Waar is dat feestje ? Hier is dat feestje !

We lassen een rustig bootdagje in op vrijdag. Tijd voor school, wat klusjes aan boord en ook een beetje uitrusten voor het grote feest op oudjaarsdag.

Op oudjaarsdag liggen om half tien 's ochtends twee korjalen klaar om ons naar Paramaribo te brengen. Over de weg is geen doen qua drukte maar ook in verband met het risico op ongelukken met beschonken bestuurders: het schijnt net Volendam te zijn op koninginnedag: om 11.00 uur zijn veel mensen al dronken.

Onderweg naar Paramaribo op oudjaarsdag

Het tochtje over de rivier is gezellig. De Harlinger vissers varen ook met ons mee en zetten het vast op een drinken. Ties zit heerlijk op de punt te genieten van de frisse wind.

Say cheese !

Boegbeeld Ties

Na aankomst lopen we naar de Domineestraat: vanaf hier kunnen we mooi de vuurwerkestafette zien: alle middenstanders kopen Pagara's, grote vuurwerkrollen, en de een wil niet onder doen voor de ander. Onder begeleiding van brandweer en vrijwiligers worden ze op straat uitgerold en aangestoken. Voor onze ogen leggen ze een neer van 100 meter (!) die met een daverende kabaal en veel rook af gaat. En zo gaat het in estafette door de stad.

Leg m daar maar neer

En de volgende !

Veel herrie en rook

Ook markant zijn de auto's met enorme geluidsinstallaties die in rijen geparkeerd staan: het lijkt een soort wedstrijd wie de luidste muziek kan maken. Topper is een busje die aan de achterkant panelen uitklapt die weer vol met speakers zitten. Het geluid wat er uit komt zou een grote discotheek kunnen vullen.

Tientallen van deze auto's op een rij en om het hardst tetteren maar

Daarnaast is er overal eten en drinken te koop en wordt op straat gedanst en gefeest: het is een mooi gebeuren en er is geen wanklank te zien: geen vechterij of ruzie, alleen maar lol en dans en hier en daar iemand die wat te veel drank heeft gehad en 'achteruit drinkt'.

Baas boven baas

De eerste korjaal gaat om 13.30 terug naar Domburg en Anneke en de meiden gaan daarmee terug. Ties en Robert blijven in de stad om nog meer van het feest mee te krijgen en stappen om 17.00 uur in de tweede boot terug. Ties stort in van alle indrukken, de muziek en al het lekkere eten: 'dit was de mooiste dag van mijn leven'.

Onze kapitein was ook niet meer helemaal nuchter maar voer nog prima

Gaaf he?

 Onze kapitein heeft ook duidelijk te diep in het glaasje gekeken: er staat een lege fles Grant's (whiskey) naast hem en de blik in zijn ogen zegt genoeg. Toch ontmeert hij netjes, vaart recht, en brengt ons ook keurig voor de wal in Domburg. Het schijnt hier normaal te zijn horen we.

En toen was t op

 In Domburg sluiten we het jaar af in het havenrestaurant. De 'mannen' gaan nog even naar de Chinese supermarkt om de hoek: we kopen een grote pagera en een doos met vuurpijlen om om twaalf uur het jaar te kunnen inluiden en voor we het weten is 2016 voorbij.

Even poseren met de klapper

1 Januari staan we op tijd op: om 09.30 rijdt een taxi van Richie ons naar de Nieuwjaarsduik in Domburg. Anneke zou sowieso niet mee maar de kinderen twijfelen 's ochtends. Wel mee, niet mee, wel mee, niet mee. Anneke hakt de knoop door: vandaag is een schooldag en Robert gaat alleen naar Domburg.

Iets minder bar dan in Nederland

Het is je lastig voor te stellen hoe zo'n duik hier georganiseerd wordt maar het overtreft de verwachtingen: bij aankomst moeten we registreren en krijgen we een Unox muts. Er staan standjes met eten: hutspot, erwtensoep met worst en roggerbrood, en een standje met patat en snacks. Het eten wordt ook echt vers gemaakt en is heerlijk (iig de soep en hutspot, de snacks heeft Robert niet geprobeerd).

En dan toch soort van trots of zo

 Er komt ook een band en er is veel volk over vloer wat gewoon even komt kijken om elkaar een goed jaar te wensen. De eigenaar van resort Waterland praat de boel aan elkaar en rond twaalf uur rennen er zo'n 50 man de rivier in. Eigenlijk is zo'n duik hier voor watjes: warm water en 28 graden luchttemperatuur, dat is andere koek dan in Nederland. De Surinaamse pers is er ook en Robert wordt geinterviewd voor het halfachtjournaal.

Muziek

Robert op het half-acht journaal, helaas slechte foto

 Bij terugkomst op de boot hebben de kinderen school klaar en gaan we oefenen voor de playbackshow van vanavond: de Nederlandse boten gaan los met plat Hollandsch vermaak en wij doen natuurlijk mee. We kiezen het liedje 'Jelle' van Slimme Schemer. De kinderen spelen voor cavia 'Sybje', Robert is Jelle die aan het eind van het liedje het Tjeukemeer in fietst (het zwembad) en Anneke is Syb die het laatste couplet zingt. We hebben zware competitie aan de crews van Schorpioen en K'dans die een fantastische show neerzetten met Ike en Tina Turner en we worden gedeeld eerste. De prijs bestaat uit waterpistolen en valt in goede smaak natuurlijk.

Hmmm, vreemde leus voor een statistisch bureau

De dag erna hebben we weer een auto gehuurd om naar de stad te gaan voor wat boodschappen en om voor de voorlopig laatste keer naar Netty en Cornelis te gaan. 's Ochtends doen we school en daarna gaan we eerste uitklaren bij de MP. Eigenlijk mag dat pas een dag voor vertrek maar dat komt niet handig uit omdat we nog de Commewijne rivier op willen dus we gaan er maar vanuit dat toch niemand controleert wanneer we werkelijk vertrekken. Daarna gaan we op zoek naar een kado voor Amararins die morgen jarig is maar helaas vinden we nergens een e-reader. We settlen voor twee opblaasdrijfdingen met waterkanon en de e-reader vinden we later wel ergens. Amarins is in in ieder geval ook blij met het 'tussencadeau'.

En dit was door t dak komen vallen bij Netty en Cornelis

 Vandaag wordt ook Robert's vader geopereerd: hij krijgt een kunstheup en later op de dag horen van Robert's moeder dat de operatie goed is gaan. Een pak van ons hart: het is toch geen lichte operatie.

Later in de middag rijden we naar de Parklaan. Het is best raar om voor het laatst op bezoek te gaan bij Netty en Cornelis: we zijn ontvangen als hun kinderen en in korte tijd is best een band onstaan en we weten ook dat we voorlopig niet in Suriname terug zullen komen. We worden nog verwend met heerlijk eten: pom met kip en boontjes maar moeten toch aan het begin van de avond afscheid nemen. Op nieuwjaarsochtend was er een kogel door hun dak gevallen: het schijnt dat veel mensen wapens in de lucht afschieten en what goes up must come down...dusss.

Amarins en Ties op de korjaal naar Paramaribo

En dan is het 3 januari: Amarins is jarig en nog wel in Suriname. We starten de dag met school en cakes bakken. We nodigen de andere boten uit om langs te komen voor een bakje koffie of thee en cake en het is een gezellige dag. Robert heeft de boot gepavoiseerd.

Weer lekker vlagjes knuppen

Er is er een jarig hoera hoera !

Amarins geniet van het bezoek en krijgt allemaal grote-meiden-cadeautjes: make-up, armbandjes, luchtjes en zeepjes maar ook lekker snoep. Ook vanuit Nederland komen de felicitaties door: verweg maar toch een beetje dichtbij.

Cadeautjes !

 

Achter de mast hangt 'Amarins 3 1 08 9 jaar'

's Avonds gaan we weer lekker eten bij Ram's Roti shop (die alleen in het weekend Roti heeft en doordeweeks nasi, bami en souto die ook heerlijk is). De eigenaresse zegt dat ze de dag erna kibbeling en patat heeft dus op donderdag komen we nog een keer zondigen en eten heerlijk. We krijgen van haar nog kokosnoten en mango's uit eigen tuin mee voor onderweg: erg lief.

Mmmmm, maar na een week vaste klant gaan we toch verder

Toch is er een tijd van gaan en deze is aanstaande: we tanken water bij HOLSU, het bedrijf van Gerben. Het water uit de Canaries (tank 1) en de Kaap Verden (tank 2) is nagenoeg op. Morgen varen we naar de Commewijne rivier om plantage Frederiksdorp te bezoeken maar daarna gaat de boeg richting Tobago: onze eerste landing in de Carieb en een nieuwe plek om naar uit te zien.