dinsdag 22 november 2016

Happiest Catch

Het leven in Santa Cruz bevalt nog steeds goed. Alle bootklusjes zijn inmiddels gedaan en het is alleen nog even wachten op de nieuwe koolborstels voor de stuurautomaat die we zekerheidshalve maar hebben besteld.
Sint Maarten, Sint Maarten.....
We houden de weersontwikkelingen in de gaten voor ons vertrek naar de Kaap Verden. Vooralsnog is er dikke wind voorspeld voor het einde van de week dus we houden rekening met vertrek op zaterdag of zondag.
Ochtendritueel, weer checken met een bakje koffie
Vanaf Gomera horen we vergelijkbare berichten: zaterdag of zondag gaan ook de Tsuru en de Freya onderweg. De Zahree is nu onderweg: zij krijgen familie op bezoek op Sal dus hebben wat meer haast. Via de HF horen we dat de swell 'indrukwekkend' is en dat ze eigenlijk niet aan dek komen als het niet echt nodig is.

Knutselsessie met de Atlantic Odyssee kids club
Op donderdag lopen we naar de Regina Maris, een schip wat als 'School at Sea' ook een rondje Atlantic vaart en nu ook in Santa Cruz ligt na een 17 daagse non-stop oversteek vanuit Nederland. Aan boord zijn 34 leerlingen uit 4 Havo en 5 VWO die in zes maanden rond varen en onderwijl heel zelfstandig hun school doen.
School at sea
Een paar leraren begeleiden de leerlingen waar nodig en verder is er een schipper en drie stuurmannen. Eigenlijk twee op dit moment: gisteren is een van de stuur met een slok te veel op aan boord terug gekomen en van de gangway in het water gedonderd.  Ontslag op staande voet (voorbeeldfunctie !). Ze gaan ook binnenkort verder richting Kaap Verden en Carieb als er een nieuwe stuur is en de arts is gearriveerd: op deze lange oversteek vaart er standaard een arts mee.

Vioolles
 We worden rondgeleid door Gwen en mogen uitgebreid overal kijken. Het is leuk om te zien hoe de boot schoon wordt gehouden: verplichte wekelijkse grote schoonmaak, regelmatig huttenruil ook om groepsvorming te voorkomen en 2-daags douchen. Het blijft natuurlijk een boot vol pubers maar wat we aantreffen valt dus reuze mee. De sfeer is goed, er wordt hard gewerkt. De kinderen moeten hun smartphone inleveren en mogen een keer in de week bellen met thuis. We maken een praatje met de docenten: ook voor hen is het een wereldervaring buiten hun normale betrekking op scholen in Nederland. Onze kinderen zijn er wel uit: die willen dit ook wel !

De groente en fruit markt van Santa  Cruz
Vrijdag en zaterdag staan in het teken van klaarmaken voor vertrek. Boodschappen doen, water tanken, diesel halen enzovoort. De kinderen gaan mee met de Emerald Bay en Bonaire naar het zwembad zodat Anneke en Robert op hun gemak boodschappen kunnen doen.  Ons Deense overbuurmeisje Elva blijkt ook viool te spelen en Meike en Elva gaan samen oefenen bij het havenkantoor.

De kinderen hebben vandaag rekentoetsen en scoren een 9,5, een 10 en een 10. Prachtig ! Voor vertrek naar de Kaap Verden mailt Anneke nog een keer alles naar de Wereldschool.

Robert gaat naar de Afrikaanse Markt: een attractie op zich. Het is een circelvormige markt over twee verdiepingen vol met groente-, fruit-, vlees- en viskramen en dit is waar de lokalen ook hun verse spullen halen. Met twee grote tassen groente en fruit komt Robert terug en het 30 minuten in de rij bij de slager was ook de moeite waard: er is voor vier dagen heerlijk en ter plekke gesneden vlees.

Alpine !!!!
 Later op zaterdag gaan we nog met zijn allen de stad in voor kerstversiering (check), sinterklaasknutselspullen (check) en nog wat kleine zaken. In een winkel lopen we zowaar tegen Alpine aan: een zeldzame Beanie die we al twee jaar proberen te vinden als cadeautje voor Amarins (check). We sluiten af bij de Burger King (een keer per jaar mag dat) want die zullen we ook een tijd niet meer tegen komen.

Jouke en Pleuni komen nog even gedag zeggen: zij zullen later rechtstreeks naar de Carieb gaan. We krijgen aan aantal 'moestuintjes' van de Appie die zij niet zullen gebruiken. Ook komt de Blue Nose nog even gedag zeggen. We spreken nog een aantal andere boten die mee doen aan de Atlantic Odyssee, een soort rally van Santa Cruz naar Barbados en een aantal hebben best spijt van hun deelname: er is een vaste vertrekdatum (niet handig) en ze missen de Kaap Verden (niet handig). 's Avonds doen we nog een borrel op de Emerald Bay, zij zullen samen met ons vertrekken morgen en we spreken af hoe in contact te blijven.
Moestuintjes, het begin
 Zondagmorgen 13 november is het dan zo ver. Na het bekijken van de laatste weerberichten willen we onderweg maar Robert ontdekt dat stuurautomaat de verkeerde kant op draait: duidelijk een foutje gemaakt met het in elkaar zetten van de motor maar het is snel op gelost en we kunnen onderweg. De Emerald Bay volgt een half uurtje later en we zeilen langs de kust van Tenerife naar het Zuiden. Er staat een Noordoosten wind kracht 5 a 6, een mooie start maar wel reden om uit de acceleratiezones te blijven waar de wind dan nog 15 tot 20 knopen toe kan nemen: we sturen dus iets zuidelijker dan nodig. Anneke en de kinderen moeten nog wat inslingeren dus we doen het even rustig aan qua zeilvoering.
3,2,1 Hier de Grutte Grize voor het radionet van 20:00 uur utc
  Om 20.00 uur hebben we ons eerste radionetje: via de HF radio hebben we om 10.00 en 20.00 uur contact met de andere Nederlands boten om een praatje te doen over hoe het met iedereen gaat. De Freya en Tsuru zijn ook onderweg en de Agaath vertrekt morgen: Bas was nog niet topfit na een buikgriepje. De Tsuru heeft geen HF radio maar zij emailen de Freya met hun positie en bijzonderheden en proberen mee te luisteren met een ontvanger. Met de Emerald Bay hebben we geen contact meer: ze zijn buiten marifoonbereik en hebben geen HF radio.

Maandag zit de eerste dag erop. We hebben 130 mijl (van de 800) erop zitten en de wind is wat afgenomen. We zijn de nacht (zoals gebruikelijk) goed doorgekomen: Anneke vaart van 20.00 tot 23.00, dan Robert van 23.00 tot 02.00, dan Anneke weer van 02.00 tot 05.00 en dan Robert weer tot 08.00 uur. Normaliter slapen we tijdens de wacht ook nog in de kuip: met een wekkertje ernaast doen we hazeslaapjes van 20 minuten. Elke 20 minuten een blik op om je heen, op de AIS en op de zeilen is over het algemeen voldoende. Als er echt iets is veranderd (bijvoorbeeld de boot gaat van koers, of de wind neemt erg af of toe) word je daar sowieso wakker van. Op deze manier slapen we tijdens het varen eigenlijk meer dan thuis. De kinderen volgen een normaal ritme: 's avonds op bed en 's ochtends er weer af.
Gewogen en te licht bevonden, deze Bonito heeft geluk
We vangen een Bonito maar zetten 'm weer terug: dit visje moet nog een tijdje groeien. De moestuintjes beginnen nu al uit te komen: er heerst kennelijk een groeizaam klimaat onder de buiskap. Anneke bakt een cake en de dag vliegt voorbij. Dinsdag is meer van hetzelfde, we zeilen rustig naar het Zuid Westen en zetten voor het eerste de grote Gennaker. De kinderen doen school, lezen en spelen yahtzee en Robert kokkerelt lekker. De radionetjes zijn gezellige hoogtepunten op de dag: even lekker bijkletsen en horen van elkaars avonturen. De Tsuru vaart wat harder dan de rest, wij lopen de Freya op en de Agaath ligt een dag zeilen achter ons (want een dag later vertrokken). We varen zo'n 90 mijl het laatste etmaal, gezien het lichte weer een prima dagafstand.
Licht weer, dus wat meer zeil erop. Prachtig lopen met de gennaker
Het radionetje van woensdagmorgen is een bijzondere: de Freya is vanmorgen tegen een slapende potvis (!!) aangevaren. Terwijl ze zaten te ontbijten maakte de boot een klap tegen 'iets' en even later zwiepte een boze potvis van ongeveer 10 meter een boel water in de rondte met zijn staart. Een check van kiel, roer en afsluiters leerde dat er geen schade was maar toch...what are the odds.
70 centimeter Dorade, twee dagen eten
 Woensdagmiddag vangen we een prachtige Dorade: een blauw-gele vis van ongeveer 70 centimeter die van kleur verschiet afhankelijk van de staat van gevecht waarin hij verkeert. Het is een schitterend beest en Anneke fileert hem vakkundig. De kinderen maken salade van tomaat en komkommer voor de lunch. De groenten en fruit aan boord rijpen in verschillende snelheden en ondanks onze bewaarkratten en netten moeten we goed in de gaten houden wat we wanneer eten (het rijpste eerst) om te voorkomen dat we spullen later niet meer kunnen eten. (we hebben voor twee maanden niet vers eten aan boord, dus verhongeren doen we niet, maar het is wel zonde als iets weg moet).
Lekker kokkerellen met elkaar
Gemiddeld gebruiken we 15 liter water per dag uit de tanks voor koffie, thee, een afwasje, koken en tanden poetsen en dit is netjes: het betekent dat we 40 dagen vooruit kunnen met onze tanks (naast wat we drinken aan flessenwater).
Ties wil even op de hand sturen


In het avondnetje maken we grappen over visperikelen: de Agaath vaart door een school tonijn maar slaat er niet een aan de haak waar de Freya eerder al een Mahi Mahi ving. Wij melden de Dorade en we dopen het netje om tot 'Happiest Catch'. De Agaath gaat de 'R-BMF' inzetten: hun super-lure troef (niet Tarantino fans kunnen apart mailen waar dit voor staat, kunnen we zo niet op het blog zetten). De moestuinen gaan voorbeeldig en we vragen de Zahree die ook bij het netje is vanavond of ze ruimte hebben voor een tuin aan boord.
Een paar dagen later


De mijlen tikken rustig weg en we maken er gemiddeld 100 per dag met rustig weer. Af en toe draaien we wat stroom want het is grijs dus de zonnepanelen doen niet veel. Donderdag hebben we opeens een boel beroering achter de boot: het is een school (grote !) Dorades die achter de boot zwemt en uit het water omhoog springt, wat een gezicht. Pats en pats, we hebben op beide lijnen die we slepen beet en er hangt voor zeker een week vis aan de haak. De vissen zijn zo fel dat ze zich losrukken van de haken en er vandoor gaan. De tranen zijn groot bij Ties: zijn mooiste lure, van Froukje gekregen voor zijn verjaardag, verdwijnt in de bek van een Dorade. De les die we eruit trekken is dat we op Mindelo sterkere lijnen en voorloop stukken moeten kopen. Wat we hier gaan vangen zijn geen tamme makrelen meer maar 'serious game'.
Rustig aan vriend, hij moet nog even mee
We worden getroost door andere zeeleven en krijgen de mooiste dolfijnenshow ooit: urenlang zwemmen er zeker 25 dolfijnen met ons mee. Ze springen metershoog uit het water en zwemmen op hun rug mee met de boot. Ze zijn er in alle maten. Een paar hebben er lol in naar de windvaan te zwemmen, op hun rug te draaien en zich te schuren/krabben aan het blad. Een schitterend gezicht maar het is wel 3000 euro aan onmisbare  'kit' wat ze als krabpaal gebruiken dus we houden goed in de gaten of het hele spul niet uit het water moet. Als de dolfijnen weg zijn komt er een school tonijn met ons meevaren: prachtig ronde, blauwe exemplaren. Deze zwemmen vervolgens uren met ons mee en laten hun kunstjes zien. We slepen weer vislijnen maar vangen er niet een. Onze visbiijbel zegt dat Tonijn moet wennen aan de boot voordat ze in de buurt durven komen en dat de kansen 's ochtends vroeg het best zijn dus Anneke en Ties staan morgen een uurtje eerder op om Tonijn te proberen te vangen.

Vrijdagochtend om vijf uur  doet Robert zijn vaste ochtendritueel: na het overnemen van de wacht eerst de weerberichten en email ophalen via de korte golf radio en dan deeg maken voor vers boord voor ontbijt. Robert kan deze keer een uurtje eerder van wacht omdat Anneke en Ties om zeven uur gaan tonijnvissen. Er wordt niets gevangen helaas. Verder is de dag als anderen: we doen wat school, lezen, kletsen, yahtzeeen,  tikken weer ongeveer 90 mijl weg en  praten twee keer met de andere boten die ook onderweg zijn. De kinderen bakken heerlijke koekjes met cocos, amandel en chocola. We zijn inmiddels ruim over de helft.
Vliegende vis (ex)
 Zaterdag dient een nieuwe soort zich aan: we zien voor het eerste vliegende vissen. Het zijn net zwaluwen die net voor de regen laag vliegen en ze leggen forse afstanden af (voor een vis dan). Ze komen uit het water en vliegen dan tegen de wind een paar tientallen meters door de lucht af flapperend met hun vinnen. Indrukwekkend. Anneke gooit nog maar eens een lijntje over boord en heeft binnen drie minuten beet: er hangt een prachtige tonijn van ongeveer 40 centimer aan de haak en we weten hem binnen te halen.

Tonijn

Anneke gaat met de vis aan de gang en maakt het schoon volgens het boekje: eerst dood door een steek in de hersenen, dan een dikke visdraad door de ruggegraat om het vlees te ontspannen (werkt echt !) om vervolgens vier donkerrode filets af te snijden. Het is sushi-time ! Meike maakt rolletjes van plakrijst en we zetten de wasabi en sojasaus klaar. De lunch is koninklijk: de meest verse sushi die je je maar voor kan stellen (quote Ties: ik heb verse sushi zegt de ober. zegt Ties: ik heb sushi gehad zo vers dat je de hartslag nog kon voelen). Het is eerst even wennen: je brein werkt een beetje tegen om iets rauw te eten wat je net gevangen hebt.
Sushi zo vers dat er nog bijna een hartslag in zit
 Aan de andere kant kun je het beter zelf vangen dan je afvragen wat er in de keuken van de Japanner is gebeurd en na een eerste twijfel smullen we er heerlijk van. Amarins en Ties vinden het wat minder helaas. Er blijft nog over voor bij het diner en we gaan een keer zondigen: de kinderen mogen spaghetti met tomatenketchup (eerste keer ooit) en kaas en eten zich vol. Anneke en Robert eten de pasta met knoflook en olijfolie en de laatste tonijn.

In het radionetje 's avonds leren we dat de naam van het net toepasselijk is: bij ons landen vliegende vissen in het gangboord. Susanne op de Freya krijgt er een in haar gezicht en schrikt zich de blubber. Bas op de Agaath  kreeg een vogel tegen zijn hoofd terwijl hij op het voordek bezig was. De watertemperatuur is opgelopen naar 25 graden en dit is te merken aan boord. Het is warm. De koelkast houdt de spullen op vier graden dus die werkt prima. Robert heeft aan de onderkant de afwatering dicht gemaakt met een stop (stom dat dit niet dicht was !) waarmee de ijsvorming en het kou-verlies bij open doen heel veel minder wordt. Omdat de koelkast ook de grootste stroomverbruiker is aan boord is dit dubbel fijn.

Koekjes bakken


Het weer blijft zich vreemd gedragen: wind, geen wind, motregen, wolkenbandjes. Het lijkt alsof we door allerlei kleine frontjes heen varen en zekerheidshalve halen we drie keer per dag de weermodellen binen via de SSB: het lijkt een situatie die narigheid kan geven. Gelukkig zitten wij aan de goede kant: wij hebben meestal nog wind maar de Agaath die zestig mijl achter ons vaart heeft momenten van windstilte en zelfs wind op de kop. We bedenken dat we nu net zo goed een beetje meer stuurboord kunnen houden om door te zeilen naar Suriname: we zijn zo lekker onderweg, je zou weken zo door kunnen varen. Dit is maar goed ook want dat is wat later precies de bedoeling is: twee a drie weken naar de overkant.
Lekker zwemmen bij aankomst
Inmiddels hebben we de Freya ingehaald en we varen binnen gezichtsafstand van elkaar. De weerberichten geven aan dat er vanaf zondagmorgen vroeg tot en met maandagmorgen veel wind komt te staan: NNE 5 a 6 en buien met gusts. We moeten afremmen om niet in het donker op de Kaap Verden aan te komen. We gaan met het tweede rif in het zeil de nacht in en halen even later het hele grootzeil weg om alleen op een voorzeil verder te gaan. Met onze Ovni zeilt dit prima maar klassiekere ontwerpen zoals ze Freya en de Agaath gaan erg rollen als ze underpowered varen in zeegang van achteren.
Land in zicht


Zondag overdag gaat er nog meer zeil af: we lopen op ongeveer 3 m2 genua gemiddeld 4 knopen en dat is precies goed om maandagmorgen aan te komen. De Freya vaart de hele dag naast ons en de Agaath loopt nu lekker in. De Tsuru is inmiddels op Sal aangekomen. De zee bouwt op tot 'moderate to rough' we lopen heerlijk met wind en golven mee. Af en toe landt er een golf op de achterspiegel en een keer komt er een plons water in de kuip waardoor Robert die dan op wacht is wat nat wordt. De nacht is meer van hetzelfde. Langzaam varen en hazeslaapjes in de kuip terwijl je de golven hoort sissen en ruisen om je heen (zien kun je ze niet, het is nog steeds bewolkt en dus pikkedonker). Om vijf uur bij de wisseling van de wacht kan het gas er weer op: nog twintig mijl te gaan dus we komen zeker met licht aan. We zetten meer zeil en bij zonsopkomst zien we de contouren van Sal. Het weer lijkt ook beter: er is zowaar wat zon, voor het eerst in vier dagen.
Om ons er aan te herinneren dat we er zijn denk ik


Om 10.00 uur gaat het anker in de grond in de Baia  de Palmeira. We worden begroet door de Zahree en Tsuru en spotten nog een heel aantal andere bekenden waaronder de Anna Lisa uit Zweden die we in Rabat troffen. De Tsuru komt met de bijboot naar ons toe met verse broodjes: zij hadden op de AIS gezien dat we eraan kwamen en hebben voor ons, de Freya en de Agaath broodjes gehaald. Wat een ontvangst.

De donker-Afrika experience kan beginnen. Er komt een bootje langzij. Het is Jay, hij runt een service voor water, diesel, gas en laundry en biedt zijn diensten aan. Hij draagt een shirt van de Rotterdam Marathon: zijn broer woont in Nederland zoals veel Kaap Verdianen. Na aftuigen en zwemmen blazen we de dinghy op en gaan we naar de wal om in te klaren. Dit duurt lekker Afrikaans lang met veel stempels en mooie uniformen maar alles verloopt vriendelijk en correct. We vinden een winkeltje met wat basic supplies (er is hier niet veel !) en doen wat boodschapjes. Terug op de boot gaan we uitgebreid wassen en schrobben, na acht dagen op zee een weldaad en we sluiten de dag af met een borrel met de crews van de Tsuru en de Freya.
Landfall

We proosten op een geslaagde overtocht: 800 mijl in 8 dagen en het besef komt dat we na een paar korte tochtjes hier in de archipel aan de grote oversteek gaan beginnen. We voelen ons hier goed bij, laat maar komen, maar eerst genieten van de Kaap Verden.

3 opmerkingen:

  1. Heel witte mensen met witte haren op Kaap Verdië! Ik ben benieuwd of jullie ook leuke contacten zullen hebben met de bewoners. Prachtig om te lezen van al die soorten vissen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat klinkt als een heerlijke overtocht!

    BeantwoordenVerwijderen