Maken dat je wegkomt

Mindelo is het laatste eiland van de Kaap Verden wat we aandoen voordat we de Atlantische Oceaan oversteken. We zijn onder gelijken: de haven en ankerplaats ligt vol met jachten die zich klaar maken voor de grote oversteek.

Oud koloniaal gebouw, mooi uitziend verval

 De meesten gaan rechtstreeks naar de Carieb, en de Nederlandse jachten gaan over het algemeen allemaal eerst naar Suriname. Regelmatig komen er mensen met winkelkarretjes de steiger op vol met water en proviand en elke dag hangt er wel iemand ergens in de mast voor de noodzakelijke controles.

Tropische kerststal

Op zich hebben wij niet zo veel klusjes over dus we kunnen ook nog genieten van Mindelo en de omgeving. Op vrijdag gaat Robert met Meike naar Sao Antao, een eiland wat nog mooier zou zijn dan Sao Nicalao (kon dat dan?).  Ties en Amarins blijven met Anneke thuis omdat ze niet wilden opschieten met school. Het eiland is eigenlijk niet makkelijk met eigen boot te bevaren maar er gaat iedere ochtend een ferry heen en 's middags weer eentje terug. De ferry komt Robert enigszins bekend voor, mede door de nederlandse bordjes die de ruimtes aanduiden. Robert gaat op zoek naar een registratie en ja hoor: het is de voormalige Oost-Vlieland die hier in de vaart is genomen. Home sweet home.

Dus....

Samen met Renee (Emerald Bay) en Jay en Damon gaan we naar de overkant en huren een alugier om ons het eiland over te rijden.

In de Alugier

 Het eiland is overweldigend mooi: af en toe durf je bijna niet naast de auto te kijken zo diep zijn de valleien en ravijnen. We hebben onderweg een heerlijke lunch waar we erg lang op moesten wachten: de kok wilde zo goed zijn best doen om iets moois te maken dat het wat langer duurde.

DHL-ezel

Sao Antao

Sao Antao

Duizelingwekkende dieptes op Sao Antao

Helaas was de waterval droog

Cobble-road

Vulkanische rug op Sao Antao

Aan de Noordwest kust van Sao Antao

Op zaterdag verplaatsen we ons van de ankerplaats naar de jachthaven: de focus verschuift naar vertrekken en alles wat daarvoer nog moet gebeuren. Het is ook duidelijk dat de weerberichten beter zijn geworden: de haven en ankerplaats loopt half leeg met vertrekkers die op de eerste goede berichten vertrekken. Wij wachten nog even tot het nieuwe weerpatroon echt 'inslijt': we willen de knikken in de isobaren rond 10 graad noord kwijt zijn, de ITCZ nog wat verder naar het zuiden zien zakken. We verwachten dat dit rond dinsdag het geval is. Duurt het wat langer dan wachten we nog even, het is hier prima toeven.

De kinderen bedenken dat speculoos naar pepernoten ruikt dus we mixen een potje speculoos met bloem en maken zowaar redelijk fatsoenlijke pepernoten. Later krijgen we van Sinterklaas-schorpioen echte pepernoten mix dus de decembersfeer komt er goed in.

Speculoos-noten

We halen de gerepareerde spinnakerboom op: deze is vakkundig gerepareerd door Boat CV en kopen een reserve grootzeilval voor het geval dat. De zeilen worden door ons nauwkeurig geinspecteerd op losse naadjes en ander naderend onheil: Anneke repareert een naadje in de genua en eentje in het grootzeil: alles ziet er verder uitstekend uit.

Anneke en de mast

Anneke gaat ook nog de mast in om de SSB antenne anders te bevestigen en alle verbindingen, blokken en lijnen bovenin na te lopen. Alles ziet er prima uit gelukkig.

We tanken water en vullen de voorraden aan in de supermarkt.  Er loopt altijd iemand mee van de supermarkt naar de haven zodat de inhoud van de kar moeiteloos aan boord verdwijnt. We houden vanaf de Canaries in een spreadsheet bij wat we in voorraad hebben en wat we gebruiken: zo kunnen we heel eenvoudig een lijstje maken van wat er bij gekocht moet worden. Dit beperkt zich tot zaken als water, meel, rijst, pasta, jam, melk, frisdrank en andere basics: een teken dat we dus inderdaad leven op wat we vers kopen en alleen de basis uit de voorraden halen.

Uit Nederland horen we dat met Tijgertje in Sneek niet zo goed gaat: hij heeft stress van de andere kater in huis. Gelukkig willen onze huurders ook wel op Tijgertje passen, zolang het niet bij hen tot problemen leidt.

Tussendoor doen we school, hebben gezellige borrels met de andere boten en zwaaien regelmatig vrienden uit die de trossen los gooien: Bojangles, Schorpioen, Blue Nose, Emerald Bay, Jay, Umnyama, Lisa, en nog vele anderen gaan onderweg.

Maandag is het 5 december dus pakjes-avond ! Overdag doet Robert de laatste boodschappen op de groente- en fruitmarkt: met elkaar 30 kilo aan groente en fruit: (zoete) aardappels, ui, knoflook, pompoenen, witte kool, tomaten, paprikas, limoenen, wortels, bananen, pepertjes. En dan alles zo groen en onrijp mogelijk zodat we het nog even kunnen bewaren.

Galgenmaal in de Club Nautico. Sublieme hamburgers hier !

Dan is het tijd voor de surprises: de kinderen hebben prachtige dingen geknutseld. Ties een beanie van echte stof, Amarins een zuurstok en Meike een net echt fileermes in een doosje. Papa had een engelse speurtocht voor Ties gemaakt en Mama een kluwen-vislijn-surprise. Gelardeerd met pepernoten en warme chocomel was het een Sinterklaas als thuis maar dan een beetje warmer.

En dan wordt het dinsdag. De weerberichten zijn  zoals we ze willen zien: stabiel passaat, geen rare knikken in de isobaren en een zuidelijiker ITCZ: kortom we gaan ! Als we los maken om diesel te bunkeren komen er anderen aangesneld: jullie gaan toch niet nu al ? Nee hoor, 15.30 is het plan, na een lunch in de Club Nautico als galgenmaal. De Tsuru zal samen met ons vertrekken en de Freya, Agaath en Zahree een paar dagen later. Het voelt dubbel: de Kaap Verden waren prachtig, zowel qua natuur als qua mensen, sfeer en cultuur maar de oversteek en Suriname lokt ook, en we moeten eens gaan.....en zo gebeurt.