De eerste (kleine) schade

Eindelijk hebben de kinderen hun traditional English breakfast, compleet met black pudding en mushroom. Alleen Ties en Robert vonden het echt lekker, de rest was er niet zo van gecharmeerd. Wikipedia leert dat Totnes inderdaad een bloeiende New Age gemeenschap heeft en dat er veel Bohemiens leven. Ons Vlieland gevoel kwam niet uit het niets dus. Na nog een boodschapje en een bezoek aan de oudste snoepwinkel van deze streek varen we de Dart af richting Dartmouth.

Full English breakfast

De snoepwinkel

Totness, High Street

Aangekomen bij Noss Marina krijgen we een plekje naast de Long John Silver (Ovni 43) van Stef en Manon die net terug komen van de Azoren. Dit is erg gezellig en ook nuttig want hun ervaringen gaan erin als koek.

We blijven niet naast de Long John Silver liggen want van Noss Marina krijgen we uiteindelijk een 'complimentary' mooring op de rivier omdat we Premier Marina klant zijn. Dat is een mooie meevaller op een van de duurste rivieren van Engeland. We borrelen op de Long John Silver en eten met elkaar op de Grutte Grize. Het weer is even echt engels: drizzle en breezy: Robert brengt met de dinghy Stef en Manon terug naar hun boot: terug is een natte bedoening. Voor de zekerheid hadden we de navigatieverlichting ontstoken zodat Robert de boot ook terug kon vinden in het donker in de regen.

Op zondag lopen we naar Kingswear en nemen daar de bus naar Brixham en Torquay om daar de Kent's Caverns te bezoeken: in dit grottenstelsel leefden honderden-duizenden jaren lang primitieve en moderne mensen en is een schat aan vondsten gedaan inclusief de vondst van het oudste menselijke overblijfsel van Engeland (een kaakbot met kiezen). We flaneren nog op de boulevard van Torquay en maken een ommetje in Brixham, bekend van de landing van Willem, prins van Oranje, de latere William III.

Kent's Caverns

Torquay

De bus brengt ons terug naar Kingswear vanuit waar we teruglopen langs de riveroever naar Noss. Onderweg plukken we een compleet boordboeket. Bij aankomst in Noss zien we dat onze boot dwars in de mooring lijn en de achtertros hangt: we hebben liggen gieren op de harde wind en de stroom en daardoor is de voorlijn doorgeschavield. Onze eerste schade (of schadetje) is een feit. We vervangen de lijn en beschermen deze met een stuk tuinslang. De restanten van de doorgesleten splitsen we in een  snugger-lijn (een lijn die je gebruikt om de kracht van de ankerlier te halen als je voor anker ligt) en een landvast.

Aan de oever van de Dart

Maandag gaan we naar het Dartmouth Museum: klein maar fijn. De beheerders hebben in Duitsland gewoond en hadden toen een boot in Lemmer liggen en zijn dus erg bekend in ons thuiswater. We leren wat de drie R'en zijn in Engeland (op mijn vraag wat 'three ars' betekent wordt eerst een wenkbrauw gefronst :) ). Rythmatic, Religion en Reading: zeg maar de basisdoelen op school in 19e eeuws Engeland.

16e eeuws verdedigingswerk aan deDart

Meike en Amarins kopen bruisballen want de marina heeft ligbaden: gratis liggen en een ligbad, kan het beter? Half opgelost komen Meike en Amarins uit bad terwijl Ties en Robert nog even naar Kingswear gaan met de dinghy. Ties vangt en passant nog even 9 krabben.

Even naar Kingswear op en neer

De volgende dag gooien we om 04.00 uur los om de kaap Startpoint te ronden en naar Plymouth te zeilen. De tocht zelf is niet bijzonder (want wederom voor een groot deel in de wind, zucht....) maar we vinden een prachtige ankerplek bij Drake's Island, niet ver van een kiezelstrandje met BBQ- en kampvuur-mogelijkheid. We hebben een klassieke avond: heerlijk BBQ-en en fikkie stoken.

Klassiek familiekiekje: BBQ en daarna fik op een strandje. Alleen het strandje is anders.

En dan is er eindelijk een verwachting NW 5-6: zou het dan toch gebeuren? Dat we gewoon een dag kunnen zeilen? Plymouth naar Falmouth is 40 mijl en we zeilen het vanaf de ankerplek in Plymouth tot aan de riviermonding van Falmouth. Heerlijk !

Onderweg proberen we de paravaan en het enthousiasme is groot als we iets gevangen lijken te hebben: het blijkt een pluk zeewier te zijn maar de lol was groot. 7 knopen door het water is ook wel wat te snel om een makreel oid te vangen maar niet geschoten (of gehengeld) is altijd mis.

Helaas !

De aankomst in Falmouth voelt wat bijzonder: deze haven wordt door veel vertrekkers als springplank gebruikt om Biskaje over te steken. Wij gaan een paar dagen pleisteren en provianderen (wat zaken repareren waaronder een lekkend watertankdeksel, de stuurautomaat (al gedaan) en de regelaar van de windgenerator (een nieuwe besteld).

Aanloop van Falmouth

En we zijn er

Op de haven zit een soort winkel van sinkel waar we 3 mooie wetsuits kopen voor de kinderen: deze worden 's middags meteen uitgeprobeerd aan het strand. Oh ja, en Anneke koopt een selfie-stick (een wat? ja, een selfiestick !)

Geen overbodige luxe: koud water en ook handig voor snorkelen later

Falmouth Harbour

De baai met het strand

Jawel, een selfie stick !

We verkennen de stad een beetje en trakteren ons op Cornish Pastry. Vrijdags eten we Fish & Chips en maken we kennis met de bemanning van de Bonaire, een Garcia uit Southampton die ook onderweg is naar het zuiden. We zullen elkaar nog wel hier en daar tegenkomen.

We beginnen met het bestuderen van de weersontwikkelingen: Biskaje of Scillies ?