Happiest Catch

Het leven in Santa Cruz bevalt nog steeds goed. Alle bootklusjes zijn inmiddels gedaan en het is alleen nog even wachten op de nieuwe koolborstels voor de stuurautomaat die we zekerheidshalve maar hebben besteld.

Sint Maarten, Sint Maarten.....

We houden de weersontwikkelingen in de gaten voor ons vertrek naar de Kaap Verden. Vooralsnog is er dikke wind voorspeld voor het einde van de week dus we houden rekening met vertrek op zaterdag of zondag.

Ochtendritueel, weer checken met een bakje koffie

Vanaf Gomera horen we vergelijkbare berichten: zaterdag of zondag gaan ook de Tsuru en de Freya onderweg. De Zahree is nu onderweg: zij krijgen familie op bezoek op Sal dus hebben wat meer haast. Via de HF horen we dat de swell 'indrukwekkend' is en dat ze eigenlijk niet aan dek komen als het niet echt nodig is.

Knutselsessie met de Atlantic Odyssee kids club

Op donderdag lopen we naar de Regina Maris, een schip wat als 'School at Sea' ook een rondje Atlantic vaart en nu ook in Santa Cruz ligt na een 17 daagse non-stop oversteek vanuit Nederland. Aan boord zijn 34 leerlingen uit 4 Havo en 5 VWO die in zes maanden rond varen en onderwijl heel zelfstandig hun school doen.

School at sea

Een paar leraren begeleiden de leerlingen waar nodig en verder is er een schipper en drie stuurmannen. Eigenlijk twee op dit moment: gisteren is een van de stuur met een slok te veel op aan boord terug gekomen en van de gangway in het water gedonderd.  Ontslag op staande voet (voorbeeldfunctie !). Ze gaan ook binnenkort verder richting Kaap Verden en Carieb als er een nieuwe stuur is en de arts is gearriveerd: op deze lange oversteek vaart er standaard een arts mee.

Vioolles

 We worden rondgeleid door Gwen en mogen uitgebreid overal kijken. Het is leuk om te zien hoe de boot schoon wordt gehouden: verplichte wekelijkse grote schoonmaak, regelmatig huttenruil ook om groepsvorming te voorkomen en 2-daags douchen. Het blijft natuurlijk een boot vol pubers maar wat we aantreffen valt dus reuze mee. De sfeer is goed, er wordt hard gewerkt. De kinderen moeten hun smartphone inleveren en mogen een keer in de week bellen met thuis. We maken een praatje met de docenten: ook voor hen is het een wereldervaring buiten hun normale betrekking op scholen in Nederland. Onze kinderen zijn er wel uit: die willen dit ook wel !

De groente en fruit markt van Santa  Cruz

Vrijdag en zaterdag staan in het teken van klaarmaken voor vertrek. Boodschappen doen, water tanken, diesel halen enzovoort. De kinderen gaan mee met de Emerald Bay en Bonaire naar het zwembad zodat Anneke en Robert op hun gemak boodschappen kunnen doen.  Ons Deense overbuurmeisje Elva blijkt ook viool te spelen en Meike en Elva gaan samen oefenen bij het havenkantoor.

De kinderen hebben vandaag rekentoetsen en scoren een 9,5, een 10 en een 10. Prachtig ! Voor vertrek naar de Kaap Verden mailt Anneke nog een keer alles naar de Wereldschool.

Robert gaat naar de Afrikaanse Markt: een attractie op zich. Het is een circelvormige markt over twee verdiepingen vol met groente-, fruit-, vlees- en viskramen en dit is waar de lokalen ook hun verse spullen halen. Met twee grote tassen groente en fruit komt Robert terug en het 30 minuten in de rij bij de slager was ook de moeite waard: er is voor vier dagen heerlijk en ter plekke gesneden vlees.

Alpine !!!!

 Later op zaterdag gaan we nog met zijn allen de stad in voor kerstversiering (check), sinterklaasknutselspullen (check) en nog wat kleine zaken. In een winkel lopen we zowaar tegen Alpine aan: een zeldzame Beanie die we al twee jaar proberen te vinden als cadeautje voor Amarins (check). We sluiten af bij de Burger King (een keer per jaar mag dat) want die zullen we ook een tijd niet meer tegen komen.

Jouke en Pleuni komen nog even gedag zeggen: zij zullen later rechtstreeks naar de Carieb gaan. We krijgen aan aantal 'moestuintjes' van de Appie die zij niet zullen gebruiken. Ook komt de Blue Nose nog even gedag zeggen. We spreken nog een aantal andere boten die mee doen aan de Atlantic Odyssee, een soort rally van Santa Cruz naar Barbados en een aantal hebben best spijt van hun deelname: er is een vaste vertrekdatum (niet handig) en ze missen de Kaap Verden (niet handig). 's Avonds doen we nog een borrel op de Emerald Bay, zij zullen samen met ons vertrekken morgen en we spreken af hoe in contact te blijven.

Moestuintjes, het begin

 Zondagmorgen 13 november is het dan zo ver. Na het bekijken van de laatste weerberichten willen we onderweg maar Robert ontdekt dat stuurautomaat de verkeerde kant op draait: duidelijk een foutje gemaakt met het in elkaar zetten van de motor maar het is snel op gelost en we kunnen onderweg. De Emerald Bay volgt een half uurtje later en we zeilen langs de kust van Tenerife naar het Zuiden. Er staat een Noordoosten wind kracht 5 a 6, een mooie start maar wel reden om uit de acceleratiezones te blijven waar de wind dan nog 15 tot 20 knopen toe kan nemen: we sturen dus iets zuidelijker dan nodig. Anneke en de kinderen moeten nog wat inslingeren dus we doen het even rustig aan qua zeilvoering.

3,2,1 Hier de Grutte Grize voor het radionet van 20:00 uur utc

  Om 20.00 uur hebben we ons eerste radionetje: via de HF radio hebben we om 10.00 en 20.00 uur contact met de andere Nederlands boten om een praatje te doen over hoe het met iedereen gaat. De Freya en Tsuru zijn ook onderweg en de Agaath vertrekt morgen: Bas was nog niet topfit na een buikgriepje. De Tsuru heeft geen HF radio maar zij emailen de Freya met hun positie en bijzonderheden en proberen mee te luisteren met een ontvanger. Met de Emerald Bay hebben we geen contact meer: ze zijn buiten marifoonbereik en hebben geen HF radio.

Maandag zit de eerste dag erop. We hebben 130 mijl (van de 800) erop zitten en de wind is wat afgenomen. We zijn de nacht (zoals gebruikelijk) goed doorgekomen: Anneke vaart van 20.00 tot 23.00, dan Robert van 23.00 tot 02.00, dan Anneke weer van 02.00 tot 05.00 en dan Robert weer tot 08.00 uur. Normaliter slapen we tijdens de wacht ook nog in de kuip: met een wekkertje ernaast doen we hazeslaapjes van 20 minuten. Elke 20 minuten een blik op om je heen, op de AIS en op de zeilen is over het algemeen voldoende. Als er echt iets is veranderd (bijvoorbeeld de boot gaat van koers, of de wind neemt erg af of toe) word je daar sowieso wakker van. Op deze manier slapen we tijdens het varen eigenlijk meer dan thuis. De kinderen volgen een normaal ritme: 's avonds op bed en 's ochtends er weer af.

Gewogen en te licht bevonden, deze Bonito heeft geluk

We vangen een Bonito maar zetten 'm weer terug: dit visje moet nog een tijdje groeien. De moestuintjes beginnen nu al uit te komen: er heerst kennelijk een groeizaam klimaat onder de buiskap. Anneke bakt een cake en de dag vliegt voorbij. Dinsdag is meer van hetzelfde, we zeilen rustig naar het Zuid Westen en zetten voor het eerste de grote Gennaker. De kinderen doen school, lezen en spelen yahtzee en Robert kokkerelt lekker. De radionetjes zijn gezellige hoogtepunten op de dag: even lekker bijkletsen en horen van elkaars avonturen. De Tsuru vaart wat harder dan de rest, wij lopen de Freya op en de Agaath ligt een dag zeilen achter ons (want een dag later vertrokken). We varen zo'n 90 mijl het laatste etmaal, gezien het lichte weer een prima dagafstand.

Licht weer, dus wat meer zeil erop. Prachtig lopen met de gennaker

Het radionetje van woensdagmorgen is een bijzondere: de Freya is vanmorgen tegen een slapende potvis (!!) aangevaren. Terwijl ze zaten te ontbijten maakte de boot een klap tegen 'iets' en even later zwiepte een boze potvis van ongeveer 10 meter een boel water in de rondte met zijn staart. Een check van kiel, roer en afsluiters leerde dat er geen schade was maar toch...what are the odds.

70 centimeter Dorade, twee dagen eten

 Woensdagmiddag vangen we een prachtige Dorade: een blauw-gele vis van ongeveer 70 centimeter die van kleur verschiet afhankelijk van de staat van gevecht waarin hij verkeert. Het is een schitterend beest en Anneke fileert hem vakkundig. De kinderen maken salade van tomaat en komkommer voor de lunch. De groenten en fruit aan boord rijpen in verschillende snelheden en ondanks onze bewaarkratten en netten moeten we goed in de gaten houden wat we wanneer eten (het rijpste eerst) om te voorkomen dat we spullen later niet meer kunnen eten. (we hebben voor twee maanden niet vers eten aan boord, dus verhongeren doen we niet, maar het is wel zonde als iets weg moet).

Lekker kokkerellen met elkaar

Gemiddeld gebruiken we 15 liter water per dag uit de tanks voor koffie, thee, een afwasje, koken en tanden poetsen en dit is netjes: het betekent dat we 40 dagen vooruit kunnen met onze tanks (naast wat we drinken aan flessenwater).

Ties wil even op de hand sturen

In het avondnetje maken we grappen over visperikelen: de Agaath vaart door een school tonijn maar slaat er niet een aan de haak waar de Freya eerder al een Mahi Mahi ving. Wij melden de Dorade en we dopen het netje om tot 'Happiest Catch'. De Agaath gaat de 'R-BMF' inzetten: hun super-lure troef (niet Tarantino fans kunnen apart mailen waar dit voor staat, kunnen we zo niet op het blog zetten). De moestuinen gaan voorbeeldig en we vragen de Zahree die ook bij het netje is vanavond of ze ruimte hebben voor een tuin aan boord.

Een paar dagen later

De mijlen tikken rustig weg en we maken er gemiddeld 100 per dag met rustig weer. Af en toe draaien we wat stroom want het is grijs dus de zonnepanelen doen niet veel. Donderdag hebben we opeens een boel beroering achter de boot: het is een school (grote !) Dorades die achter de boot zwemt en uit het water omhoog springt, wat een gezicht. Pats en pats, we hebben op beide lijnen die we slepen beet en er hangt voor zeker een week vis aan de haak. De vissen zijn zo fel dat ze zich losrukken van de haken en er vandoor gaan. De tranen zijn groot bij Ties: zijn mooiste lure, van Froukje gekregen voor zijn verjaardag, verdwijnt in de bek van een Dorade. De les die we eruit trekken is dat we op Mindelo sterkere lijnen en voorloop stukken moeten kopen. Wat we hier gaan vangen zijn geen tamme makrelen meer maar 'serious game'.

Rustig aan vriend, hij moet nog even mee

We worden getroost door andere zeeleven en krijgen de mooiste dolfijnenshow ooit: urenlang zwemmen er zeker 25 dolfijnen met ons mee. Ze springen metershoog uit het water en zwemmen op hun rug mee met de boot. Ze zijn er in alle maten. Een paar hebben er lol in naar de windvaan te zwemmen, op hun rug te draaien en zich te schuren/krabben aan het blad. Een schitterend gezicht maar het is wel 3000 euro aan onmisbare  'kit' wat ze als krabpaal gebruiken dus we houden goed in de gaten of het hele spul niet uit het water moet. Als de dolfijnen weg zijn komt er een school tonijn met ons meevaren: prachtig ronde, blauwe exemplaren. Deze zwemmen vervolgens uren met ons mee en laten hun kunstjes zien. We slepen weer vislijnen maar vangen er niet een. Onze visbiijbel zegt dat Tonijn moet wennen aan de boot voordat ze in de buurt durven komen en dat de kansen 's ochtends vroeg het best zijn dus Anneke en Ties staan morgen een uurtje eerder op om Tonijn te proberen te vangen.

Vrijdagochtend om vijf uur  doet Robert zijn vaste ochtendritueel: na het overnemen van de wacht eerst de weerberichten en email ophalen via de korte golf radio en dan deeg maken voor vers boord voor ontbijt. Robert kan deze keer een uurtje eerder van wacht omdat Anneke en Ties om zeven uur gaan tonijnvissen. Er wordt niets gevangen helaas. Verder is de dag als anderen: we doen wat school, lezen, kletsen, yahtzeeen,  tikken weer ongeveer 90 mijl weg en  praten twee keer met de andere boten die ook onderweg zijn. De kinderen bakken heerlijke koekjes met cocos, amandel en chocola. We zijn inmiddels ruim over de helft.

Vliegende vis (ex)

 Zaterdag dient een nieuwe soort zich aan: we zien voor het eerste vliegende vissen. Het zijn net zwaluwen die net voor de regen laag vliegen en ze leggen forse afstanden af (voor een vis dan). Ze komen uit het water en vliegen dan tegen de wind een paar tientallen meters door de lucht af flapperend met hun vinnen. Indrukwekkend. Anneke gooit nog maar eens een lijntje over boord en heeft binnen drie minuten beet: er hangt een prachtige tonijn van ongeveer 40 centimer aan de haak en we weten hem binnen te halen.

Tonijn

Anneke gaat met de vis aan de gang en maakt het schoon volgens het boekje: eerst dood door een steek in de hersenen, dan een dikke visdraad door de ruggegraat om het vlees te ontspannen (werkt echt !) om vervolgens vier donkerrode filets af te snijden. Het is sushi-time ! Meike maakt rolletjes van plakrijst en we zetten de wasabi en sojasaus klaar. De lunch is koninklijk: de meest verse sushi die je je maar voor kan stellen (quote Ties: ik heb verse sushi zegt de ober. zegt Ties: ik heb sushi gehad zo vers dat je de hartslag nog kon voelen). Het is eerst even wennen: je brein werkt een beetje tegen om iets rauw te eten wat je net gevangen hebt.

Sushi zo vers dat er nog bijna een hartslag in zit

 Aan de andere kant kun je het beter zelf vangen dan je afvragen wat er in de keuken van de Japanner is gebeurd en na een eerste twijfel smullen we er heerlijk van. Amarins en Ties vinden het wat minder helaas. Er blijft nog over voor bij het diner en we gaan een keer zondigen: de kinderen mogen spaghetti met tomatenketchup (eerste keer ooit) en kaas en eten zich vol. Anneke en Robert eten de pasta met knoflook en olijfolie en de laatste tonijn.

In het radionetje 's avonds leren we dat de naam van het net toepasselijk is: bij ons landen vliegende vissen in het gangboord. Susanne op de Freya krijgt er een in haar gezicht en schrikt zich de blubber. Bas op de Agaath  kreeg een vogel tegen zijn hoofd terwijl hij op het voordek bezig was. De watertemperatuur is opgelopen naar 25 graden en dit is te merken aan boord. Het is warm. De koelkast houdt de spullen op vier graden dus die werkt prima. Robert heeft aan de onderkant de afwatering dicht gemaakt met een stop (stom dat dit niet dicht was !) waarmee de ijsvorming en het kou-verlies bij open doen heel veel minder wordt. Omdat de koelkast ook de grootste stroomverbruiker is aan boord is dit dubbel fijn.

Koekjes bakken

Het weer blijft zich vreemd gedragen: wind, geen wind, motregen, wolkenbandjes. Het lijkt alsof we door allerlei kleine frontjes heen varen en zekerheidshalve halen we drie keer per dag de weermodellen binen via de SSB: het lijkt een situatie die narigheid kan geven. Gelukkig zitten wij aan de goede kant: wij hebben meestal nog wind maar de Agaath die zestig mijl achter ons vaart heeft momenten van windstilte en zelfs wind op de kop. We bedenken dat we nu net zo goed een beetje meer stuurboord kunnen houden om door te zeilen naar Suriname: we zijn zo lekker onderweg, je zou weken zo door kunnen varen. Dit is maar goed ook want dat is wat later precies de bedoeling is: twee a drie weken naar de overkant.

Lekker zwemmen bij aankomst

Inmiddels hebben we de Freya ingehaald en we varen binnen gezichtsafstand van elkaar. De weerberichten geven aan dat er vanaf zondagmorgen vroeg tot en met maandagmorgen veel wind komt te staan: NNE 5 a 6 en buien met gusts. We moeten afremmen om niet in het donker op de Kaap Verden aan te komen. We gaan met het tweede rif in het zeil de nacht in en halen even later het hele grootzeil weg om alleen op een voorzeil verder te gaan. Met onze Ovni zeilt dit prima maar klassiekere ontwerpen zoals ze Freya en de Agaath gaan erg rollen als ze underpowered varen in zeegang van achteren.

Land in zicht

Zondag overdag gaat er nog meer zeil af: we lopen op ongeveer 3 m2 genua gemiddeld 4 knopen en dat is precies goed om maandagmorgen aan te komen. De Freya vaart de hele dag naast ons en de Agaath loopt nu lekker in. De Tsuru is inmiddels op Sal aangekomen. De zee bouwt op tot 'moderate to rough' we lopen heerlijk met wind en golven mee. Af en toe landt er een golf op de achterspiegel en een keer komt er een plons water in de kuip waardoor Robert die dan op wacht is wat nat wordt. De nacht is meer van hetzelfde. Langzaam varen en hazeslaapjes in de kuip terwijl je de golven hoort sissen en ruisen om je heen (zien kun je ze niet, het is nog steeds bewolkt en dus pikkedonker). Om vijf uur bij de wisseling van de wacht kan het gas er weer op: nog twintig mijl te gaan dus we komen zeker met licht aan. We zetten meer zeil en bij zonsopkomst zien we de contouren van Sal. Het weer lijkt ook beter: er is zowaar wat zon, voor het eerst in vier dagen.

Om ons er aan te herinneren dat we er zijn denk ik

Om 10.00 uur gaat het anker in de grond in de Baia  de Palmeira. We worden begroet door de Zahree en Tsuru en spotten nog een heel aantal andere bekenden waaronder de Anna Lisa uit Zweden die we in Rabat troffen. De Tsuru komt met de bijboot naar ons toe met verse broodjes: zij hadden op de AIS gezien dat we eraan kwamen en hebben voor ons, de Freya en de Agaath broodjes gehaald. Wat een ontvangst.

De donker-Afrika experience kan beginnen. Er komt een bootje langzij. Het is Jay, hij runt een service voor water, diesel, gas en laundry en biedt zijn diensten aan. Hij draagt een shirt van de Rotterdam Marathon: zijn broer woont in Nederland zoals veel Kaap Verdianen. Na aftuigen en zwemmen blazen we de dinghy op en gaan we naar de wal om in te klaren. Dit duurt lekker Afrikaans lang met veel stempels en mooie uniformen maar alles verloopt vriendelijk en correct. We vinden een winkeltje met wat basic supplies (er is hier niet veel !) en doen wat boodschapjes. Terug op de boot gaan we uitgebreid wassen en schrobben, na acht dagen op zee een weldaad en we sluiten de dag af met een borrel met de crews van de Tsuru en de Freya.

Landfall

We proosten op een geslaagde overtocht: 800 mijl in 8 dagen en het besef komt dat we na een paar korte tochtjes hier in de archipel aan de grote oversteek gaan beginnen. We voelen ons hier goed bij, laat maar komen, maar eerst genieten van de Kaap Verden.

Een weekje extra op Tenerife

We hebben hard gewerkt op donderdag. Vrijdag vertrekken we richting Kaap Verden en en de dag is zo om met allerlei laatste klusjes: onder andere de was. Op de Kaap Verden is water niet meer zo makkelijk te krijgen en vaak ook niet uit de slang (dus sjouwen met jerrycans). Daarom doet Anneke nog een ronde was. Helaas is de was donderdagavond nog niet droog en valt er 's nachts een buitje. 's Ochtends nog even wachten dus totdat alles droog is.

Koen, Ties en Melle op de Bojangles

 Vrijdag rond 12.00 uur gooien we uiteindelijk los. De Bojangles is dan al twee uurtjes onderweg, we hebben groottendeels hetzelfde vaarplan. Eerst wat meer West houden om het later bezeild te houden en gang houden om de harde wind van dinsdag ruim voor te blijven. We zullen via de SSB 2 keer per dag contact proberen te houden: gezellig en naar later blijkt ook nuttig.

Tegen zonsopkomst bij Tenerife

 Er waait een westenwind kracht 4 en aan het eind van de dag hebben we Hierro dwars. Met een knoopje Canarische stroom mee schiet het lekker op. Bojangles vaart ongeveer 10 mijl voor ons en gaat ook voorspoedig. Wanneer het donker wordt valt het op dat de accuspanning hard inzakt: de marifoon klaagt over onderspanning, de stuurautomaat die bij staat omdat we met motor bij varen trekt de spanning erg omlaag en de algehele spanning lijkt ook sneller te zakken dan gezond is. Robert doet wat diagnose op de accus en de kabels en de laadtoestand en is er niet zeker van of er een probleem is en wat dan is. Met nog zes dagen (en vooral nachten van 12 uur) te gaan en beperkte winkels en apparatuur op de Kaap Verden besluiten we terug te draaien naar de Canarisch: als er werkelijk een probleem is kunnen we dit beter daar oplossen dan op de Kaap Verden. (Worst case scenario zouden 4 nieuwe accus zijn waar op de KV niet makkelijk aan te komen is)

Fotogeniek buitje voor La Gomera

Tijdens ons SSB moment met de Bojangles vertellen we dat we teruggedraaid zijn. best raar. We besluiten niet naar La Gomera terug te varen maar naar Tenerife: daar zitten de watersportwinkels en op zaterdagmorgen lopen we, na een mooie dolfijnenshow, San Miquel aan. Als de kinderen wakker worden verbazen ze zich over het 'land in zicht' wat ze niet verwachten. Tja, het kan verkeren.

Wolken forceren zich over Tenerife heen

In San Miguel mogen we driedubbel-dik vastmaken aan de bunkersteiger en er blijken nog 12 wachtenden (voor een ligplek) voor ons te zijn. Dat is sowieso niet fijn maar al helemaal niet als je van boord moet kunnen voor reparaties dus we bellen met Las Galletas (ook vol) en Santa Cruz (die heeft nog een plekje). Weliswaar ligt Santa Cruz aan de Noordkant dus 35 mijl varen verderop maar het is ook de hoofdstad met de goede winkels dus we gooien los voor de laatste ruk omhoog.

Op de potluck

We hebben een prachtig zicht op de buien die over de bergen van Tenerife heen komen zetten en zien en horen ook regelmatig onweer en zien enorme regenschermen die van de heuvels af komen. Rond 15.00 uur komt er een bui de zee op en daarbij verandert ook de bliksem in zware CG's (cloud-ground ontladingen, ofwel inslagen in zee). De onweershaard van de eerste bui kunnen we nog net voorblijven al blijven we wel zekerheidshalve allemaal binnen zolang het onweer nog erg actief is maar de tweede bui varen we achterop. Op de radar is heel mooi te zien waar de meeste neerslag zit en we kunnen het ergste ontwijken door een paar mijl terug te varen.

Om zes uur zijn we dan bij Santa Cruz. Tenerife Traffic waarschuwt ons voor allerlei floating 'iets' in de haven. Drie keer vragen geeft geen duidelijkheid wat er dan rondrijft dus we zullen opletten. Snel wordt duidelijk wat het probleem is: halverwege de haven mondt een regenafvoer van Santa Cruz uit en de enorme regenbuien hebben heel veel afval, rommel, takken, struiken en nog zo wat meegespoeld de haven in. We pikken zelfs nog 'iets' op in de schroef terwijl we naar de box varen maar met wat voor- en achteruit slaan is dat er zo weer uit gelukkig en komen we verder zonder problemen voor de wal.

Alweer een winnaar !

In de haven worden we verwelkomt door Jouke en Pleuni van de Island Lady. Die hadden we sinds Marokko niet meer gezien en nu kunnen we ook eindelijk de geleende wasknijpers teruggeven. Omdat we moe zijn en ook best wat balen van het terugdraaien en de nog onbekende problemen gaan we op tijd te kooi: morgen maar eens verder zien. Wel hebben we nog SSB contact met de Bojangles: zij schieten nog steeds lekker op maar hebben een mogelijk medisch probleem aan boord: een van de bemanning heeft eerder op de dag last gehad van hevige buikpijnen en ze zijn niet gerust op de situatie.

Het lukt ze niet om via de SSB gesproken contact te maken met de Radio Medische Dienst en Tenerife Radio reageert niet op hun oproep op de MF distress frequenctie (waarschijnlijk luisteren ze alleen naar DSC calls maar de SSB op de Bojangles is niet een marine uitvoering met DSC. Wijj bieden aan voor hen te proberen contact op te nemen met Susanne van de Freya zodat zij misschien voor de radio kan komen voor medisch advies en we bellen met de kustwacht in Nederland om te vragen of er een Radio Medical mogelijk is via een HF frequentie en wat te doen qua contact maken. Helaas kunnen we de Freya niet bereiken, wel krijgen we via de kustwacht direct e-mail adressen en bieden we aan relay te zijn voor informatie als dat nodig is. We hebben die avond nog een paar keer contact om de informatie door te geven. Onze dag wordt weer een beetje goed gemaakt omdat we anderen hebben kunnen helpen in een vervelende situatie. Ons accu-probleem wordt vergeleken hiermee ook meteen tot een probleempje gereduceert: relativeren helpt.

De douchepompmotor, job done

We gaan te kooi in simulatiemodus: we gaan niet aan de walstroom en laten alles aan staan wat we tijdens het varen ook aan hebben: koelkast, instrumenten, marifoon, plotter, 3-kleur, wat binnenverlichting, autopilot op standbye etc. Zo hopen we 's ochtends te kunnen meten hoe het met de accus vergaat.

Zondagmorgen als we wakker worden werkt alles nog en de accuspanning is niet noemenswaardig gedaald. Fijn en toch niet: het liefst zijn problemen zo groot dat je meteen ziet waar het zit. We blijven van de walstroom en laten alles aan staan. We hebben contact met de Bojangles en horen dat ze gelukkig een goede nacht hebben gehad: de klachten zijn vermindert en de ergste zorg is weg.

Santa Cruz

 De kinderen ontdekken dat hier ook de Bonaire en de Emerald Bay liggen en de boot van Jay en Damon en nog een paar andere bekende jachten. Zij zijn op slag niet meer rouwig om het omkeren en storten zich vol op hun oude vriendjes en vriendinnetjes. In de haven is vandaag een potluck lunch georganiseerd dus terwijl Robert zich vol op de diagnostiek van de electra stort gaat Anneke naar de supermarkt voor ingegredienten voor een pasta-salade voor te lunchfeestje.

Mario

 Jay heeft een professionele stroommeter aan boord (hij is electrotechnicus) waarmee we draad voor draad heel precies kunnen meten hoeveel stroom er doorheen loopt en we doen tests op de accus, alle accukabels, de alternator, zonnepanelen, windmolen, stuurautomaat en zo nog wat. We doen ook nog een capaciteitstest: we trekken 5 minuten lang 100Ah stroom (veel !) en zien hoe de accus spanning verliezen en hoe de spanning daarna weer oploopt. De accus vertonen een gezond beeld en het probleem zit downstream op meerdere plekken. De voedingslijn van de marifoon is aangetast, de carbons van de stuurautomaat zijn vies waardoor de pomp te veel stroom trekt en de voltmeters geven in rust .5 volt te veel aan en onder belasting .5 tot 1 te weinig. Dit met elkaar geeft het beeld dat er met de accus iets mis zou zijn, wat gelukkig niet het geval is. Wel balen natuurlijk dat je eigenlijk voor niets bent omgedraaid, maar goed, better safe than sorry. Robert lost in de loop van de dag alle gevonden probleempjes op.

De potluck is bijzonder gezellig: de kinderen houden watergevechten, er is heerlijk eten en drinken en we kletsen gezellig bij met de crews van bekende en onbekende boten. Het is een bonte verzameling kostgangers varierend van een jonge fransman die met een oude halftonner en zonder geld naar de pacific gaat tot aan oudere paren met onbeperkt tijd en budget voor een lange reis. Santa Cruz is een echte vertrekkerhaven en ook start hier over een week de Atlantic Odysee van Jimmy Cornell, een soort rally naar de overkant. We krijgen steeds minder spijt hier te zijn. Anneke krijgt nog de kans wat accordeon te spelen. Voor we het weten is de dag voorbij en nadat we via de SSB horen dat op de Bojangles alles nog steeds goed gaat gaan we lekker op bed.

Feessie !

Op maandag bakt Anneke een cake, eigenlijk een dag te laat want we zouden dit elke zondag doen (aldus de kinderen). Deze cake is zo mogelijk nog perfecter dan de vorige en we eten onze vingers er bij op. We worden nog eens echte bakkers. Robert is in de tussentijd de stad in naar de verschillende watersportwinkels. Als we dan toch in Santa Cruz zijn kunnen we nog wel dingetjes gebruiken: nieuwe gennakerschoten omdat de oude inmiddels dienst doen als bulletalie en de reserve eigenlijk ergens anders voor zijn. Een stuk railingnet omdat de netjes waar we nu fruit en groente in ophangen niet voldoen. Nieuwe ledlampjes (en nu goede en geen chinese prut) voor in de salon. Een Imray C100 (hebben we er straks drie: degene die we per ongeluk thuis hebben laten liggen, de op Mindelo bestelde, en deze, maar goed, via Marktplaats ben je ze ook zo weer kwijt straks). Reserve stuurlijnen voor de windpilot, en zo nog een paar dingetjes. Het voelt wel goed te merken dat we best goed voorbereid zijn: als je hoort wat anderen vragen in winkels of hoe sommige boten voor de wal liggen, it makes you wonder.

In de middag gaan we door in productiviteitsmodus: Robert servicest de douchepomp die soms bleef hangen en de autopilot pomp die te veel stroom trekt en doet nog wat klusjes en Anneke gaat Meike naar de kapper voor wat bijpunten. Amarins en Ties zijn ondertussen heerlijk over en nergens aan het spelen.

Op dinsdag is Ties niet fit: hij heeft wat koorts en waarschijnlijk komt dit van wat onstoken schaafplekken op zijn knieen. De antibiotica zalf die Meike eerder nodig had kunnen we nu op Ties inzetten. We moeten dit meer in de gaten houden dan thuis: in deze omgeving is een wondje of plekje kwetsbaarder dan thuis, iets waar we rekening mee moeten houden. Ties blijft wat in zijn bed hangen en leest zijn zoveelste kameleon-boek uit (we hebben er 'maar' 60 op de e-reader).

Ssst! Voorstelling is bezig

 Meike, Amarins en Anneke bedenken wat leuks: we organiseren een bioscoopvoorstelling op de Grutte Grize voor de bevriende kinderen van een aantal boten. Woensdag om 15.00 uur draait 'Minions' bij ons aan boord. Uitnodigingen worden geschreven, met vermelding van crisps en drinks, en rondgebracht naar oa de Emerald Bay en de Bonaire. De kindertjes reageren verheugd maar ook Guy van de Emerald is erg blij: zijn vrouw is een weekje terug naar Schotland dus hij heeft nu de een middag de handen vrij om wat bood- (en boot-)schappen te doen.

Het uitdelen van de uitnodigingen loopt uit op spelen en zo plukken we 's avonds pas om half tien Meike en Amarins van de Bonaire. Ze waren alleen even thuis geweest om de zelfgemaakte en zelfgebakken pizza te eten: wederom een baksucces aan boord, het wordt nog wel eens wat. De berichten vanaf de Bojangles zijn gelukkig nog steeds goed, zij zijn inmiddels de Kaap Verden dicht genaderd.

Woensdag gaan Robert en Anneke weerberichten kijken en het lijkt alsof zaterdag 12 november een goede dag is om nog een keer naar de Kaap Verden te vertrekken. We vernemen dat Tsuru, Freya en de Emerald dit ook van plan zijn dus dat wordt misschien nog gezellig opvaren. Na school en de nodige klusjes gaat de Cinema open. Er zitten 8 kindertjes heerlijk film te kijken en ze hebben een reuze leuke middag met elkaar. Ties knapt gelukkig over de dag heen ook weer aardig op.

We zien dat hier ook twee schepen van de School at Sea liggen. Daar willen we een van de komende dagen eens op gaan kijken als dat mag.

Meike's blog

Op 26 oktober gingen we van Tenerife naar Gomera, een eiland verderop.

De volgende dag gingen Ties, Amarins en ik na school surfen met alleen het board. Eerst was het wel lastig met het blijven staan maar uiteindelijk na heel veel vallen kregen we het onder de knie. Toen we klaar waren met surfen hadden we wel allemaal schaafwondjes maar daar hadden we het wel voor over.

Een dag later gingen we na school surfen met niet alleen het board maar ook met het zeil. Dat vond ik makkelijker want je staat veel stabieler. Eerst lukte het niet maar al gauw stond ik er toch even op.

Zaterdag heeft papa een auto gehuurd en met de auto gingen we rond het eiland rijden. Bij het eerste stuk weg waren allemaal uitkijkpunten en bij sommige gingen we even stoppen.  Er stond ook een bord en daar stond op dat dat de enige plek was waar nog een Laurierbos staat. Even later kwamen we bij een restaurant met een speeltuin, daar gingen we toen even zitten. Toen we op de terugweg waren kwamen we ook nog een dorpje en een haven tegen.  Daar hadden we even een broodje en een ijsje gehaald.

In datzelfde dorpje gingen we even kijken bij het water en toen zag Ties opeens een rog van wel 2 bij 2 meter lang en daarna een van 1 bij 1 meter dat vonden we heel cool. Toen gingen we bij de laatste stop even wandelen. En toen kwamen Amarins en ik een poes tegen. We liepen verder maar de poes bleef achter ons aan lopen en het bleek dat de poes dus geaaid wou worden en dat vonden wij ook wel leuk. Na dat we de poes geaaid hadden gingen we weer in de auto en reden we naar huis.

Zondag gingen we de films van de Tsuru kopieren op een USB-stick want de films van onszelf hadden we al wel 3 keer gezien. Ook hebben we school gedaan en heb ik even viool gespeeld in de kuip. Diezelfde dag dachten papa en mama dat er iets met het zwaard aan de hand was. Dus ging mama duiken om het zwaard eens te bekijken. Maandag kwam Michel (van de Tsuru) helpen en onder water foto's maken van het zwaard. Na overleg met de Ovni-importeur in Nederland leek het allemaal wel OK.

We kwamen er ook achter dat een surf-schaaf(op mijn knie)ontstoken was dus had mama bedacht dat we  antibioticazalf moesten smeren en kon ik even niet zwemmen.Toen papa, Ties en Amarins aan het snorkelen waren hebben mama en ik een ijsje gegeten. Toen we daar op het terras zaten, belde toevallig Iris via facetime!!! We hebben gezellig bijgekletst.

Op dinsdag kwam de Freya aan in de haven en daar zijn we toen even langsgegaan. Daarna heeft papa de lieren schoongemaakt en ingevet. Wij hebben 's ochtends school gedaan en 's middags films gekeken en op de bank geluierd.

Een dag later kwam de Agaath aan, terwijl de Tsuru net weg voer. Even laten kwam Rob van de Bojangles bij ons om ons uit te nodigen voor een borrel met de Agaath en de Freya op de Bojangles. We hebben daar 's middags een lekkere salade voor gemaakt. Het was heel gezellig op de Bojangles en we hebben heerlijk met de kleintjes (Koen van de Freya en Melle van de Agaath) gespeeld.

Mijn plek was weer bijna over dus op donderdag mocht ik weer zwemmen. Ik zwom met Amarins in de haven, met het surfboard. Dat was heel grappig en we hebben veel vissen gezien. Ondertussen was papa boodschappen aan het doen en mama deed de was op de steiger. Na het middageten heeft mama netjes genaaid om het fruit in te hangen zodat het langer goed blijft op de oversteek.

Na het avondeten hebben we nog een film gekeken en heb ik dit blog getypt want dat wou ik ook een keer proberen.






(foto's volgen, het netwerk is hier erg traag)