Temporarily swallowed the hook

En daar lig je dan op Saint-Martin. Het laatste 'bezoek' is geweest, aan de horizon liggen de Azoren te lonken en bijna automatisch gaan we over op 'logistieke modus': lijstjes maken, klusjes doen, ofwel nadenken over wat er allemaal nog 'moet' voor we onderweg kunnen.

En tussen al die praktische zaken door zijn we nog steeds op een leuk eiland, is het prachtig weer en zijn er leuke mensen om ons heen. Het is dus de kunst evenwicht te vinden tussen genieten van het hier en nu en ons voorbereiden op het straks.

Wassen maar

We beginnen op maandag (11 april) met het verwerken van een baal was. Op het terrein van de Super-U zit een grote self-service wasserette. Er gaan 3 grote machines vol met alles wat we te wassen hebben. De naburige McDonalds is een mooi wachtlokkaal: voor een drankje of een ijsje de hele middag internet.

Maanopkomst boven de heuvels

De kinderen hadden op zondag met Beppe al een goede bakker ontdekt en de kinderen zijn elke ochtend eager om brood te gaan halen: voor 4 euro 5 knapperig verse stokbroden van boulangerie 'Le Divin'. Lekker met de dinghy naar de wal, brood halen, en weer terug scheuren naar de boot. Kinderen blij en Papa en Mama blij met de broodservice.

Ties op de waveboard

We maken kennis met wat boten om ons heen: WIN2WIN ligt hier, de Arcadia en ook een Canadees jacht met twee kinderen (Simon en Wavey) in de goede leeftijd. De kinderen gaan zwemmen en proberen tot de bodem te duiken wat uiteindelijk iedereen lukt. Vanaf ongeveer 4 meter diepte worden lege flesjes en zand opgedoken. En een zeekomkommer. 'Wist je dat als de zeekomkommer aangevallen wordt dat ie dan zijn organen uitspuugt zodat dat opgegeten wordt ipv hijzelf?'. 'Kijk maar.....'. Weer wat geleerd, lekker idee, maar wel slim van het beestje. En gelukkig groeit het weer terug in tegenstelling tot bij ons mensen.

 

Fik op het strand, altijd goed

We worden uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje: op een van de Canadase boten is een dochter jarig en er is een feestje georganiseerd op 'Discovery Island'. Dit is het kleine eilandje in de lagoon met alle tentjes waarvan we dachten dat het een soort mini-community was maar het is dus een kinder-speeleiland. Er verzamelen zich een mud kinderen met ouders en we hebben een leuke middag en avond met kampvuur. De kinderen waveboarden achter een snelle dinghy en vooral Ties weet er raad mee: als een volleerd boarder komt ie trots voorbij. 'Zag je dat?!!!'.

En Amarins natuurlijk ook

Als we terugmotoren naar de boot in Marigot Bay is het nog even goed opletten. Het is inmiddels donker en we hebben geen verlichting op de dinghy en er jakkert hier heel wat aan motorbootjes in de rondte. Met de strobe op de iphone verraden we onze aanwezigheid en we komen veilig aan op de Grutte Grize.
Halverwege de week beginnen we aan de echte bootklussen. We scheren een nieuwe grootzeilval in en zetten de oude in de kraanlijn en verhuizen de kraanlijn naar de zijkant van de massttop. Nu hebben we 3 vallen achter de mast, dus er kan eens wat stuk gaan zonder dat we direct op zee de mast in hoeven te klimmen. We scheren de bakstagen om zodat de wat versleten stukken aan de haalkant zitten en draaien ook nog even het kotterval om. Alle vallenboel is daarmee 'ocean'-proof. Robert installeert ook een DSC-wachtantenne voor de HF-radio. Niet heel noodzakelijk maar wel handig om DSC-acknowledgements terug te ontvangen na een distress-call. Scheelt een handeling voor als het onderweg heel erg mis gaat maar het is vooral ook leuk speelgoed voor onderweg: lekker DSC berichtjes sturen met de koopvaardij om je heen.

Ok, MacD heeft zijn goede kanten: ijs en internet

Voor als het niet waait tijdens de oversteek kopen we nog 5 extra 20-liter jerrycans zodat het totaal op 10 komt. Met de vast tanks kunnen we nu 470 liter diesel meenemen, ongeveer 230 uur rustig motoren. Dat lijkt enorm veel maar het kan van pas komen: er zijn grofweg twee routes naar de Azoren: 1) Noord varen tot in de westenwinden, meestal rond Bermuda en dan pal Oost naar de Azoren toe. Grote kans op wind maar ook bijna zeker een paar depressies over je heen met bijbehorende wind. 2) Met zuidoosten wind vertrekken naar het noordoosten, de rand van het Azoren hoog opzoeken en meeliften zo ver als kan op de rustige winden. Grote kans dan op geen wind gedurende een aantal dagen.
Gezien de samenstelling van de crew (alsin: kinderen) en de wens de boel een beetje heel te houden kiezen wij route 2 maar dat betekent dus veel diesel mee. Voorlopig is trouwens (1) en (2)  niet mogelijk: de weersystemen staan nog op 'winter' en nu gaan zou gegarandeerd een boel ellendig weer geven onderweg.

Anneke en Meike naaien een mooi zomerjurkje in elkaar

Daarnaast doen we nog wat kleinere werkzaamheden: controles van slangen en buizen, reinigen van de terugslagkleppen van het toilet zodat deze niet volloopt met buitenwater als we heel schuin gaan,  nalopen van roerlagers en stuurstangbevestigingen en zo nog het een en ander. Goed bezig dus. Anneke slaat inmiddels het laatste rekenboek aan met de kinderen en bereidt Meike voor op de route 8 toets. Met zijn allen doen we een eerste ronde boodschappen: er moet voor 50 dagen (2 keer de verwachte reisduur) eten en drinken aan boord komen voor we weg kunnen. Gelukkig hebben we aan houdbaar spul nog zo'n beetje alles wat we op de Canarisch kochten dus het wordt vooral sjouwen met pakken jus, melk, bloem, rijst en pasta en een berg verse groeten, fruit en eieren.

Een pakje met een verhaal

Op vrijdag 14 april komt de Anna Lisa aan. Het weerzien is erg fijn: onze wegen scheidden bij Cariacou. Er is een extra leuke verrassing aan boord. Het verjaardagscadeautje voor Amarins van vriendin Renee is meegekomen na een reeks omzwervingen. In december opgestuurd vanuit Nederland naar Suriname, net te laat aangekomen in Paramaribo, werd niet meegegeven aan de Bojangles omdat ze de trackcode niet hadden, toen bezorgd in Domburg bij Netty en Jelle, die gaven het mee aan de Freya, en de Freya gaf het door aan de Anna Lisa, en nu is het hier, 3 maanden later. Beanies en drop bederven niet en het verhaal zeker ook niet dus eind goed al goed. Iedereen bedankt voor de moeite het bij ons te krijgen !

Gefeliciteerd met je 9,25e verjaardag :)

Mathilde blijft meteen een dagje op de Grutte Grize logeren. Er slapen vier kindertjes op dek deze keer, een gezellige boel. Op de Atlanische Oceaan ligt inmiddels een gigantische grammofoonplaat (=diep lagedruk gebied met mooie ronde isobaren) met dito wind- en golfveld eromheen. Dit zal in het weekend wel wat last gaan geven: er komt een swell van 3 meter te staan in ons gebied.

Drijvend zwembadje

De dag erna is het inderdaad bal. 's Nachts liggen de boten al enorm te rollen en de Arcadia en een sigma naast ons gaan midden in de nacht anker op omdat ze bang zijn de grond te raken in de golfdalen. Wij zitten aan het ontbijt en zien de rollers onder ons door lopen. Niet gevaarlijk en onze boot heeft niet zo'n last van rollen. Opeens horen we een hele boel herrie van bruisend water achter de boot en verdraaid, er breken 3 golven ongeveer naast de Grutte Grize. Met de verwachting dat de swell nog oploopt gaan we snel anker op. Het lijkt dat waar wij liggen de golven net breken en om ons heen niet, daar liggen de boten alleen gruwelijk te rollen. We varen helemaal naar voren tot bij de dinghysteiger en de veerboot waar het water vlak is. We verwachten hier eigenlijk weggestuurd te worden maar liggen er prinsheerlijk gedurende een dag of vier.

Vers brood gehaald, vast ochtend ritueel

 Naast de dikke swell hebben we ook twee regendagen te pakken. Het wordt een verregend paasweekend wat jammer is omdat allerlei kinderactiviteiten worden afgelast. Voor de klusjes aan boord en de schoolactiviteiten is het prima. Er komt een klusje bij: op tweede paasdag worden we wakker met een accuspanning van 10 volt (!!!). De koelkast is inmiddels afgeslagen. Met de motor aan loopt de laadspanning vrijwel direct op naar 14 volt, een teken dat de accu's deze keer wel eens overleden zouden kunnen zijn. Niet raar, ze zijn al zeven jaar oud, maar wel een uitgave die we liever pas in Nederland hadden gedaan omdat accu's veel duurder zijn hier. We doen een test (laden, ontladen) en de volgende dag is de score nog beroerder: een blackout, accuspanning op 10 volt, dalend naar 9 als je ook maar een paar ampjes aanschakelt. Geen koud bier achter het anker is nog te overleven, maar op de Atlantic willen we geen gedonder dus er komen nieuwe. Robert onderhandelt 15% korting bij de Island Water World en op donderdag draait alles weer als nieuw.

Dikke buien trekken langs

Woensdag 19 april doet Meike de route 8 toets. Eigenlijk hadden ze dit dinsdag willen doen maar de inlogcodes waren er nog niet en het internet bij de MacD te instabiel. Nog een nachtje in de zenuwen dus maar. De eigenaar van Le Gallion, waar we eerder met Heit en Mem hadden gegeten, snapte het helemaal. 'Ik ben om negen uur wel op de zaak, dan ben ik niet open, kun je in alle rust werken, en ons internet is snel en stabiel'. Anneke en Meike gaan er om negen uur heen en Meike gaat aan de slag. De route 8 toets is adaptief: het niveau van de vragen loopt op naarmate je meer goed hebt en de gekste dingen komen langs, een goed teken. De eigenaar van de Le Gallion komt regelmatig even kijken of alles goed gaat en schenkt cappucino en cola, de schat. Om drie uur zijn ze klaar, een slijtageslag maar het zit erop. Meike is soort van klaar met de basissschool hoewel er nog gewoon onderwerpen te doen zijn natuurlijk. En wat heeft ze het goed gedaan: volledig geconcentreerd en gezien het niveau van de vragen vast op hoog niveau.

Popcorn !

 De dagen schrijden verder lekker voort: een klusje hier of daar, school, zwemmen, spelletjes doen en ook: film en muziek: we hebben een chippie-kaart gekocht. Deze geeft voor 68ct per dag onbeperkt data via het 3G netwerk en het is nog snel ook. Downloaden dus maar: boeken, muziek en films voor onderweg maar ook voor nu. De 'Peter Gunn Theme' klinkt voor de zoveelste keer uit de speakers.

Helemaal vooraan geankerd, buiten de swell

Vrijdag (21 april) hebben we een verlaat paasfeestje op de Polonica, een Deens jacht van Mats en Sofia. Ze hebben een puzzeltocht uitgezet op de boot en de kinderen (ongeveer 12 kids van verschillende boten) vinden kleine hints waar een schat te vinden zou zijn. Naast de boot onder water ligt een fles met een boodschap ('onderwater eieren zoeken') en als deze gevonden is, is de boodschap compleet: check the dinghy. Daarin ligt voor elk kind een snoepzak met allerlei lekkers. De ouders hebben ondertussen koffie in de kuip. Heerlijk relaxed.

We checken dagelijks de weerkaarten en gribfiles: de Noord Atlantic synopsis is op een termijn van 10 dagen nog steeds behoorlijk hopeloos, we zullen ons hier dus nog even moeten vermaken wat zeker gaat lukken !