De Hort(a) op

Onze boordtijd moest na aankomst op Flores nog twee uur vooruit: tijdens de oversteek overbrugden we 4 tijdzones maar de zonsopkomst- en ondergang sloten goed aan bij ons wachtsysteem dus lieten we het bij twee uur verschuiven. Daardoor hadden we op Flores wel even een dubbele zomertijd-overgang te verhapstukken. Even wennen aan de extra lange avond.

De grote kerk van Lajes

Als we zondag om 09.00 uur wachten op de huurauto komt er niemand. Het wordt halftien en tien uur maar nada. We hebben geen telefoonnummer van de verhuurder dus laten het maar even zo, maandag zien we wel verder als de havenmeester er ook weer is die de huur voor ons had geregeld. De kinderen gaan aan de wandel bij de grote pier en zien walvissen vlak voor de kust. Anneke en Robert gaan een stuk wandelen richting Fazenda, een dorpje verderop.

Bloempjes plukken

We komen langs uitzichtpunten en de wegkanten, tuinen en landerijen zijn bezaaid met prachtige bloemen. Hier ontleent Flores natuurlijk ook haar naam aan. Bijna alle bestuurders van auto's die ons tegemoet rijden groeten, het is duidelijk dat dit eiland nog niet is overspoeld met massa-toerisme.

Een van de twee boeketjes

Wat ook opvallend is is dat tuinen en huizen over het algemeen prima verzorgd zijn, evenals het openbare terrein. Ook staan er overal vuilnisbakken. We laten ons vertellen dat mensen gewoon niet zoveel beters te doen hebben dan huis en tuin bijhouden en de omgeving wat netjes houden. Anneke en de meiden gaan wilden bloemen plukken en komen terug met twee prachtige boeketjes voor aan boord.

Stukje seafront van Lajes

Een bordje 'book exchange' bij een huis valt op. Robert loopt naar binnen en treft een Franse zeiler aan die hier is blijven hangen. Zijn boot hadden we al op de wal zien staan in de haven. Hij runt een boekenuitleen/ruilplaats en de boeken liggen op taal gesorteerd. Twee boeken kon hij niet plaatsen, we helpen hem door ze te identificeren als Fins (heel veel medeklinkers en uti's and ati's) en Deens (met de AE-letter).

Zicht op de haveningang en een beetje strand

Op het strand naast de haven zijn barbeque-plekken en deze nodigen uit om fikkie te gaan stoken. Amarins en Ties sprokkelen een mooie berg hout en onderin de boot vinden we nog knakworsten voor erop. Nog een deegje maken en we kunnen broodjes met worst maken. Iets verderop groeit een soort bamboeachtig riet en terwijl Robert en Ties de fik verzorgen, bouwen Amarins en Meike een soort tipi van het riet.

De haven vanaf de weg tussen Lajes en Fazenda

Halverwege de avond vinden we het wel welletjes: het wordt snel fris en ondanks lange broeken en truien lonkt de boot met dieselkachel. Kachel? Jawel, sinds onze aankomst hebben we 's avonds de kachel aan en de luikjes erin. En dat terwijl vanuit Nederland berichten over prachtig voorjaarsweer komen. En het is niet alleen subjectief (als in we komen net uit de tropen) maar ook objectief fris: de middagtemperatuur op Flores is 13 graden en zonder zon is dit werkelijk koud.

Zo anders dan waar we vandaan komen

Als we terug de steiger oplopen zien we een jacht binnenlopen. Het strijken en aanlopen kost wat meer tijd en we vermoeden een solo-zeiler. Inderdaad, niet veel later helpen we Jimmy met aanleggen. In twintig dagen is hij van de BVI gekomen en hij is blij er te zijn. Eerste vraag: 'Is hier een cafe waar ik nog een borrel kan halen'.

Kerk in Fazenda, mini-dorpje op een mini-eiland en dan toch zo'n kerk, en prachtig onderhouden

Maandagmorgen gaan we naar de Havenmeester om ons formeel aan te melden wat vlot en makkelijk gaat. De havenmeester belt nog even met de autoverhuur, deze kreeg gisteren de verzekering niet rond maar had dus ook niet even wat laten horen, slordig. Anyhow, ze kwamen nu direct de auto brengen. Als Robert terug komt bij de boot heeft Anneke net Robert's ouders op de skype. Ze zitten bij het reisbureau en overleggen even met ons over wat een handige datum is naar de Azoren te komen. Het wordt 4 juni in Punte Delgada op Sao Miguel. Leuk !

Doorkijkje vanaf Lajes

Als de auto is gebracht gaan we meteen op pad. Het eerste doel is de hoofdstad Santa Cruz omdat daar een walvismuseum zou zitten wat erg interessant is. Helaas is het op maandag dicht, hoewel op de website staat dat het open zou moeten zijn. Het kleine haventje in Santa Cruz is in het echt inderdaad zo eng als de pilot doet vermoeden. Alleen voor de durfals kunnen we beamen en sowieso met deze zuidwestenwind volledig 'untenable'.

Broodjes bakken, worstje erin, mjam !

We rijden door naar Punta Delgada op het uiterste Noorden en naar de vuurtoren. We vinden wederom een soort park met BBQ plekken. Deze keer ligt er zelfs hout klaar, het is hier bbq-paradijs. Helaas hadden we voor de lunch alleen broodjes en ham en kaas mee dus er was niks te grillen. Punta Delgada zelf is niet bijzonder, Flores moet het hebben van het natuurschoon en dat is er dan ook in overvloed. De rit over het eiland is prachtig zover.

Bij Santa Cruz

 Vanuit Punta Delgada gaan we dwars over het eiland richting Faja Grande aan de zuidwestkust. De weg voert over een hoogvlakte en langs meren die prachtig zouden moeten zijn maar we zien er niets van: het hele 'binnenland' zit in de dichte mist die in woeste flarden door de wind over de weg heen jaagt. Ook een mooi gezicht maar we hadden liever helder weer gehad. Als we aan de andere kant van het eiland weer iets afdalen rijden we de mist (of eigenlijk wolken) weer uit en is er weer van alles te zien.

BBQ-plek-de-luxe met hout en wasbak met stromend water

De eerste stop aan deze kant is bij de Poco da Ribeira de Ferreiro: een bovenmeer waar verscheidenen watervallen in uit komen. We moeten ongeveer 600 meter lopen/klauteren om er te komen en ook de weg er heen schitteren. Een heel aantal van de watervallen hadden we al van verder af gezien en we hadden niet durven hopen er zo dichtbij te kunnen komen.

De noordkust bij de vuurtoren

 We rijden door naar Faja Grande, een grote cascade-waterval en we vallen in herhaling: het is wederom erg mooi. De kleuren groen, de begroeiing die het midden houdt tussen subtropisch en maritiem, de ruige natuur, de kleine dorpjes en de vriendelijk mensen: Flores is een dikke ok en we zijn blij dat we hier landfall hebben gemaakt in plaats van op de standaardplek Faial.

Hele mosvelden, het lijkt wel modelspoorbaan-begroeiing.

Dinsdagmorgen wordt de auto weer door de verhuurder opgehaald, of eigenlijk wordt ie doorgegeven aan onze Zweedse buren die ook een dagje gaan toeren. Wij doen weer eens school, de kinderen gaan later lekker spelen en 's avonds stoken we weer een fikje op het strand. De Aurora komt ook aan vanuit New York, de haven begint aardig vol te lopen.

Mist in het hoogland, water in overvloed

Wij gaan in ieder geval ruimte maken: woensdag willen we naar Horta op Faial. Voor vrijdag is een diepe depressie voorspeld dus het is of donderdag binnen zijn, of pas na het weekeinde. Het is 135 mijl varen dus een nachtje door. We vertrekken om negen uur na het uitklaren wat hier tussen de eilanden ook nodig is.

Wandelpad naar de Poco da Ribeira

Er staat ongeveer 20 knopen wind maar nog wel ongeveer 3,5 meter zee van de harde wind van de afgelopen dagen dus het is wat hobbelen maar het schiet wel lekker op. 's Nachts zakt de wind er wat uit en zetten de motor zachtjes bij om het rollen op de hoge golven wat de dempen en om voldoende snelheid te houden en zo lopen we om half tien 's ochtends op Faial aan wederom geescorteerd door vele dolfijnen.

Bij de Poco da Ribiera

Aangekomen bij Horta komen we meteen cold-turkey in de drukte: Horta is de verzamelplek voor zeilers die terug naar Europa gaan en bovendien komt hier ook de ARC Europe nog aan over een paar dagen. Het ligt drie-dik aan de meldsteiger en aan alle pieren liggen boten gestapeld. Na een half uurtje ronddrijven kunnen we vastmaken bij de meldsteiger en begint het aanmeld proces: eerst naar de havenmeester voor hopelijk een plekje, dan naar immigratie, customs en de maritieme politie. Gelukkig zit het wel allemaal in het havenkantoor dus met een half uur is het klaar.

De Poca da Ribiera

 Als Robert bij de havenmeester zit hoort hij Thomas van de Anna Lisa de havenmeester roepen op de marifoon of hij op plekje 29 mag gaan liggen (Anna Lisa ligt 3-dik en ziet een lege plaats in de buurt). 'El Capitan, here The Dutchman' is de reactie omdat Robert de marifoon even mag gebruiken. Thomas snapt er even niks van want hoe groot is de kans....Wij hebben in ieder geval mazzel: we krijgen een plek in een box dus geen gestapel en overstappen over andere boten. En het is ook nog naast de Barolo, Deense vrienden, en schuin tegenover de Anna Lisa. Goed geregeld.

De Faja Grande

We moeten nog even wachten tot de box vrij is en er komt een Frans jacht langszij. De dochter begint in het voorstag te klimmen zoals we nog nooit hebben gezien en ineens wordt het duidelijk: het is een jacht met circusartiesten. Ze verdienen de kost met het geven van optredens en zijn al 13 jaar onderweg. Vader en moeder doen ook even een kunstje en we hebben een leuk gesprek. Ties krijgt een lesje 'hoe klim je handig' en niet veel later zijn Amarins en Ties gezellig aan het spelen bij de buren.

Horta

Hans van de Barolo komt ook al even langs lopen, hij had ons over de marifoon gehoord. En als we niet veel later op onze plek liggen komt Troels aan boord en komen Peter en Mirjam van de Enjoyster ook even langs: gezellig zo'n verzamelhaven. De volgende missie is echter niet 'social' maar douchen. Horta heeft weer warme douches en dat hebben we sinds Martinique niet meer mogen beleven.

Goed voorbeeld doet volgen

Douchen kost twee euro maar dan krijg je wel van de dames die het gebouw beheren een schone, droge handdoek en we onderhandelen dat de kinderen gratis mogen. Anders zou even allemaal douchen tientje kosten en dat is wat gortig. Als iedereen weer fris en fruitig is gaan we de stad in. We lopen langs de kades die vol staan met de bekende muurschilderingen: elke jacht laat een schildering achter als gedenkteken en we komen veel bekende namen tegen (Dixbay, Schorpioen, Blauwe Pinguin, en nog veel, veel meer).

En Ties krijgt even een spoedcursus

's Avonds gaan we naar Cafe Peter Sport, het legendarische zeilerscafe waar iedereen verzamelt voor een drankje en een praatje en vanavond ook een stukje muziek. Samen met Hans, Helle en Thomas hebben we een leuke avond en terwijl de kinderen op de boot in diepe rust zijn maken wij het gezellig laat. (Nou ja laat, half een...valt nog wel mee).

Cafe Peter Sport

Vrijdag komt het verwacht slechte weer. Het waait pittig door, er valt veel regen en buiten staat een woeste zee, zelfs onder de lij van het eiland. Het lijkt wel herfst in Nederland. Een prima dag voor school en om wat dingen te regelen: een gasfles vullen, een boodschapje en we gaan naar de VVV: deze hebben voor de Barolo en de Anna Lisa een toer over het eiland Pico geregeld op maandag (hier aan de overkant).  Voor ons regelen ze dat we ook aan kunnen haken met een extra auto voor een rondrit, een bezoek aan de beroemde vulkaan en een wijnproeverij.

Ze doen hier ook aan codes geel, oranje en rood

's Avonds gaan we uit eten bij de chinees. Portugal/de Azoren is een zegening qua horeca. Een dagmenu voor 5 of 6 euro en een drankje voor een euro, dan wil je nog eens buiten de deur eten of een drankje doen. De Chinees heeft ons met heerlijk eten verwend, dat was voor het laatst op La Gomera. We blijven nog een paar dagen op Faial hangen: er is hier dit weekend een groot festival met muziek en eten en drinken op straat. Maandag gaan we toeren op Pico om daarna de boeg te richten op het volgende eiland: Terceira.

Fijn dat we in de haven liggen

Hopelijk houdt het weer zich aan de voorspelling dat wind en zee kalmeren want vooralsnog is het hier bar en boos. We houden de updates van bevriende boten die ook onderweg zijn naar de Azoren goed in de gaten en gelukkig zijn Novatrix, Tsuru en de Island Lady nog veraf genoeg om geen last van dit weer te hebben. De Carena en de Florentine zijn wel in de buurt en liggen bij of sturen zuidoost en maken het goed. Het is voorbij met het voorspelbare passaatweer maar dat wisten we al wat langer.

It paad werom: de oversteek naar de Azoren

Na een hele fijne tijd aan de overkant van de Atlantische oceaan wordt het tijd om weer terug naar onze 'eigen kant' te zeilen. Het is iets dubbel: veel van de vrienden die we hebben gemaakt blijven langer weg, liggen te wachten om door Panama te zeilen de Pacific in, of hebben nog helemaal geen plan en zien het wel. Aan de andere kant zijn wij wel uitgekeken op de Carieb, hebben we zin in de Azoren en ook het uitzicht om deze zomer weer thuis te komen is prettig: terug naar Beetsterzwaag, onze familie, vrienden, omgeving etc. Een beetje dubbel dus. Regelmatig komt het gesprek ook op 'Als we thuis zijn ga ik dit of dat...', vooral bij de kinderen.

En meteen raak ! 105 cm MahiMahi

En zo zijn we woensdag 3 mei om 17.00 vertrokken vanaf Marigot Bay op Saint Martin voor de 2100 mijl naar Flores op de Azoren. De boot is volgeladen met eten, water en 500 liter diesel. We kunnen 50 dagen op zee zijn en nog geen honger en dorst lijden en we hebben diesel voor 250 uur (rustig) motoren. We gaan tenslotte door de Paardenbreedten naar de Azoren toe, een route die berucht is om de windstilten.

Ontbijt.nl: pindakaas, hagel, gouda, appelstroop, blueband

Andere koek dan de 'milkrun' van de Kaap Verden naar Suriname. Nu moeten we eerst de passaatwinden uitzeilen, dan komen we in de hogedrukgebieden, en later komen we onder de invloed van de depressietrein van de VS naar Europa.  Nou ja, dit alles volgens de pilotkaarten en cruisingroutes dan, de praktijk is iets weerbarstiger. We bepalen onze strategie op basis van de weermodellen en voorspellingen en de ontwikkelingen van de laatste week: eerst 60 graden aan de wind naar het Noordnoordoosten (zo hoog mogelijk als nog comfortabel is), dan zorgen dat we aan de rechterkant van een hoogje komen, daar doorheen zeilen of zonodig stomen, en dan aan de bovenkant van het hoog danwel onder de depressietrein meebuigen naar de Azoren.

Knutselpakketje 1

Tijdens de vaart zullen we dit plan waarschijnlijk regelmatig bij moeten stellen maar daar hebben we ook de middelen voor: via de winlink-service halen we dagelijks weerinformatie op: Gribfiles met de gedetailleerde windverwachting, weerfaxen van NOAA met de 1 en 4 daagse verwachting en de synopsis en tenslotte de METAREA4 forecast: het geschreven weerbericht met in detail alle systemen, gale- en stormwarnings en fronten. De propagatie is de hele reis fantastisch dus het kost geen moeite om alles snel via de HF-radio binnen te halen.

De Barolo heeft een email-lijst gemaakt: alle vertrekkers die meedoen zenden een keer per dag aan de Barolo een status en de Barolo consolideert dit tot een mail naar iedereen. Zo weten we wie waar vaart, wat voor weer ze daar hebben en of alles goed gaat. Erg leuk.

En nu zijn we dus onderweg, het volgende is de verzameling dagelijkse updates die we tijdens de oversteek via de HF-radio hebben verstuurd:

Spelletjes spelen op het mini-whiteboard

Dag 1: Gisteren om 17.30 vertrokken vanaf Sint Maarten, bestemming Azoren. Hopen er een dag of 20 over te doen. Lopen naar het NNO tegen een wat bokkige zee. Vannacht een visnet los moeten snijden, waren we ingevaren, konden het gelukkig vanaf de boot los snijden nadat we de boot stil hadden gelegd. Een dikke nylon lijn moest door: we konden 'm met een zaklamp van onder de boot vandaan zien komen met nog een paar boeitjes erachter. Toen we min of meer stillagen kon Robert met de pikhaak 'm ver genoeg optillen om er een mes in te zetten. Na een 'twoing' waren we vrij en een minuutje later kwam vanaf de andere kant van het roer nog een boeitje met een eindje lijn tevoorschijn. Nu weten we zeker dat alles weg is. Voor de zekerheid starten we de motor en laten de schroef draaien: geen problemen meer, doorzeilen maar. En vanaf nu alleen maar diep water dus geen nettenrommel meer. Alles goed aan boord.

Tanks vol, nog niks nodig gehad

Dag 2: We raken allemaal aardig ingeslingerd, alleen Ties moest gisteravond overgeven. Zonde van die mooie vis bij het diner: de eerste keer dat we een vislijn uitgooide was het weer raak.We vingen een MahiMahi van 105cm.Verder zeilen we 60 graden aan de ware wind naar het noordoosten en is het een beetje bumpy vanwege de golven.Alles goed aan boord en nog 1950 mijl naar Flores rechtwijzend. Dagafstand gisteren 125 mijl.

Koekjes bakken

Dag 3. DTG naar Flores 1828 mijl, rechtwijzend.Rechtwijzend wil zeggen via de korste weg maar dat varen we niet,we varen wat meer noord om dan later af te buigen naar de azoren toe.We zeilen nog steeds aan de wind tegen aardige golven in dus het is wat oncomfortabel maar het gaat prima.De luisterboeken zijn een succes. Bijna de hele dag hebben we in de kuip naar een Harry Potter boek geluisterd.Hebben er nog 3, en dan nog de hele In de ban van de ring, we komen er wel. Lekker van de Mahi Mahi gegeten.

Yachtzee ! Oh ja, en steeds meer kleren aan

Dag 4, DTG naar Flores 1708 mijl, rechtwijzend. De luisterboeken werken perfect, vandaag pas hadden we een Harry Potter boek uit dus een boek duurt twee dagen.We zeilen nog steeds aan de wind dus het is nog een scheve wereld maar koken gaat nog gewoon prima alhoewel de MahiMahi op is.Iedereen is ingeslingerd. We hebben ons HF netje gehad met de Enjoyster en de Lilly. De kinderen slapen even niet voorin, teveel lawaai en beweging, ze hebben heerlijk in de salon geslapen.

Een straaltje zon

Dag 5, DTG naar Flores 1582 mijl, rechtwijzend. Gisteren was Anneke jarig dus een birthday at sea.
Lieve mailtjes gehad via de HF-email van Heit en Mem en vervolgens lekker ontbeten met gekooktje eitjes en vers brood.De kindertjes zongen happy birthday. We maken nog goede voortgang naar Flores alhoewel de zee wat ruw is nog. Iedereen is happy. De dagelijkse radionetjes zijn gezellig. Vandaag geen andere schepen tegengekomen voor het eerst.Prachtig weer maar het wordt wel merkbaar koeler, zowel het zeewater dat nu 23.7 graad is als de luchttemperatuur: heerlijk verfrissend.

Voorin is het lawaaiig en beweeglijk, dus even in de salon slapen

Dag 6, DTG naar Flores 1451 mijl. Gisteren een heerlijk zeildag en nog steeds wind ondanks de verwachting dat we vanaf hier een dag of wat zouden moeten stomen.Een heerlijke cake gebakken en de meiden hebben het eerste knutselpakketje van tante Ietje gebruikt: groot succes.Verder vermaken ze zich met een virtueel kookspelletje, erg leuk en we mogen bestellen wat we willen.Tot nu toe 0 motoruren, nou ja eigenlijk een half in de eerste nacht: net boven Anquilla zeilden we in een visnet,
hebben de boot stil moeten leggen om het weg te kunnen snijden (vanaf de boot gelukkig) en daarna heel even gemotord om weer zeil te zetten. Boot houdt zich goed, geen problemen tot dusver

Nog maar eens een zonsondergangetje

Dag 7, DTG naar Flores 1332 mijl. De zon komt al weer op, vandaag gaan we de boordklok een uur vooruit zetten.Het is nu volle maan en de maan is de hele nacht op dus het is heerlijk licht 's nachts.
Heerlijk zeilen maar we moesten gisteren in de namiddag voor het eerst de motor bij zetten om voldoende gang te houden maar hij kon vanmorgen om 4 uur weer uit.12 motoruren tot nu toe dus, heel netjes en dan zijn we nu in ieder geval 20 kilo diesel lichter.Gisteren pannenkoeken voor ontbijt en daarna de dagelijkse dingetjes: spelletje,Harry Potter luisterboek ervoor (de vuurbeker), kleine klusjes aan boord. Routering klopt perfect tot nu toe: eerst NNO tot aan de rand van het hoogje,
dan langs het kerntje stomen en dan Z tot ZW tot W wind verder naar de Azoren, so far so good.
Alles goed aan boord en iedereen blij. Overigens kun je op de winlink site onze dagelijkse positie zien(zoeken op ons callsign PD0GG op de pagina waar winlink gebruikers hun positierapporten op een kaartje staan).

Lekker badderen

Dag 8, DTG naar Flores 1210 mijl. Gisteren overdag was heerlijk zeilen: bijna geen zee en een lekkere bakstagwind.We waanden ons in het Inschot met stroom mee. 's nachts ging de wind er uit en nu doen we maar krap aan vier knopen met uitgeboomde genua. Over de hele dag heen toch gewoon nog gemiddeld vijf dus prima. We zeilen iets meer Oost dan nodig isom wat wind van een in het weekeind voorbijkomend frontje te omzeilen. Anneke en Meike hebben koekjes gebakken.We zien voor het eerste portugese oorlogschepen (zeilkwallen). 's Nachts komen we 2 koopvaardijschepen tegen waarvan een zelfs zo dichtbij dat ie voor ons moet wijken, dat blijft apart zo midden op de oceaan.

De wind is er even uit

Dag 9, DTG naar Flores 1087 mijl. Gisteren zijn we pal Oost gaan varen omdat de depressie ten noordwesten van ons nog wat intensiveert en het windveld dus ook. Vannacht krijgen we dan een paar uurtjes een windje zes in de rug en daarna het weer wat rustiger. Ten noorden van ons staat enige tijd veel meer wind en daar blijven we lekker uit: niet perse gevaarlijk maar beter voor de boot en onszelf. Gisteren de hele dag gevist maar niets gevangen (asjemenou!), wel heerlijk zeilen.

En we hebben bezoek

Dag 10, DTG naar Flores 945 mijl. We varen weer noordoost omdat we daarmee nog steeds uit de dikste wind blijven,de modellen zijn iets bijgetrokken naar het noorden. we hebben twee keer per dag met de Enjoyster: hun computer is stuk dus ze kunnen geen weerinfo binnenhalen behalve via de satfoon met familie thuis dus we overleggenover het weer. In de nacht horen we een koopvaardijschip een jacht roepen of ie zijn navlicht aan wil doen (!). Vaste bezigheid aan boord is plastic knippen: afval gaat overboord behalve plastic, dat knippen we in kleine stukjes om in een 5 liter waterfles te doen, lekker compact. 's avonds zetten we het derde rif, de eerste keer deze reis in afwachting van de wind. Uiteindelijk blijft het bij 33 knopen vroeg in de ochtend en nu neemt het al weer wat af. We hebben contact met jacht Karma, deze ziet ons licht en roept ons op om te vragen of zijn AIS werkt: noop, we zien m niet. Leven aan boord is wat oncomfortabel met deze wind en zee maar het gaat nog prima en iedereen is wel.Vanaf vanmorgen zou ook de golfhoogte wat af moeten nemen.

Nog maar eentje

Dag 11, DTG naar Flores 780 mijl. Het waait nog steeds goed door maar gisterenavond draaide de wind naar West dus we hebben gegijpt. Dit is het echte oceaanzeilen: stijve bries in de rug en kachelen maar van de hoge bergen af.We boeken golf af een nieuw snelheidsrecord: 13 knopen. Alles gaat goed aan boord.Moreel is goed aan boord en we zijn bijna halverwege.

Hij zag dat het goed was

Dag 12, DTG naar Flores 635 mijl. Ook gisteren stond er de hele dag nog 25 tot 30 knopen wind met behoorlijk hoge zeeen, goed voor de snelheid maar het mag nu wel eens wat rustiger.Vanaf gisteravond nam de wind ook af, conform de verwachtingen en nu is het rustig zeilen met wel nog wat geslinger van de nog doorstaande hoge golven. We zijn een stel watjes geworden: dekentjes, fleeces, zeilpakken,sokken. Het ontbreekt nog net aan snowboots maar het woord is gevallen. De watertemp is 20 graden en snachts ishet ronduit fris. We varen echt een andere klimaatzone in en het zal wennen worden. We bevinden ons trouwens in de paardenbreedten maar daarvan is niets te merken: woei en woei. Onze strategie om eerder in de week wat meer Oost te varen heeft gewerkt: we sturen met wat andere Denen en Zweden die onderweg zijn elke dag een statusbericht en boten
Noordelijk van ons rapporteren nog veel meer wind. We vermaken ons nog goed aan boord, de kinderen lezen, we zijn bezig met Harry Potter deel 5 als luisterboek en we doen af en toe een spelletje. De boot is ook zonder problemen door het zwaardere weer heen gekomen: geen schadetjes of zichtbare slijtage.

Knutselen en schilderen in de kuip

Dag 13, DTG naar Flores 535 mijl. Gisteren een echt rustdagje. 's ochtends om 08.00 uur alle riffen eruit maar om 09.00 kon de motor bij en aan het eind van de ochtend was de wind volledig op zoals voorspeld. Heerlijk na een paar dagen dikke wind: iedereen een warme douche in de kuip en lekker haren wassen,we werden sinds lange tijd weer eens getrakteerd op een prachrige dolfijnenshow en omdat we op de motor voeren konden de kinderen eindeloos Wii-en want stroom zat. Tenslotte maakte Robert verse pizza en was het feest compleet.Vannacht om 01.00 uur ging de wind weer een beetje aan en sindsdien zeilen we weer lekker, niet snel maar wel steady 4 a 5 knopen. Alles goed met boot en bemanning.

Dolfijnen en walvissen spotten

Dag 14, DTG naar Flores 402 mijl. Heerlijk zeilen gisteren een groot deel van de dag. Vlakke zee, helder weer en een rustig briesje. Helaas ging tussen 15.00 en 21.00 toch de wind er weer uit en
de barometer bleef maar stijgen om te stoppen bij 1028: waarschijnlijk trok het hoog iets langzamer dan verwachtof nam de druk nog iets toe. Sinds 21.00 was het weer zeilen. Dankzij het motoren hebben de kinderen zich helemaal suf mogen wii-en en ook Robert heeft even mee ge Mario-cart. Met wat mazzel en als de weerberichten verder wat overeenkomen met de werkelijkheid komen we zaterdag a.s. aan.

Een vermoeide vogel lift een paar uurtjes mee

Dag 15, DTG naar Flores 250 mijl. Wederom heerlijk zeilen gisteren. 'Ligt de Himalaya in Antarctica?', was de vraag. Op welk werelddeel dan wel China, Tibet, Nepal, India en Bangladesh lagen. 'Afrika?'. Hmmm, rekenen, taal en spelling mag dan uitstekend gaan maar aan Topo moeten we nog even wat doen. De boeken van Meander er dus bij, en drie kindertjes aan het studeren. We waren gisteren om 05.30 precies twee weken onderweg en hebben iets meer dan 2000 mijl door het water afgelegd, 1000 per week dus, niet gek voor een zone met variabele winden en dat met nauwelijks
motorgebruik. We zien ook voor het eerst walvissen (eindelijk !) en worden in het begin van de avond nog op een dolfijnenshow getrakteerd. Deze keer grijze met een wat meer witte buik en een wat slankere bouw.

Lekker wii-en

Dag 16, DTG naar Flores 85 mijl. Het gas staat erop, gisteren de hele dag tussen de 7 en 8 knopen op het log met een 20 knopen wind ruim in de rug en daarom nog nu nog maar 85 mijl te gaan. Wel hebben we gisteren nog iets zeil geminderd om de boel heel te houden. Als de wind door blijft staan zijn we er vanavond. Het zeilt heerlijk maar we hebben het allemaal koud als we niet opletten: het lijkt wel zeilen in de winter in Nederland. De watertemperatuur is 15.3 graden waar we drie weken terug nog het dubbele daarvan zagen en we dragen zeilpakken en fleece. De Enjoyster, ons maatje waar we elke dag radiocontact mee hebben, is gisterenavond aangekomen. Omdat het zo vlot gaat mogen we al een paar dagen elke dag Zotty's: dit zijn Franse yoghurtjes die a) heel lekker zijn b) buiten de koelkast houdbaar zijn c) waarvan we er daarom een paar treetjes mee hadden. Ook eten we nog elke dag vers: het groente en fruit houdt zich nog steeds goed. De boordtemperatuur van 19 graden en een ijskoude koelkast (lang niet gezien) helpen daar ook aan mee natuurlijk. Iedereen is wel en de boot houdt zich uitstekend.

Land in zicht

Dag 16, Vanmiddag om 17.00 hebben we vastgemaakt op Flores zoals al door enkelen opgemerkt op Marinetraffic. De laatste mijlen onder dolfijnenescorte en een ontvangstcommitee van Peter en Mirjam van de Enjoyster die eerder al waren aangekomen, 2100 mijl rechtwijzend / 2300 door het water in exact 16 dagen. 2 dagen geen wind, 2 dagen heel veel wind en de rest 'lovely sailing' in windkracht 3-6. Geen schade aan / problemen met de boot en iedereen gezond en wel. Nu een boerennacht.

Flores !

En nu zit de eerste dag op Flores er al weer op. Na heerlijk uitslapen zijn naar het stadje Lanes gelopen en de eerste kennismaking smaakt goed: overal mooie bloemen, een mooi stadje, prachtige natuur, een erg hartelijke havenmeester en tot slot een betaalbare supermarkt en gratis Wifi in de haven. Check-check-check. Voor morgen en overmorgen hebben we een auto gehuurd dus we gaan het eiland eens goed verkennen.

Zicht op de haveningang

Nog even wat feiten en bevindingen van de oversteek:

• De afstand was 2100 mijl rumbline, en we hebben ongeveer 2300 mijl gezeild
• Hier deden we exact 16 dagen over, waarvan we ongeveer 35 uur hebben gemotord. We dachten er ongeveer 20 dagen over te gaan doen maar de weergoden waren ons goed gezind en de routering was perfect.
• We hebben maar 1 keer hoeven 'duiken' voor een langstrekkende depressie, hierdoor bleven we onder de 35 knopen wind en 4 meter zeegang. De omweg was maximaal 30 mijl.
• Het schrobben van het onderwaterschip heeft absoluut zin gehad: de boot liep uitstekend
• We hebben dus nog ongeveer 450 liter diesel over: in Nederland maar een dieselauto kopen ;)
• Gemiddeld gebruikten we per dag 10 liter water uit de tanks, 5 uit flessen en nog 1 liter fris of sap: 16 liter per dag totaal, erg netjes. We hadden in totaal 550 liter in de tanks, 160 in flessen en 90 liter aan melk, fris en sap. De reis had dus best iets langer mogen duren.
• De enige schade was, wederom, een gebroken glas in een kastje
• Groenten en fruit bleven de hele reis goed: paprika, wortel, lenteui en kool in de koelkast, appels, sinasappels, komkommer, tomaat, pompoen, aardappelen, uien en knoflook in de voorraadkratten en netten buiten de koelkast. Het wordt dus een goede kerst voor de blikkeninzameling bij Berkenbosch.
• Vissen wou niet zo: we vingen een MahiMahi in het begin, en daarna hadden we enkel een paar aanbeten. Misschien gingen we steeds te hard, of is dit stuk Oceaan minder visrijk. Geen verse tonijn dus deze keer helaas.
• We hebben elke dag normaal kunnen koken en vers gegeten, en daarbij twee keer cake en een keer koekjes gebakken
• De Ovni is en blijft een fantastische boot om comfortabel en veilig mijlen te vreten
• Nagenoeg elke dag hebben we wel een ander schip gezien (op de AIS of een echte 'visual')

Zweed jij ook?

Onze laatste week (hopen we) in Marigot Bay, Saint Martin! De weermodellen laten nu een stabieler systeem zien vanaf begin mei. Weliswaar onder invloed van lage ipv hoge druk, maar we gaan niet wachten tot er een Azoren-hoog ligt. We zetten een voorzichtige vertrekstreefdatum neer op woensdag 3 mei en als we dit overleggen met de Anna Lisa dan zijn zij er ook voor om daar naar toe te werken.

Ties en Thomas op de Polonika

Dit betekent dat we beginnen met het opstellen van een klussenlijst waarvan we dagelijks dingen af kunnen strepen. We hoeven er niet hard tegenaan te werken, gelukkig. Elke dag strepen we wat af en ondertussen doen we school, hebben we gezellige thee/koffie of borrelmomenten met andere schepen en we ontmoeten zowaar nog nieuwe Nederlanders die ook weer over gaan steken naar Europa. We merken dat de nieuwe accu's een wereld van verschil maken met de vorige. We hoeven geen motoruren meer te draaien om de accu's bij te laten. De zonnepanelen en de windgenerator vullen de accu's continu met stroom.

Het strand bij Phillipsburg

Op dinsdag gaan we met de bemanning van de Anna Lisa en Sofia van de Polonika met hun twee kinderen met de bus naar Phillipsburg. Zij zijn daar nog niet eerder geweest en wij willen wel even een uitstapje maken en kunnen dan meteen Caribische jurkjes scoren voor de meiden. Ze willen die graag als souvenir en we weten dat ze daar voordeliger zijn dan in Marigot. Phillipsburg zelf is nog net zo troosteloos als de laatste keer dat we er waren, al is het er deze keer lekker rustig omdat er geen cruiseschepen aan de terminal liggen.

Home cinema classics: The Blues Brothers

Op woensdag is er een meeting van binnenkort-vertrekkers-naar-de-Azoren. Er zijn zo'n 12 schepen die aan deze meeting meedoen en het is zowel gezellig als nuttig. Wat ons opvalt is dat het alleen maar Duitsers, Denen en Zweden zijn die aan deze meeting meedoen. Ons Zweeds was natuurlijk al heel aardig (ahum) maar inmiddels zijn we bijna 'vloeiend'. We komen in contact met Thomas, van de Lilli. Hij heeft een SSB-installatie met DSC-functie en we spreken af om onderling testen te gaan uitvoeren voor een DSC-noodoproep. Robert heeft namelijk een DSC-ontvangstantenne geïnstalleerd en we willen weten of deze goed functioneert. Thomas blijkt de eigenaar van het prachtige houten zeiljacht Lilli, we hebben deze boot met bewondering bekeken toen we 'm aan de steiger op Tenerife zagen liggen.

Wanneer we op donderdag op de afgesproken tijd willen testen, blijkt dat de installatie van Thomas niet goed werkt. Robert vaart erheen om te kijken of hij kan helpen. De rest van de dag knutselt hij daar aan de installatie. Opvallend is dat Thomas al een aantal keren electriciens aan boord heeft gehad om te onderzoeken wat er mis was met zijn SSB en keer op keer werd gezegd dat er electrisch gezien niks mis was. Toch vindt Robert snel het euvel, de antenne is bij installatie verkeerd gemonteerd en maakt kortsluiting. De reparatie kost wat meer tijd maar de mannen vermaken zich er de hele dag mee.

Als de zender zelf goed werkt gaan ze door met het solderen van de Pactor-modem kabels: Thomas kon van de buurman een modem overnemen dus deze hangen we er nog even aan. De passende software wordt nog even gekopieerd van onze laptop en na een werkdag als maritiem electronicus is iedereen blij. Thomas is dolblij met Robert's werk en als dank nodigt hij ons allemaal uit om uit eten te gaan op zaterdag.

Met zijn allen in de bus naar Phillipsburg

Op vrijdag doen we school, we zwemmen even lekker en doen 's middags een grote ronde boodschappen bij de plaatselijke SuperU. We mogen gebruik maken van de boodschappen-bolderwagen van de Polonika, dit scheelt ons veel sjouwwerk! De kinderen blijven op de boot, ze genieten van de wifi en Ties voelt zich wat ziek dus doet rustig aan.

In de namiddag hebben we een superleuk weerzien met de Agaath en de Zahree, zij zijn hier gisteravond aangekomen in de baai. Donatien viert haar verjaardag en we worden heerlijk verwend met zelfgemaakte worteltaart, lekkere hapjes en zelfgemaakte courgettesoep. We vernemen dat de Island Lady ook morgen in Marigot Bay aankomt. Zoetjesaan wordt het weer een Hollandse enclave dus.

De ouders van Robert kregen in NL een koninklijke onderscheiding

Ondertussen houden we natuurlijk de weersystemen in de gaten en we zien dat het vertrek op 3 mei nog steeds reëel is. We hebben er zin in om de boeg weer naar het Oosten te richten en zo dichter bij huis te komen. De andere boten schuiven hun vertrekplannen ook op richting woensdag, het beste moment voor wat het waard is: het weer is op zo'n lange termijn niet te voorspellen maar een goede start is het minste wat je kan afwachten. De Lilly gaat wel zondag onderweg en de Careka op maandag.

Op zaterdag staat er veel wind dus we gaan nog maar even niet de mast in, er zijn nog wel andere klusjes te doen: Robert haalt de windvaanstuur uit elkaar om alle lagers en verbindingen schoon te maken en het pendulum blad door te bouten: de bevestiging is wat 'fragiel'. Door wat onhandig optillen maakt Robert met het vaanblad een klein scheurtje in de buiskap maar met het door Rolf bij vertrek meegegeven reparatiemateriaal is het zo weer gefixed.  Rond etenstijd gaan we naar de Lilly, doen een sundowner aan boord en vertrekken dan richting restaurant Le Spinaker in Marigot.

De DSC functie werkt nu ook

Met Thomas (zijn vrouw Lilly was eerder zaterdag al met het vliegtuig richting huis gegaan) en zijn opstappers Michael en Michael (die met hem overvaren) hebben we een heerlijke avond met even heerlijk eten: Le Spinaker is met stip het beste restaurant waar we hebben gegeten in de Carieb: super Ceviche van Mahimahi,  tonijn in teryaki, en allemaal verser dan vers. Zo wil Robert nog wel eens een dagje sleutelen aan de boordelectronica (had ie ook wel om-niet gedaan natuurlijk maar zo'n bedankje is toch wel erg fijn). Als kers op de taart hebben ze bij het restaurant jonge poesjes: na het eten komt er een kartonnen doos met 10 weken oude katjes op tafel (alleen om figuurlijk op te eten).

De schoonmaakploeg (Meike schrobde ook mee maar moest even de foto maken)

Pas om 23.00 uur zijn we terug op de Lilly, wensen Thomas en zijn crew een goede vaart en varen terug naar de Grutte Grize om als een blok in slaap te vallen. De hele dag druk met klusjes en dan nog zo'n avond: devastating.

Zondag gaan we verder met voorbereiden: Anneke gaat de mast in om alle verstaging, blokken en vallen te controleren en alles ziet er nog uit als toen het spul op de schagen lag in Drachten. Een fijn idee, want met 2300 mijl oceaan voor de boeg in wisselende condities moet alles wel blijven staan. Ook is het wasdag: Anneke draait alle was bij de self-service wasserette waar ze verbluffend snel internet hebben. In een paar uur trekken we nog even alle Harry Potter en In de ban van de ring luisterboeken binnen. De kinderen komen ook digitaal aan hun trekken met het thuisfront en hun Sims-spelletjes.

Kunstig

 De tijd gaat snel want ondertussen druppelen andere boten binnen en hebben we hier en daar praatjes en borrels: de K'dans, Island Lady, Zahree, Agaath, Enjoyster, Nostress, een gezellige boel.

Maandag komt het piece-de-resistance: met vijf man gaan we te water om het onderwaterschip schoon te maken, een bereklus maar heel belangrijk zeker als er veel op de motor gevaren moet worden. En er zit wat onder: een bioloog zou er erg graag onderzoek willen doen. Met plamuurmessen en borstels gaan we aan de gang. Anneke en Ties duiken diep genoeg om ook het zwaard helemaal schoon te maken. Aan het eind van de middag is het hele onderwaterschip brandschoon en wij zijn goed moe: het is erg intensief om steeds te duiken, wat schoon te maken, weer te duiken etc.etc. Op een volgende tocht nemen we een klein duiksetje mee zoals we ooit mochten lenen van de Novatrix. 's avonds komen Jouke en Pleuni van de Island Lady een borrel halen en we spreken alvast een reunie af in Friesland met de familie Bijlsma: lekker valkje zeilen, weer eens wat anders.

Daar !!! Een enorme vis

Ties vraag zich af wanneer de Tsuru op Sint Maarten aan zou komen. Robert zegt 'ik verwacht ze nu nog niet want ze hebben wind tegen vanaf de BVI', maar we kijken uit het raam en verrek ze liggen 50 meter achter ons vers voor anker. Dat is leuk, spreken we elkaar net nog even voor ons vertrek. Zij zullen een weekje later onderweg gaan.

De weermodellen zijn nog steeds goed voor een vertrek op woensdag dus dinsdag gaat Robert met Ties naar de Carrefour voor groente, fruit, vlees en kaas. Op Sint Maarten wordt al het verse spul gekoeld ingevlogen dus de houdbaarheid is minder dan wanneer je lokale spullen op de markt koopt zoals op de Kaap Verden. In de winkel treffen we nog de Nostress en Gaby van de Island Water World: nog ff bijkletsen. Ook lopen we de Nederlander tegen het lijf die vorig jaar de Westwind van de Zeezeilers van Marken naar de Azoren gevaren. Hij zal Rob de groeten doen van ons.

Met een dinghy vol met verse spullen komen Robert en Ties terug: hierna is er voor 50 dagen eten en drinken aan boord van de Grutte Grize, waarvan voor 20 dagen vers, en we kunnen nu echt weg.

Galgenmaal

's Avond hebben we een galgenmaal met o.a de Anna Lisa en de Barolo die de komende dagen onderweg gaan. We verblijden restaurant L'Arhawak met 18 hongerige magen en houden de eigenaar aan zijn eerdere belofte van een gratis welkomstdrankje: er verschijnen heerlijke cocktails van het huis, alcoholvrije voor alle kinderen. Het uitserveren van 18 maaltijden kost wat tijd maar het is gezellig dus we hebben geen haast. Er is bij iedereen een gezonde spanning in verband met de aanstaande tocht. De kinderen verorberen een full-size pizza respectievelijk een heel bord spareribs: zeker trek gekregen.

Woensdag is het nog hard werken om de laatste dingen te doen: zeilen er af om nog even alle stiksels na te lopen maar alles ziet er nog uitstekend uit op een klein naadje in de genua na. Het grootzeil houdt zich fantastisch (UB Sails: wat een topzeil, drie jaar oud en nog niets aan versleten of hoeven te repareren), en de genua is ook meer dan goed (M-sails: hier en daar een stikseltje waar een draadje door moet maar eveneens dik tevreden). De dinghy moet leeg en aan dek, de motor op het hek, alle spullen aan kant, jerrycans vastgesjord, de kotterfok erop en zo nog tientallen laatste dingetjes. De kinderen zijn vandaag een beetje verloren maar klagen niet: ze weten dat er even doorgepakt moet worden en storten zich op Ipad, boek, film en Wii.

De Anna Lisa gaat onderweg

Dan, aan het eind van de middag komt de Anna Lisa langsvaren: zij gaan onderweg en niet veel later lichten wij het anker: nog even de watertanks optoppen in de marina en dan is het om 17.00 echt zo ver: trossen los voor de lange haal naar de Azoren, we zijn er klaar voor. Uitgezwaaid door de Island Lady en de Zahreetjes gaan we onderweg.