweg

Dan, aan het eind van de middag komt de Anna Lisa langsvaren: zij gaan onderweg en niet veel later lichten wij het anker: nog even de watertanks optoppen in de marina en dan is het om 17.00 echt zo ver: trossen los voor de lange haal naar de Azoren, we zijn er klaar voor. Uitgezwaaid door de Island Lady en de Zahreetjes gaan we onderweg.