Grutte Grize niet meer te koop voor nieuwe avonturiers

'Verkoop je de boot als je terug bent ?', werd er vaak gevraagd. En het antwoord was een resoluut nee. Maar inzichten veranderen: Anneke en Robert druk met werk, Meike naar de middelbare school, hockeyen en Fries leerorkest in het weekend. Ook wij gaan de nautisch donkere jaren in. Nou ja, zo erg is het niet, maar we verwachten wel een stuk minder te kunnen varen dan eerst. En dat geldt zowel prive als met Zeilenderwijs. En dan is het wel wat zonde om zo'n groot jacht voor de deur te hebben liggen. Daarom is de Grutte Grize beschikbaar voor een volgende lichting avonturiers en gaan wij op zoek naar iets kleiners, trailerbaars en met wat minder financiele footprint.

 Bij deze dus:

Zeer compleet uitgeruste Ovni 435 uit 2002.

De Ovni 435 is de perfecte blue-water cruiser. Comfortabel zeegedrag, veel ruimte en daglicht binnen en super robuust. Door het midzwaard en ophaalbaar roerblad kan de boot op zeer ondiep water (80cm) varen en rechtop droogvallen. Het perfecte schip voor lange reizen of om de ondiepe Europese kusten te bevaren.

Deze Ovni 435 is uitgerust voor een volgende lange reis: (Wij zijn net terug van een rondje Atlantic en het schip heeft zich fantastisch gehouden, zie www.gruttegrize.blogspot.nl.) windvaanstuurautomaat, SSB radio met Pactor modem, zonnepanelen, windgenerator, EPIRB, RIB, reddingsvlot etc.etc.

Het schip verkeert technisch in een goede staat maar het verfsysteem is matig. Daarbij moet de ankerlier vervangen worden en is een roerlager en stuurstangkogel versleten. Ook mag het buitenlager van de schroefas wel vervangen worden en is het schip aan nieuwe antifouling toe. Om deze reden bieden we deze Ovni voor een zeer scherpe prijs aan.

Vraagprijs: EUR 182.500 BTW betaald / EUR 151.000 ex BTW

Algemeen:

Ovni 435, Grutte Grize, lengte 13.37, breedte 4,22 m, diepgang 0.80 – 2.54 m, bouwjaar 2002, 4 hutten, 2 natte cellen, betimmering eiken, 8(+1) slaapplaatsen,  elektrische ankerlier (defect), hydraulisch ophaalbaar midzwaard en roerblad.

Motor:
Volvo Penta D2-55 , 55 pk, diesel, verbruik ca. 2,5 liter/uur, schroefas, 3 blads vaste schroef, 2 dieseltanks totaal 240 liter.

Nautische apparatuur:
Raymarine ST60 Diepte, Log, Wind, Raymarine E7 kaartplotter, OceanSat Class-B AIS, Furunu GPS/Plotter, Furuno Radar, Raymarine DSC VHF, ICOM M802 SSB met ICOM AT140 tuner en SCS Pactor III modem, L&S hydraulische autopilot met binnen en buitenbediening, Windpilot Pacific windvaanstuurautomaat met Raymarine ST1000 tillerpilot voor licht weer, EPIRB, radio/CD speler met buitenspeakers, LED 3-kleur/ankerlicht.

Overige apparatuur:

3 serviceaccu’s totaal 315 Ah (2017), Waeco omvormer 2000 watt (2015), 200 Watt zonnepanelen, Rutland 913 windgenerator, gas/rook melders, 3 brandblussers, Isotherm koelkast

Tuigage:
Grootzeil (2014) geheel doorgelat, genua (2016) op rolinstallatie, kotterfok, gennaker, stormfok, reservegrootzeil, reservegenua, bimini, zonnetent vanaf mast tot achterschip, grootzeilhuik (2014), buiskap (2014), rolgenuahoes (2014).

Overige

30 Kg Bruce anker, 90 meter 10mm ketting, Danforth 15 kg anker, Lofrans ankerlier (motor defect) met Lewmar afstandsbediening, Zodiac Yachtline 310 RIB met Mercury 4pk, 4 persoons reddingsvlot (gekeurd in 2016), diverse reserveonderdelen, LED binnenverlichting, kuipkussens.

Gas-water-comfort:

2 watertanks totaal 600 liter, warmwater via boiler op motor en 220V, douche binnen, douche buiten, vuilwatertank, gasbun, Webasto heteluchtverwarming (diesel)

Technisch retroperspectief

Technisch retroperspectief: dat klinkt duur maar is het niet. Voor vertrek hebben we veel tijd besteed aan voorbereiding, uitrusting en onderhoud. Nu kunnen we terugkijken.

Eerst maar een 'wat ging er stuk', in volgorde. We houden ons bij de grote zaken, er waren natuurlijk talrijke kleine dingetjes die hier en daar gefixt moesten worden: een lijntje, een latje, een lampje, een naadje in een zeil etc.

1. De clutch van de autopiloot in Engeland.

Op de Scillies moeten wachten op een onderdeel wat we eigenlijk in Nederland al hadden moeten vervangen omdat het een standaard service onderdeel is. Stond op het 'to do' lijstje maar uiteindelijk niet gedaan. Eigen schuld dus. Gelukkig hebben we meest op de windpilot gevaren dus het was niet erg.

2. De volvoseal schroefafdichting.

Op de Scillies kwam de schroefas los van de keerkoppeling omdat de bouten losgetrild waren. Hadden gelukkig een nieuwe bij ons die er in een uurtje op zat, drooggevallen langs de kade. Hebben ons in Nederland niet aan de aandraaimomenten gehouden (geen momentsleutel) en daarom is de boel losgekomen. Eigen schuld dus.

3. Zoutwater pomp kombuis.

In de Carieb ging ie lekken en er bleek een scheurtje in het pomphuis te zitten. Nieuwe mee laten nemen door Heit en Mem omdat de pomp in Nederland de helft kost van dezelfde in de Carieb. Typisch zo'n onderdeel wat heel veel gebruikt wordt op zo'n trip dus geen verrassing. Ook geen probleem: zoet water gebruiken of even een putsje zout.

4. Stuurboord vallier.

In de Carieb draait Robert door de versnelling heen, een tandwiel breekt in 3 stukken. Kunnen de vallen omleiden naar bakboord dus geen acuut probleem. Volgens Harken kan zo'n gear niet stuk, dus wel. Nieuwe gear laten opsturen naar Heit en Mem die 'm meenemen naar St Maarten. Als we in NL de lier helemaal uit elkaar hadden gehaald in plaats van alleen de te smeren onderdelen hadden we gezien dat de passing van de pal bij de gear te ruim was (door slijtage). Hierdoor draaide de pal klem tussen de tandwielen waarna de boel stuk ging. Op St Maarten de passing weer kleiner gemaakt en de nieuwe gear erin, probleem opgelost.

5. Brandstofopvoerpompje stuk

Op Guadeloupe wil na het vervangen van de brandstoffilters het opvoerpompje niet meer werken. Gelukkig hebben ze in Point-a-Pitre een Volvo Service Center met een nieuwe op voorraad. 5 uur met het OV heen en terug maar in een uurtje zit de pomp op de motor en draait alles weer als nieuw. Dit pompje is een serviceonderdeel wat we eigenlijk in NL al hadden moeten vervangen gezien het aantal draaiuren van de motor. Bovendien kregen we al een tijdje een waarschuwing (snappen we nu achteraf) dat het pompje niet meer optimaal was: de motor kwam na lang niet gelopen te hebben slecht op toeren direct na het starten. Eenmaal draaiend was alles pico-bello. In hindsight de symptomen van een bijna defecte opvoerpomp. Was dus te voorkomen geweest.

6. Lichtaccus gaan stuk.

In NL hadden we gezien de levensduur (7 jaar) eigenlijk de licht-accu's al willen vervangen maar we hebben dit niet gedaan omdat ze nog prima leken. Op St Maarten geven ze definitief de geest waarna we ze ter plekke vernieuwden. Hadden we veel eerder moeten doen: nu pas valt op hoe veel capaciteitsverlies ze al hadden vergeleken met de nieuwe. Jammer dat het op Sint Maarten moest hoewel ze uiteindelijk niet veel duurder waren dan in NL.

8. Ankerlier hapert.

Vanaf de laatste week op Sint Maarten hapert de ankerlier soms. Na een slag met de hand doet ie het dan weer goed. Robert haalt het bovendekse deel uit elkaar en maakt dit schoon en hierna is de hapering minder frequent, maar het probleem zit onderdeks in de motor (koolborstels of stator). Een winterklus. De ankerlier is typisch zo'n onderdeel wat tijdens een lange reis ongelofelijk veel gebruikt wordt, niet raar dus.

We kunnen concluderen dat we hadden kunnen voorkomen dat een aantal dingen stuk ging (automaat, volvoseal, lier, opvoerpomp, accus) als we (toch) voor vertrek deze hadden vervangen of ons aan de onderhoudsrichtlijn hadden gehouden. Het zijn de zaken die onderaan ons lijstje stonden en die het uiteindelijk niet gehaald hebben die voor de problemen hebben gezorgd. Nou ja, problemen, niets was onoplosbaar, maar toch. Voor de volgende keer: het hele lijstje afwerken !


Dan over de uitrusting: wat zouden we wel en niet meer doen?

1. Chinese ledlampjes voor binnen

Niet meer. We bestelden er 30 voor 15 dollar en hebben ze alle 30 verbruikt. De redenatie was dat je ze voor 50ct het stuk best wat vaker mocht vervangen. Maar de goedkope lampjes kunnen dus inderdaad niet tegen de spanningswisselingen op een boot en gaan aan de lopende band stuk. Op de Canarisch goede gekocht en die doen het nog zoals het hoort.

2. Windgenerator

Omdat we 'm voor 250 euro konden kopen wel, maar hadden we de volle mep moeten betalen niet nog eens. Op luwe ankerplekken en bij downwind zeilen levert het niet zo veel op. Pas in de Carieb hadden we er wat aan omdat het meestal op de ankerplek ook wel waaide. Zouden de volgende keer ons geld uitgeven aan meer zonnepanelen.

3. Windvaanstuur

Absoluut topding. Geen herrie, geen stroomverbruik en zeer betrouwbaar. Na de Azoren werden de delrin-lagers wat ruim rond het windblad, en we hadden geen nieuwe bij ons. Peter van Windpilot stuurde na aankomst in Nederland direct en gratis nieuwe op. Ook nog topservice dus.

4. Koelkast

Volgende keer investeren we in een betere isolatie. De koelkast was stroomgebruiker nummer 1. Hebben 'm nooit uit hoeven zetten dat dan weer niet.

5. Satfoon en HF radio

Volgende keer dezelfde set-up. De Satfoon voor noodgevallen en voor mee in het vlot, of een gezellig belletje met thuis vanaf de ocaan. De HF radio voor onbeperkt mailen, weerberichten en kleppen met de boten om ons heen.

6. Bilge-alarm

Hebben we niet, stond wel op een lijstje. Tijdens het zeilen tilden we bij elke wisseling van de wacht even een vlonder op om te checken of alles nog droog was onder de vloer. Een automatisch bilge-alarm had dit overbodig gemaakt, en bovendien kan je al een aardig probleem hebben als je al een paar uur water aan het maken bent zonder dit te merken.

7. Accu-monitor

Hebben we niet, stond wel op een lijstje. We gebruikten de voltmeter om de conditie van de accu's te monitoren. Dit werkt aardig maar wordt beinvloedt door zonnepanelen en windgenerator die ook laden of gebruikers die aanstaan. Veel beter is een monitor die aantal Ah's in- en uit- meet zodat je echt weet wat er gebeurt. Komt de volgende keer zeker aan boord.

Dan nog iets over hygiene en gezondheid:

Iedereen is gezond en wel gebleven tijdens de reis. Enige probleem was een rood oog van Amarins in Engeland en een schimmelinfectie in het oor van Meike in de Carieb. Wat er in aardige hoeveelheden doorheen ging was anti-bacteriele zalf (fusidine zuur) die we op wondjes smeerden. De neiging tot ontsteken is vele malen groter dan thuis (warmte, vocht) merkten we dus we moesten wondjes goed in de gaten houden en op tijd smeren.

Om de boot van binnen schoon en droog te houden hadden we de regel dat niemand zout in bed ging. Na zwemmen werd er altijd afgespoeld met zoet water. Tijdens de oversteken wasten we om de dag, en meestal gunden we ons halverwege een douchebeurt.

Beestjes aan boord hebben we twee keer gehad. Ondanks kakkerlakken regime hebben we na de Canaries een paar keer een (kleine) kakkerlak aan boord gezien. Met de nodige bestrijdingsdoosjes was dit snel voorbij gelukkig. De doosjes hebben we de hele reis laten staan en waar nodig ververst, geen kakkerlakken meer gezien op de boot.

In het meel dat we op de Kaap Verden kochten hebben waarschijnlijk eitjes van een snuitkevertje gezeten die we dan ook daarna vonden in andere meel, maar ook in zakken aangebroken pasta. Na het weggooien van besmette pakken meel en het grondig reinigen en met insecticide sprayen van bilge en kombuis was het probleem over.

Over het bewaren van voedsel aan boord

Op de Canaries hebben we groot boodschappen gedaan om voldoende ijzeren voorraad aan boord te hebben. Het resultaat was twee keer met een auto vol terug naar de boot (crackers, meel, cornflakes, conserven, water, UHT melk, rijst, pasta en nog heel veel meer. Van de conserven is alles nog zo'n beetje aan boord: we konden overal verse groente en fruit kopen en de gebruikte pasta, rijst en melk aanvullen dus we hebben de ijzeren voorraad nauwelijks aangesproken.

Ook op de oversteken hebben we altijd vers gegeten omdat het lukte om voldoende gebalanceerd vers in te kopen en te bewaren. Hoe deden we dat:

- vlees namen we altijd maar voor 3 of 4 dagen mee om geen risico op bedorven eten te nemen (verpakte spekjes en ham uitgezonderd, dat konden we langer bewaren).
- kaas en kruidenkaas was in de koelkast tot wel een maand te bewaren
- paprika en wortel lieten zich alleen in de koelkast goed bewaren, erbuiten werd het snel smudsig
- groene en rode kool bewaarden we ook in de koeling en bleef meer dan een maand goed
- eieren draaiden we om de zoveel dagen even om en bleven zo buiten de koelkast weken goed
- aardappel, ui en knoflook bewaarden we in een krat in de opbergruimte en bleef wel 2 maanden goed
- citrusfruit bewaarden we in een andere krat in de opbergruimte en bleef maanden goed
- appels, prei, tomaat, komkommer, pompoen, courgette, ananas, meloen, bananen en wat al niet meer lokaal te krijgen was bewaarden we in hangende netten in de salon en opbergruimte en aten we op in volgorde van rijping / houdbaarheid.
- de absolute bewaartoppers waren pompoen (maandenlang en lekker in veel gerechten) en sinasappels (Canarische sinasappels waren 4 maanden later in de Carieb nog goed)
- voor het meel kochten we onderweg plastic bussen. Dit werkte erg goed omdat je kan zien of het meel schoon blijft.

Op de groenten- en fruitmarkten probeerden we altijd zo groen mogelijk in te kopen en risico te spreiden door bij meerdere zaken te kopen. Dat ging dus altijd goed. Op Sint Maarten was alleen bij de Carrefour goed AGF te krijgen, zij het allemaal ingevlogen en dus gekoeld. Toch ging ook dat goed qua houdbaarheid (hadden we niet verwacht).

Over drinkwater

Vanaf de Canarische eilanden ga je betalen voor drinkwater en vaak ook best veel. Het vullen van 600 liter aan tanks kostte ons vaak 10 tot 15 EUR (KaapVerden, Martinique) tot soms wel 25 EUR (Grenadines). Niet gering dus. De op de Canaries gekochte 8-liter flessen drinkwater vulden we steeds bij waar mogelijk. Vanaf de Azoren was water weer gewoon gratis (en lekker), heerlijk.

We dronken gewoon uit de watertanks. Het installeren van een koolstof filter in de kraan in de kombuis zorgde dat we altijd goed drinkwater hadden. Wel moesten we veel vaker de filters vervangen dan we gedacht hadden (elke maand zo'n beetje) maar de filterelementen zijn gelukkig niet duur.

Over afval

Nu gaan we geen vrienden maken: als we bij land waren ging alle afval natuurlijk naar de inzameling op de wal maar hoe doe je dat op zo'n oversteek? Nou, op plastic na gooiden we alles over boord (papier, glas en blik dus). Plastic verknipten we in kleine stukjes om die vervolgens in een grote (lege) drinkwaterfles te doen. Beetje aanstampen af en toe en je vult 2 of 3 flessen tijdens een oversteek die je bij aankomst op de wal in vuilnisbak gooit. Bij een volle fles de dop erop en je hebt geen last van stank of bacteriën.

Grutte Grize net mear ûnderweis

Ruim anderhalf jaar geleden begonnen we met dit blog. De reis leek toen nog ver weg en we schreven over voorbereidingen voor huis, boot en school. En nu zijn we bijna terug. Een heleboel mooie ervaringen en herinneringen rijker. Veel geleerd, goedschiks, en soms een beetje kwaadschiks (gelukkig hebben we weinig echte problemen gehad onderweg). De kinderen een stuk groter en wijzer en wij een beetje slanker en hopelijk ook wat wijzer.

Ties magneet-vist een fiets uit de gracht

Dit blog is het laatste echte ‘verhalende’ blog van deze reis. Er zal er nog wel eentje volgen met een wat (zeil-)technische verhandeling maar die is waarschijnlijk enkel voor de zeiler interessant.

En zo worden we dus wakker in de Prinsentuin. Anneke doet school en Robert strijkt neer bij Tresoar om het vorige blog te typen. Wat een fantastisch snel internet hebben ze hier en als je eenmaal de netwerknaam kent is ie ook gewoon met de powerwifi op de boot te ontvangen.

De bibliotheek leeg geroofd

Anneke leeft zich uit met de kinderen in de bibliotheek. Ideaal, lenen in Leeuwarden en terugbrengen in Beetsterzwaag. Ietje komt gezellig langs en later in de middag staan Ronald en Loeky naast de boot. Leuk !  Een lang gekoesterde wens gaat in vervulling: we eten boerenkool met rookworst en piccalily. De piccalily konden we al in Engeland kopen, noem het voorpret. Het weer doet ook lekker mee met het menu: het waait stevig en er valt regelmatig wat regen. Heerlijk, eindelijk Nederlands weer: wind, zon, regen, geen wind, en dat dan allemaal door elkaar. Dat hebben we best gemist in die ‘saaie’ warme streken.

Hollandse kost, nog geen verse boerenkool dit seizoen helaas, maar verder top

Om 18.00 na de spitssluiting gooien we weer los voor het een-na-laatste stukje naar huis. Met een halve boom in de mast (ok, lichtelijk overdreven: een paar twijgen en takken) varen we Leeuwarden uit en gaan het Van Harinxma weer op richting Warten. Voorbij de afslag Froskepôle kan er zowaar een zeiltje op en we drijven rustig richting het Waldwei-aquaduct.

Er duikt op facebook een foto van ons op in dit stukje water: we kunnen ook nergens ongezien varen hier in Friesland. Vlak voor Wartena zien we een marrekrite-steiger waar nog net 13.50 ruimte lijkt (we zijn 13.37 lang). De eigenaren van de kruiser ervoor en erachter kijken even mee en pakken een lijntje aan. Logisch, we zien er best vervaarlijk uit met al die vertrekkerskit op- en aan de boot en een zwaar uitstekend anker. Als je die in een mooi glimmend gepoetste kruisertje parkeert is niemand blij. Maar gelukkig zijn we het varen in heel klein Fries water niet verleerd en we driften de boot er precies tussenin.

Drachten bakboord uit

Donderdag (14 juli) worden we wakker in het heerlijk Friese landschap. Een zonnetje, het geronk van een trekker in de verte, vogeltjes in het grasland. Zalig. Anneke doet nog wat laatste school en Robert maakt de boot wat schoon: er ligt nog een halve Prinsentuin aan dek en alle zoute lijnen en landvasten kunnen even worden gespoeld in zoet thuiswater.

Dan gaan we onderweg voor het laatste stukje naar Drachten. Mem app’d dat we niet voor 16.00 uur aan mogen komen: ze is nog onderweg naar Drachten en wil fotos maken van de aankomst. We zijn eenvoudig voor de gek te houden en halen de gang er wat uit. Dit is geen straf op de route door de Alde Feanen bij Eernewouden en naar de Hooidammen. Wat is het toch mooi (waren we niet vergeten, maar worden er graag weer aan herinnerd).

Het gaat nog steeds wat te snel dus na de Hooidammen brug varen we verder op alleen een paar vierkante meter genua. Het waait amper windkracht 2 dus we worden wat meewarig aangekeken door passerende en tegemoetkomende boten. Met een gangetje van nauwelijks 1 knoop worden we zelfs voorbijgeroeid door een paar skiffs van de Drachtsterroeivereniging. “He, nu halen we een een zeiljacht in”. “Ja, we hebben geen haast….”. Af en toe komen een broodpoeper tegen en aangezien de vaart naar Drachten maar smal is zetten we dan wel even de motor bij: we zouden in de zuiging volkomen onbestuurbaar worden als we zelf zo langzaam varen en er is geen ruimte voor ons om gezellig een rondje te tollen naast zo’n groot hok. 11.500 mijl schadevrij gedaan, graag de laatste ook.

We gaan zelfs zo langzaam dat we de bocht naar De Wilgen niet halen en buitenom de scheidingston erin moeten draaien. Naar goed Fries gebruik lopen we vast, goed voor de gewenste vertraging. Zwaard er een beetje uit en we gaan weer verder.

De laatste meters

Om de hoek bij Buitenstvallaat horen we kinderstemmen en even later zien we vlaggen en horen we gejuich. Mem nog onderweg voor foto’s, yeah right: er is een heus ontvangstcommittee en worden met veel lawaai binnen gehaald. Nog maar koud voor de wal bij Bolt hebben we minsten 10 kinderen extra aan boord en we worden begroet door vrienden en familie. Froukje en Heit ontkurken de champagne. Wat een te gekke aankomst.

Of we de boot zo kunnen laten liggen, vraagt Froukje. Eeeh, hoezo? Nou of we wel even in willen stappen in de auto. Robert doet snel even wat luiken dicht en off we go. We laten ons heerlijk binnendoor naar Beetsterzwaag rijden en komen aan bij ons huis, wat versierd is met slingers en een spandoek.

Langzaam genoeg ?

We staan bij de voordeur en twijfelen even met naar binnen lopen. Waarom weten we niet, misschien omdat de reis dan echt ten einde is en het normale leven ons snel weer zal opslokken?  Enkele overpeinzingen later lopen we naar binnen. Het huis is al deels weer ingericht: Heit, Johan en Henk waren vorige week al in huis bezig geweest om een groot deel van onze spullen weer op de plek te zetten. Er liggen lieve kaartjes en mooie bloemen en er staan drankjes en lekkere hapjes. Er is gewoon een feestje voor ons georganiseerd: wat een heerlijke thuiskomst!

Kinderen rennen in en uit, we kletsten bij waar we kunnen en doen een rondje door het huis: even alle kamers langs, hier en daar een kijkje. Het huis is keurig achter gelaten door onze huurders. We hadden eigenlijk niet anders durven hopen omdat we het zelf ook zo netjes als we maar konden hadden achtergelaten, maar toch erg fijn! Smokje laat zich voorzichtig zien, de oude dame prieuwt en mieuwt en ze lijkt ons niet vergeten. Van Tijgertje kunnen we het niet met zekerheid zeggen: die hoereert nog steeds met de hele buurt. Beide zien er blakend gezond uit.

Hooooooiiii !

Onderweg kregen we vaak de vraag hoe we aankeken tegen het thuiskomen en het komende einde van de reis. We vertrokken niet om ergens weg te gaan maar om nieuwe avonturen te beleven en we hebben altijd geweten dat het fijn zou zijn weer thuis te komen: in ons fijne dorp, ons fijne huis, met alle lieve mensen om ons en de kinderen heen. Iedereen is blij ons weer te zien maar wij zijn net zo blij iedereen weer te zien. Het is mooi en goed geweest en het is even mooi en goed dat we nu weer zijn.

Heit en Mem brengen ons laat op de avond terug naar de boot: we slapen het laatste nachtje aan boord voorlopig en dat in de haven van Bolt in Drachten. Heerlijk geslapen.

In de ochtend beginnen we met het eerste inpakken: de belangrijkste papieren, wat kleren, boeken en koelkastinhoud wordt ingepakt. Heit haalt ons om 10.00 uur op en we rijden weer naar Beetsterzwaag: werk aan de winkel. Dozen uitpakken, werkkamer inrichten, keukeninventaris weer op de plek, wat kleine klusjes in het huis. Langzaam wordt het weer ons thuis. Ietje met Redmer en Mem komen ook nog langs: erg gezellig. In de middag gaan we een kwartier voor het einde van de lessen naar school en we halen het niet tot de ingang. De klas van Meike kijkt uit op het schoolplein en de klas van Ties staat in het gymlokaal ook met zicht op het plein: er gaan een paar deuren open en er stormen kinderen naar buiten.

Plop !

Binnen in de school worden we verwelkomd met spandoek en veel lawaai. Het weerzien met alle juffen en meesters is ook te gek: veel kennen we natuurlijk ook van op het dorp. Serah heeft cupcakes gebakken voor de hele klas van Ties. De kinderen kunnen hun lol niet op en wij eigenlijk ook niet: heerlijk om te zien dat ze (en wij) er weer zo ‘in vallen’.

Thuis !

Na het warme eten als iedereen naar huis is zitten we dan de eerste keer weer alleen in ons huis. Ergens klopt het niet: een stemmetje ergens in het achterhoofd zegt dat we zo weer terug moeten naar de boot. Best apart. Heit en Mem hebben hun auto laten staan, die mogen we de eerste paar dagen gebruiken tot wij een andere hebben gekocht. Ook zo lief. ’s Avonds gaat de buitenkachel aan, lekker fikkie stoken.

Meike is naar het eindfeest van Groep 8: bij Roos in de tuin hebben ze een prachtig feest met BBQ, zwemmen en een karaoke. Meike is erbij alsof ze nooit is weg geweest. Wat zijn we blij dat we vanaf het begin hebben geprobeerd om in de laatste schoolweek terug te zijn.

Op de plek, lijntjes bijna vast

Aan wat kleine dingen merk je dat je nog niet zo gewend bent aan het wonen in een normaal huis: Robert doet de kraan maar mondjesmaat open en hem direct weer dicht, water is tenslotte eindig en duur. We doen zoveel mogelijk lampen en apparaten achter ons uit: ook stroom is schaars. Een toilet wat gewoon doortrekt met een druk op de knop en een warme oneindige douche die alleen door de familie wordt gebruikt, en dan vergeten we nog de gratis wasmachine en droger en de vaatwasser. Best fijn eigenlijk zo’n huis, jammer dat het niet zo zeewaardig is. We storten neer in ons enorme bed en genieten van de dikke boxsprings en matrassen:  we hebben aan boord een jaar heerlijk geslapen maar dit is toch even liggen van een andere orde). De kinderen zijn wat onrustig en kunnen slecht slapen: het is voor hen ook druk, een grote overgang, alle contacten….dat zal nog moeten wennen en het is opletten dat ze zichzelf niet voorbij rennen in al hun enthousiasme.

Dan beginnen onze missies pas echt, er moet heel wat geregeld worden: zaterdag eerst om een auto en we slagen weer eens bij de autofarm (we hebben hier vroeger wel vaker auto’s gekocht en dat beviel altijd goed).  Een mooie lichte station met trekhaak op benzine en goedkoop. Ideaal voor de eerste paar weken of paar maanden tot we een ‘echt’ wagenpark gaan aanschaffen. Makkelijk weer in te ruilen voor ongeveer hetzelfde geld. Daarna naar de supermarkt voor een beetje basisvoorraad en ’s avonds patatjes bakken. De kinderen vliegen nog steeds overal en nergens heen en wij besteden de vrije tijd hier en daar aan het uitpakken van dozen en zakken met kleren.

Voor het eerst in ruim een jaar alles uit

De volgende missie is poesiefroes: Robert zijn zus (en zwager en kinderen natuurlijk) hebben meer dan een jaar op Fireball en Snoesje gepast en zondag rijden we naar Son om ze te op te halen, en natuurlijk ook om de familie te zien. Opa en Oma komen ook op bezoek, we zijn tenslotte om de hoek. We hebben een ontzettend gezellige dag maar moeten toch echt aan het einde van de middag in de auto terug naar Friesland. Het afscheid van de katten valt niet licht: er valt een traan: ondanks wat trammelant af en toe zijn ze erg aan de poesies gehecht geraakt (snappen wij !). Het is nu onze beurt om weer goed voor te zorgen: ze hebben een fantastisch goed thuis gehad. (over dat trammelant: Ballie heeft SBS-nieuws, Omroep Brabant en RTL gehaald omdat ie veel te hoog in een boom zat en maar met veel moeite na drie dagen eruit gehaald kon worden). Terug in Beetsterzwaag lijken ze meteen hun oude huis weer te herkennen en met Smokje en Tijgertje blijft de reactie beperkt tot wat snuffelen, likken en af en toe een snauw of wat geblaas. Dat komt vast goed.

Ties terug in de klas

Maandag weer een klassieke schooldag: vroeg op, brood in bakjes, thermosflesjes met thee en hup op de fiets.  We genieten nog even van het brengen van de kinderen, nu kan het weer.

We gaan naar de boot om alle kleren, de laptops en wat proviand eruit te halen. De huisarts verblijden we met een bezoekje (hoi, we zijn er weer) en we lopen bij de tandarts binnen voor een groepsafspraak. Op het gemeentehuis schrijven we ons weer in in de gemeente, we zijn nu officieel weer woonachtig in Nederland. De kinderen gaan na school weer lekker te spelen hoewel ze merkbaar moe zijn van alle nieuwe drukte. Wij eigenlijk ook: het is even wennen aan de drukte van de omgeving en de regelarij, maar het voelt nog steeds goed om thuis te zijn.

Groep 8 eindfeest

’s Avonds bellen we met een mogelijke Zeilenderwijs-klant: we overleggen over de eerste training van 2017. We zijn tenslotte weer beschikbaar voor het geven van training en instructie en onze portfolio is uitgebreid met een heel scala aan ‘vertrekkersvaardigheden’.

Dinsdagmorgen de orthoptist voor Meike: tijd voor een nieuwe bril. Het is juffendag en voor de lunch bezorgen we wat fruit bij de familie Tolman thuis: groep 8 heeft levend stratego in het bos gedaan en houden daarna picknick bij hen in de tuin. De auto ophalen wordt een dagje later omdat autofarm de papieren nog niet compleet heeft (de auto was nog maar net binnen). Robert regelt de wijzigingen in de verzekeringen: auto, avp, de verhuurclausule uit de opstal.

Niet minder dan het origineel uit de Carieb !

Amarins komt uit school met pijn in haar pols: ze is gevallen met skeeleren en hoewel niet de flauwste lijkt ze er echt last van te hebben. ’s Middags glijdt ze bij een vriendinnetje uit op het parket: rennen op sokken. De pols krijgt nog een keer een tik.

’s Avonds is de jaarlijkse vossenjacht van School en we gaan lekker mee als begeleider. Amarins haar arm doen we voor de zekerheid maar in drukverband en in een draagdoek. Na afloop zijn er broodjes en koffie op het schoolplein.

De Musical

Als we de dag erna de nieuwe auto willen overschrijven op onze naam lopen we weer tegen zo’n typisch vertrekkersdingetje aan: volgens de RDW zijn we niet geregistreerde personen en het overschrijven lukt niet. Kennelijk duurt het een paar dagen totdat onze inschrijving doordruppelt naar de verschillende gekoppelde systemen. Gelukkig vindt Heit het geen probleem als we de auto een paar dagen op zijn naam zetten en we vertrekken mét auto.

We brengen de auto van Heit en Mem terug naar Stiens en doen even een bakje bij Ietje. Op de terugweg zijn we even de Friese VVV voor de Anna Lisa: zij zijn op Vlieland aangekomen (in 1 haal vanuit La Coruna want haast vanwege de vertraging aldaar met de stukke motor) en wij voorzien ze van alle info over wat te doen, en hoe vanuit Harlingen naar Lauwersoog te komen op een leuke manier. Thomas merkt op ‘Is there any place around here you do not know?’. Ons antwoord is kort en bondig: ‘Noop’.  Ondertussen staan we voor we thuis zijn voor drie openstaande bruggen: stomme zeiljachten altijd die maar door de provincie willen varen J.

Na het uit het raam gooien een lied van de leerkrachten

Net op tijd zijn we terug bij school en Amarins klaag nog steeds over pijn in de pols. Terwijl Anneke met Meike naar de orthodontist gaat (‘We hebben de beugel in een restaurant op Tenerife laten liggen per ongeluk’) maakt Robert een afspraak bij de huisarts voor Amarins. De ortho is dik tevreden: alles staat nu goed voor een blokjesbeugel. De huisarts is iets minder blij: ze vermoedt een breukje en zo staan we 15 minuten later op de rontgen in Nij Smellinghe. Van de rontgen mogen we naar de SEH want jawel: er zit een twijgbreukje in Amarins haar onderarm en nog een half uurtje later staat Amarins met een gipsspalk weer buiten. 13 maanden zeezeilen zonder een schrammetje of ongelukje en koud 4 dagen thuis en je arm in het gips. Wereldreizen per boot is veiliger dan buiten spelen kennelijk.  Amarins is niet blij: het doet niet heel zeer maar ze heeft wel twee kinderfeestjes met de magische woorden ‘zwemspullen mee’ op de uitnodiging. En dat kan dus even niet en dat is balen.

'Oude' tijden herleven: eten met de fam.Veber

’s Avonds is de musical van groep 8 in het Buorskip. Het is een prachtige uitvoering voor een volle zaal. Het is duidelijk dat er lang en veel geoefend is en ook de decors zijn prachtig gemaakt. Meike mag ook nog mee doen in een mini-rolletje. Aan het eind krijgen alle groep 8-ers hun rapport met een praatje van een van de juffen of meesters die ze ooit in de klas hebben gehad en Meike wordt (hoewel zonder rapport) ook niet overgeslagen. Ze doet mee alsof ze er het hele jaar was, erg fijn.

Amarins op de gipskamer

Donderdag is dan de laatste schooldag. Traditioeel worden de groep 8 kinderen uit het raam gegooid en Meike ook. Tijdens en na het afscheidslied van de leerkrachten is er veel emotie: bijna alle leerlingen zijn in tranen. Alsof het van boven zo getimed is barst er na vijf minuten een enorme hoosbui los en iedereen stuift uit elkaar richting boom of afdak. Een mooie manier om een emotioneel moment af te sluiten. In de namiddag rijden we naar Lauwersoog waar de Anna Lisa inmiddels is aangekomen en we hebben weer een heerlijk vertrouwde avond: lekker kletsen over zeilen, de kinderen, onze avonturen, technische dingetjes over de boot. Het is net of we nog onderweg zijn behalve dan dat wij met de auto aan kwamen rijden: we zijn nu weer landrotten en de Vebers zijn nog vertrekkers.  We eten bij het Booze Wijf (dikke prima daar) en nemen voorlopig afscheid. De Anna Lisa begint vrijdagochtend aan hun thuisreis naar Skanor in Zuid Zweden. Maar we gaan elkaar zeker dit jaar nog zien.

En weer genieten van de houtkachel

En dan is het vrijdag vakantie, maar onze logistiek gaat verder: een afspraak op het Liudger met Meike haar aanstaande mentor, Robert naar de mondhygieniste, Meike naar de ortho voor fotos voor de nieuwe beugel, Robert naar Heerenveen naar een oud-werkgever om wederzijds bij te praten en mogelijkheden te bespreken. Ties en Amarins hebben een kinderfeestje en Meike gaat lekker BBQ-en bij Iris. 

En zo zitten we zomaar weer in het oude ritme.........we zijn weer thuis !