De Hort(a) op

Onze boordtijd moest na aankomst op Flores nog twee uur vooruit: tijdens de oversteek overbrugden we 4 tijdzones maar de zonsopkomst- en ondergang sloten goed aan bij ons wachtsysteem dus lieten we het bij twee uur verschuiven. Daardoor hadden we op Flores wel even een dubbele zomertijd-overgang te verhapstukken. Even wennen aan de extra lange avond.

De grote kerk van Lajes

Als we zondag om 09.00 uur wachten op de huurauto komt er niemand. Het wordt halftien en tien uur maar nada. We hebben geen telefoonnummer van de verhuurder dus laten het maar even zo, maandag zien we wel verder als de havenmeester er ook weer is die de huur voor ons had geregeld. De kinderen gaan aan de wandel bij de grote pier en zien walvissen vlak voor de kust. Anneke en Robert gaan een stuk wandelen richting Fazenda, een dorpje verderop.

Bloempjes plukken

We komen langs uitzichtpunten en de wegkanten, tuinen en landerijen zijn bezaaid met prachtige bloemen. Hier ontleent Flores natuurlijk ook haar naam aan. Bijna alle bestuurders van auto's die ons tegemoet rijden groeten, het is duidelijk dat dit eiland nog niet is overspoeld met massa-toerisme.

Een van de twee boeketjes

Wat ook opvallend is is dat tuinen en huizen over het algemeen prima verzorgd zijn, evenals het openbare terrein. Ook staan er overal vuilnisbakken. We laten ons vertellen dat mensen gewoon niet zoveel beters te doen hebben dan huis en tuin bijhouden en de omgeving wat netjes houden. Anneke en de meiden gaan wilden bloemen plukken en komen terug met twee prachtige boeketjes voor aan boord.

Stukje seafront van Lajes

Een bordje 'book exchange' bij een huis valt op. Robert loopt naar binnen en treft een Franse zeiler aan die hier is blijven hangen. Zijn boot hadden we al op de wal zien staan in de haven. Hij runt een boekenuitleen/ruilplaats en de boeken liggen op taal gesorteerd. Twee boeken kon hij niet plaatsen, we helpen hem door ze te identificeren als Fins (heel veel medeklinkers en uti's and ati's) en Deens (met de AE-letter).

Zicht op de haveningang en een beetje strand

Op het strand naast de haven zijn barbeque-plekken en deze nodigen uit om fikkie te gaan stoken. Amarins en Ties sprokkelen een mooie berg hout en onderin de boot vinden we nog knakworsten voor erop. Nog een deegje maken en we kunnen broodjes met worst maken. Iets verderop groeit een soort bamboeachtig riet en terwijl Robert en Ties de fik verzorgen, bouwen Amarins en Meike een soort tipi van het riet.

De haven vanaf de weg tussen Lajes en Fazenda

Halverwege de avond vinden we het wel welletjes: het wordt snel fris en ondanks lange broeken en truien lonkt de boot met dieselkachel. Kachel? Jawel, sinds onze aankomst hebben we 's avonds de kachel aan en de luikjes erin. En dat terwijl vanuit Nederland berichten over prachtig voorjaarsweer komen. En het is niet alleen subjectief (als in we komen net uit de tropen) maar ook objectief fris: de middagtemperatuur op Flores is 13 graden en zonder zon is dit werkelijk koud.

Zo anders dan waar we vandaan komen

Als we terug de steiger oplopen zien we een jacht binnenlopen. Het strijken en aanlopen kost wat meer tijd en we vermoeden een solo-zeiler. Inderdaad, niet veel later helpen we Jimmy met aanleggen. In twintig dagen is hij van de BVI gekomen en hij is blij er te zijn. Eerste vraag: 'Is hier een cafe waar ik nog een borrel kan halen'.

Kerk in Fazenda, mini-dorpje op een mini-eiland en dan toch zo'n kerk, en prachtig onderhouden

Maandagmorgen gaan we naar de Havenmeester om ons formeel aan te melden wat vlot en makkelijk gaat. De havenmeester belt nog even met de autoverhuur, deze kreeg gisteren de verzekering niet rond maar had dus ook niet even wat laten horen, slordig. Anyhow, ze kwamen nu direct de auto brengen. Als Robert terug komt bij de boot heeft Anneke net Robert's ouders op de skype. Ze zitten bij het reisbureau en overleggen even met ons over wat een handige datum is naar de Azoren te komen. Het wordt 4 juni in Punte Delgada op Sao Miguel. Leuk !

Doorkijkje vanaf Lajes

Als de auto is gebracht gaan we meteen op pad. Het eerste doel is de hoofdstad Santa Cruz omdat daar een walvismuseum zou zitten wat erg interessant is. Helaas is het op maandag dicht, hoewel op de website staat dat het open zou moeten zijn. Het kleine haventje in Santa Cruz is in het echt inderdaad zo eng als de pilot doet vermoeden. Alleen voor de durfals kunnen we beamen en sowieso met deze zuidwestenwind volledig 'untenable'.

Broodjes bakken, worstje erin, mjam !

We rijden door naar Punta Delgada op het uiterste Noorden en naar de vuurtoren. We vinden wederom een soort park met BBQ plekken. Deze keer ligt er zelfs hout klaar, het is hier bbq-paradijs. Helaas hadden we voor de lunch alleen broodjes en ham en kaas mee dus er was niks te grillen. Punta Delgada zelf is niet bijzonder, Flores moet het hebben van het natuurschoon en dat is er dan ook in overvloed. De rit over het eiland is prachtig zover.

Bij Santa Cruz

 Vanuit Punta Delgada gaan we dwars over het eiland richting Faja Grande aan de zuidwestkust. De weg voert over een hoogvlakte en langs meren die prachtig zouden moeten zijn maar we zien er niets van: het hele 'binnenland' zit in de dichte mist die in woeste flarden door de wind over de weg heen jaagt. Ook een mooi gezicht maar we hadden liever helder weer gehad. Als we aan de andere kant van het eiland weer iets afdalen rijden we de mist (of eigenlijk wolken) weer uit en is er weer van alles te zien.

BBQ-plek-de-luxe met hout en wasbak met stromend water

De eerste stop aan deze kant is bij de Poco da Ribeira de Ferreiro: een bovenmeer waar verscheidenen watervallen in uit komen. We moeten ongeveer 600 meter lopen/klauteren om er te komen en ook de weg er heen schitteren. Een heel aantal van de watervallen hadden we al van verder af gezien en we hadden niet durven hopen er zo dichtbij te kunnen komen.

De noordkust bij de vuurtoren

 We rijden door naar Faja Grande, een grote cascade-waterval en we vallen in herhaling: het is wederom erg mooi. De kleuren groen, de begroeiing die het midden houdt tussen subtropisch en maritiem, de ruige natuur, de kleine dorpjes en de vriendelijk mensen: Flores is een dikke ok en we zijn blij dat we hier landfall hebben gemaakt in plaats van op de standaardplek Faial.

Hele mosvelden, het lijkt wel modelspoorbaan-begroeiing.

Dinsdagmorgen wordt de auto weer door de verhuurder opgehaald, of eigenlijk wordt ie doorgegeven aan onze Zweedse buren die ook een dagje gaan toeren. Wij doen weer eens school, de kinderen gaan later lekker spelen en 's avonds stoken we weer een fikje op het strand. De Aurora komt ook aan vanuit New York, de haven begint aardig vol te lopen.

Mist in het hoogland, water in overvloed

Wij gaan in ieder geval ruimte maken: woensdag willen we naar Horta op Faial. Voor vrijdag is een diepe depressie voorspeld dus het is of donderdag binnen zijn, of pas na het weekeinde. Het is 135 mijl varen dus een nachtje door. We vertrekken om negen uur na het uitklaren wat hier tussen de eilanden ook nodig is.

Wandelpad naar de Poco da Ribeira

Er staat ongeveer 20 knopen wind maar nog wel ongeveer 3,5 meter zee van de harde wind van de afgelopen dagen dus het is wat hobbelen maar het schiet wel lekker op. 's Nachts zakt de wind er wat uit en zetten de motor zachtjes bij om het rollen op de hoge golven wat de dempen en om voldoende snelheid te houden en zo lopen we om half tien 's ochtends op Faial aan wederom geescorteerd door vele dolfijnen.

Bij de Poco da Ribiera

Aangekomen bij Horta komen we meteen cold-turkey in de drukte: Horta is de verzamelplek voor zeilers die terug naar Europa gaan en bovendien komt hier ook de ARC Europe nog aan over een paar dagen. Het ligt drie-dik aan de meldsteiger en aan alle pieren liggen boten gestapeld. Na een half uurtje ronddrijven kunnen we vastmaken bij de meldsteiger en begint het aanmeld proces: eerst naar de havenmeester voor hopelijk een plekje, dan naar immigratie, customs en de maritieme politie. Gelukkig zit het wel allemaal in het havenkantoor dus met een half uur is het klaar.

De Poca da Ribiera

 Als Robert bij de havenmeester zit hoort hij Thomas van de Anna Lisa de havenmeester roepen op de marifoon of hij op plekje 29 mag gaan liggen (Anna Lisa ligt 3-dik en ziet een lege plaats in de buurt). 'El Capitan, here The Dutchman' is de reactie omdat Robert de marifoon even mag gebruiken. Thomas snapt er even niks van want hoe groot is de kans....Wij hebben in ieder geval mazzel: we krijgen een plek in een box dus geen gestapel en overstappen over andere boten. En het is ook nog naast de Barolo, Deense vrienden, en schuin tegenover de Anna Lisa. Goed geregeld.

De Faja Grande

We moeten nog even wachten tot de box vrij is en er komt een Frans jacht langszij. De dochter begint in het voorstag te klimmen zoals we nog nooit hebben gezien en ineens wordt het duidelijk: het is een jacht met circusartiesten. Ze verdienen de kost met het geven van optredens en zijn al 13 jaar onderweg. Vader en moeder doen ook even een kunstje en we hebben een leuk gesprek. Ties krijgt een lesje 'hoe klim je handig' en niet veel later zijn Amarins en Ties gezellig aan het spelen bij de buren.

Horta

Hans van de Barolo komt ook al even langs lopen, hij had ons over de marifoon gehoord. En als we niet veel later op onze plek liggen komt Troels aan boord en komen Peter en Mirjam van de Enjoyster ook even langs: gezellig zo'n verzamelhaven. De volgende missie is echter niet 'social' maar douchen. Horta heeft weer warme douches en dat hebben we sinds Martinique niet meer mogen beleven.

Goed voorbeeld doet volgen

Douchen kost twee euro maar dan krijg je wel van de dames die het gebouw beheren een schone, droge handdoek en we onderhandelen dat de kinderen gratis mogen. Anders zou even allemaal douchen tientje kosten en dat is wat gortig. Als iedereen weer fris en fruitig is gaan we de stad in. We lopen langs de kades die vol staan met de bekende muurschilderingen: elke jacht laat een schildering achter als gedenkteken en we komen veel bekende namen tegen (Dixbay, Schorpioen, Blauwe Pinguin, en nog veel, veel meer).

En Ties krijgt even een spoedcursus

's Avonds gaan we naar Cafe Peter Sport, het legendarische zeilerscafe waar iedereen verzamelt voor een drankje en een praatje en vanavond ook een stukje muziek. Samen met Hans, Helle en Thomas hebben we een leuke avond en terwijl de kinderen op de boot in diepe rust zijn maken wij het gezellig laat. (Nou ja laat, half een...valt nog wel mee).

Cafe Peter Sport

Vrijdag komt het verwacht slechte weer. Het waait pittig door, er valt veel regen en buiten staat een woeste zee, zelfs onder de lij van het eiland. Het lijkt wel herfst in Nederland. Een prima dag voor school en om wat dingen te regelen: een gasfles vullen, een boodschapje en we gaan naar de VVV: deze hebben voor de Barolo en de Anna Lisa een toer over het eiland Pico geregeld op maandag (hier aan de overkant).  Voor ons regelen ze dat we ook aan kunnen haken met een extra auto voor een rondrit, een bezoek aan de beroemde vulkaan en een wijnproeverij.

Ze doen hier ook aan codes geel, oranje en rood

's Avonds gaan we uit eten bij de chinees. Portugal/de Azoren is een zegening qua horeca. Een dagmenu voor 5 of 6 euro en een drankje voor een euro, dan wil je nog eens buiten de deur eten of een drankje doen. De Chinees heeft ons met heerlijk eten verwend, dat was voor het laatst op La Gomera. We blijven nog een paar dagen op Faial hangen: er is hier dit weekend een groot festival met muziek en eten en drinken op straat. Maandag gaan we toeren op Pico om daarna de boeg te richten op het volgende eiland: Terceira.

Fijn dat we in de haven liggen

Hopelijk houdt het weer zich aan de voorspelling dat wind en zee kalmeren want vooralsnog is het hier bar en boos. We houden de updates van bevriende boten die ook onderweg zijn naar de Azoren goed in de gaten en gelukkig zijn Novatrix, Tsuru en de Island Lady nog veraf genoeg om geen last van dit weer te hebben. De Carena en de Florentine zijn wel in de buurt en liggen bij of sturen zuidoost en maken het goed. Het is voorbij met het voorspelbare passaatweer maar dat wisten we al wat langer.