Haast ?

Het laagwater valt rond middernacht dus we slapen hoog en droog en extra lekker op de verse thee van de munt van de Veronica Farm. Na een ontbijt van eieren en spek (de bonen in tomatensaus waren helaas over datum geraakt) doet Anneke met de kinderen school terwijl Robert wat klusjes aan de boot doet.

Home is where the anchor drops

Een oudere heer komt even een praatje maken en verrek, het is Robin Mawer, de man van St Marys die we vorig jaar uitgebreid op de kade spraken. Hij postte toen wat foto's op Marine Traffic en we hebben wat mail contact gehad en nu heeft hij ons aan zien komen. Hij heeft de hele reis gevolgd via Marine Traffic en toen we St Marys naderden ging ook bij hem het 'ze zijn er' alarm af. Even bijkletsen dus, erg leuk !

Processie naar de 'sandbar fair'

Vandaag (zondag 25 juni) is het jaarlijkse picknick-on-the-bar-event. Met laagwater-spring wordt een soort fair georganiseerd op de zandrichel tussen Bryher en Tresco. Een paar uur voor laag worden er wat scheepjes geankerd op de droogte en als het water is gevallen staat er in no-time een aantal standjes en beginnen er honderden mensen van zowel Tresco als Bryher naar de overkant te lopen.

Het begint al wat drukker te worden, rijen voor de gin-tonic bar en paella

Wij liggen in de looproute en sluiten op enig moment maar aan om te kijken wat er te doen is. Het is een wat aparte bedoening: er wordt verse paella gemaakt en verkocht (een wachtrij van zeker 50 man) en verderop is een gin-tonic bar (ook zeker 50 man in de rij).

Have some paella

En niet dat het goedkoop is of zo, maar goed de Scillies zijn dan ook up-market en bovendien ligt de plaat maar een uurtje of drie droog dus het moet snel verdiend worden. Alles is zomaar weer opgeruimd en rond 14.00 uur waden de laatste gasten weer terug naar het vaste land.

Laatste droge momenten op de Isles of Scilly (Green Bay, Bryher)

Rond 15.00 drijven we weer en dat is iets eerder dan verwacht. Was het plan om eerst naar Hugh Town te gaan om maandag naar Land's End te varen, nu denken we dit vandaag nog wel te halen. Vandaag staat er in ieder geval nog wind in tegenstelling tot de volgende dagen. Land's End is een kritieke tidal-gate (als in het stroomt er erg hard met bijbehorende zeeen) dus we moeten er wel op tijd omheen zijn. We gaan.

Beet ! Ooh, toch niet :(

Het jammere is dat we nu niet meer de tijd hebben om Robin wat langer in Hugh Town te spreken maar dit is wel onze window. Anker-op dus en met een paar centimeter bodemspeling schuiven we over de richel waar eerder nog de paella-tent stond. Met wat stroom in de rug zeilen we met een mooie gang tussen St Mary's en St Agnes door en op Land's End aan. Het is in de verte al te zien, de afstanden zijn weer heerlijk klein aan het worden, even wennen.

Land's End, terug op de 'vaste wal'

Halverwege loopt de reel uit maar de vreugde is van korte duur: we hebben een visboeitje met lijn gevangen. Niet eetbaar maar wel een leuke souvenir voor thuis, dus we bewaren hem. Om 20.00 zijn we ruim voor de kentering Land's End voorbij en we hebben nog twee uur daglicht en stroom mee om in Mount's Bay te komen. Ter hoogte van Mousehole (zeg: Mowzle) wordt het wat donker.

Cornish visbootje onderweg in alle vroegte vanuit Mousehole

Gezien het aantal visboeitjes wat we tegenkomen en het feit dat we de Mount niet meer in komen zo laat in het tij gaan we bij Mousehole voor anker voor de nacht. Zowaar ligt er een ander jacht. De ankerketting ratelt over de stenen 10 meter onder ons maar het waait totaal niet en er staat nauwelijks stroom dus we geloven het wel.

Mowzle, het haventje, hoewel leuk, slaan we over, op naar de Mount

De dagen zijn super lang (22.30 donker, 04.30 weer licht) en met het vroege daglicht gaan we weer anker op voor de laatste mijlen naar St Michael's Mount. Toen we hier vorig jaar waren werd ons op het hart gedrukt op de terugweg vooral langs te komen en nu zijn we er weer, natuurlijk ook omdat we dat zelf ook wilden.  In alle vroegte maken we vast aan de kade en springen eerst onder de douche.

We zijn weer 'thuis'

Na het douchen staan Michael en Josh op de kade en het weerzien is groots. 'It is really you !'. Het voelt een beetje als thuiskomen hier op de Mount. De heren moeten aan het werk maar we spreken af om 's avonds als alle toeristen weer naar de wal zijn om een borrel te doen. Overdag vermaken we ons met school, een wandeling over de Mount en een tochtje over de causeway naar Marazion. Hier vinden we ook onze Fish & Chips, heerlijk!

Eindelijk Fish & Chips in Marazion

In de namiddag gaan een paar kinderen van de Mount zwemmen in de haven en die van ons doen mee. Het is even graven om de wetsuits te vinden maar dan kunnen ze erin. En het is een partij koud ! Wat zijn we verwend geraakt met de Caribische temperaturen, maar ze doen het wel en na een half uurtje duiken ze klapperend onder de warme douche.

Knutselen, warme sokken uit een oude fleecedeken

Tegen zonsondergang zit al het werk op de Mount erop en gaan we een borrel doen. Bij de warmte van de buiten-houtkachel drinken we heerlijke rum-gingerbeer-cocktails en praten uitgebreid bij met Michael, Josh, Simon en Rob. 

Zwemmen, brrrrrr

Zalig om hier weer te zijn en we begrijpen ook een beetje de extra charme van de plek: los van het goede gezelschap doet het een beetje zeilschoolachtig aan: overdag druk met de gasten en 's avonds als de gasten slapen/naar huis zijn met elkaar een leuke tijd hebben. En dat dan in een omgeving die wat 'vrij' ligt van de drukke buitenwereld. We snappen het volkomen. De avond wordt afgesloten met een uitnodiging voor een BBQ morgenavond.

Met de auto over strand en causeway, Michael brengt ons naar Penzance

Dinsdag brengt Michael ons naar Penzance zodat we boodschappen kunnen doen en wat diesel kunnen kopen. Tijdens de rit leren we weer van alles over Cornwall en de Mount en het is erg gezellig. Nuttig ook: met 100 liter diesel en een boel groente en fruit zijn we terug op de boot en goed bevoorraad om direct naar Frankrijk door te varen als dat handig uitkomt. Verder hebben we alles om een lekkere salade te maken voor de BBQ.

De buit & De mount

De BBQ is avonds super. Bij Josh in de tuin en in huis (het is tenslotte Engeland dus het regent regelmatig) eten en drinken we met zijn allen. Lynn en de vriendin van Josh zijn er ook bij en het is reuze gezellig. De kinderen gaan helemaal los op Doris en Dave, de katten van Josh die de aandacht zeker niet uit de weg gaan.

Heerlijke broodjes hamburger

Het is zomaar middernacht en hoewel we hier weken zouden kunnen blijven gaat morgen vroeg de wekker om weer een stukje verder te varen: zodra we drijven willen we oostwaarts naar Wight of als het meezit door naar Frankrijk. We drukken ze op het hart om in Nederland van onze gastvrijheid te genieten (Lynn en Simon komen elk jaar een keer in Nederland) en beloven ook hier nog een keer terug te komen.

Barbeque op de binnenplaats, waar geen andere toerist ooit komt ;-)

Woensdagmorgen is de wekker onverbiddelijk en om zeven uur starten we de motor en gaan onderweg. Michael en Josh zijn ook vroeg opgestaan om ons uit te zwaaien en helpen met het losgooien van de lange lijnen. Na het vrijvaren van alle lokale bootjes varen we haven uit, zetten zeil en gaan onderweg. Eerste tide-gate is The Lizzard, een beruchte stroomkaap op 10 mijl van de Mount. Het tij loopt nog een aantal uren mee dus deze gaat zeker lukken. Met Heart-radio (de lokale pop-zender van Cornwall en Devon) en een klassiek drizzle zijn we onderweg.

man in pak.... de laarzen moesten ver onderuit de bakskist gevist worden

Na de Lizzard sturen we aan op de zuidkant van Wight met een klein bochtje om Start Point heen en hiermee houden we automatisch Portland Bill en St Albans race voldoende vrij. Het zijn allemaal berucht stroomkapen met races waar je maar beter vrij van kan blijven, zelfs met weinig wind.

Laten we ons een beetje aan de regels gaan houden: kegel erin

Over weinig wind gesproken: de wind is eruit en we moeten weer motorzeilen helaas. Een tij mee en een tij tegen en de snelheid fluctueert tussen 7 knopen SOG en 1,5 knoop SOG. De eerste nacht tuffen we rustig door en bijkomend voordeel is dat de kinderen lekker kunnen WII-en en films kunnen kijken.  In het zeegebied Sole (Scillies) en west-Plymouth staat wel een gale warning uit (8 bft) en omdat heel de UK onder invloed van een laag ligt en er nogal wat verandering in de ontwikkeling zit houden we de boel scherp in de gaten. De berichten van de met-office kloppen niet met onze Gribs (zegt ook iets over de voorspelbaarheid) maar zo dicht onder de kust kunnen we met een voorspelde Noordwester altijd ergens de beschutting in duiken.

Hé xxxx, heb je nog gezeild ? :)

Donderdag zien we om ons heen meerdere grote marineschepen. Eentje is 'not under command' omdat een van de motoren een defect heeft en ze een reparatie doen. Solent Coastguard wil er wel even wat details van horen, zelfs marineschepen mogen niet hier niet maar een beetje ronddrijven. 'We prefer not to use the second engine alone, but if needed we can be moving in 5 minutes miss'.  En nou niet meer zeuren dus....

We varen onder Lulworth, net oost van Plymouth en dit is een groot oefen- en schietgebied. We houden het allemaal maar goed vrij. De met-office spreekt Plymouth nog over 8 Bft en Lyme Bay en Solent over 6, de gribs willen hier nog niet van weten.

Ties helemaal gelukkig: eindelijk fietsen !

Aan het eind van de dag komt Wight in zicht en we besluiten voorlopig koers te houden richting Eastbourne vanwaar we de TSS kunnen oversteken richting Boulogne. Nu op Wight aan heeft toch geen zin: tegenstrooms de Solent op en in het donker naar Bembridge, beide niet te prefereren.

Later lezen we dat de familie Visser ons vanuit Yarmouth (ook op de Solent) op de AIS in de gaten hield, dat is dan wel weer jammer, het had een leuk weerzien geweest. De weerberichten van de met-office worden inmiddels ook milder: VAR 2-3, later NW 3-5. En als dat nu eens wel uitkwam....maar helaas motorzeilen we nog steeds.

Kasteel van Boulogne

In de nacht passeren we Selsey Bill op een mijl of tien en zien Brighton en het windmolen park in aanbouw en bij zonsopkomst zien Beachy Head. We varen in twee dagen weg waar we op de heenweg een paar weken voor nodig hadden dankzij de (om met de pilot te spreken 'Satanic') W5-7 die er wekenlang stond. Rond het middaguur kunnen we richting de TSS en als het goed is hebben we dan een Noordgaande stroom tot aan Boulogne.

Toren van de cathedraal in Boulogne

 Zo gezegd zo gedaan: na de zuidgaande lane gaan we in de separatie-zone weer op Boulogne aan en in het begin van de avond gaan we de tweede lane over. AIS is weer een mooi hulpmiddel om de aanvaringskoersen met koopvaardij in te schatten en twee zijn er zo vriendelijk een paar graden koers te verleggen (kunnen we ook zien) zodat wij gewoon door kunnen stomen. Een heli van de Franse kustwacht komt nog een kijkje nemen: we wuiven vriendelijk en krijgen verder geen bezoek meer. Kennelijk zagen we er vertrouwd uit van boven.

La Normandie, onderweg naar Wimeux

Om 21.00 uur lopen we Boulogne binnen en maken vast in de Port Plaisance. Twee en een halve dag van Land's End naar Noord Frankrijk. Lekker opschieten en nog 180 Nm te gaan naar Den Helder. Maar zo ver zijn we nog niet: we zijn in Boulogne om van daaruit met de trein naar Parijs heen en weer te gaan.

Picknick op het strand van Wimeux

Naast de haven is een fietsverhuur en we gaan op pad in en rond Boulogne. Fietsen verleer je niet wordt maar weer bewezen want met zijn vijven fietsen we lekker een dagje rond. Alleen het fietsen zelf is al heerlijk, vooral omdat we bijna een jaar niet hebben gedaan, maar de stad en de omgeving is ook leuk. Op het station kopen we 5 retourtjes Parijs voor maandag, waarschijnlijk het laatste uitstapje van deze reis. Hierna gaat de boeg definitief richting Nederland.